1970'lerde köyde geçmektedir. Sıcak kolları ile sarıp sarmaladı onun yanında cılız ve küçük kalan bedenimi. Buz gibi günahlarım onunayken yerle yeksan oldu. Kimsesiz ruhuma yabancılaşmadan öksüz bedenime sahip çıktı , yalnız onun yanındayken ruhum b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4. BÖLÜM: Ruhumda Çürüyen Begonya
Allah der ki; kimi benden çok seversen onu senden alırım... Ve ekler; "Onsuz yaşayamam" deme, seni onsuz da yaşatırım.
Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar. Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya.
En garibi de budur ya, "Öldüm" der durur, yine de yaşarsın. Anamla babam vefat etmeden evvel ne yaslar tuttum, Allah affetsin ama ne büyük laflar ettim sonu isyana giden. Gece gündüz demeden ağladım kurumak bilmeden gözlerim. Yaşardı da yaşardı. Azrail canımı alsın diye yalvardım. Bu dünyada olan tek varlıklarım da göçüp gitmişti yaşamam boştu bana göre. O sıralar öyle düşünüyordum.
Üç aylara girdiğimiz gündü bugün. Yaralıydım, canım yanıyordu şifa isteyeceğim kişi de Allah'tı elbet. Sabah namazını kılmıştım. Zübeyde teyze bana bir seccade vermişti şimdi de onu toplamadan duamı etmeye başlamıştım.
"Allah'ım..." dedim büyük bir içtenlikle. "Sen benden ana babamı aldın sandım, çok ağladım çok göz yaşı döktüm belki isyan bile ettim ama çok pişmanım, acımın tazeliğinden, kimsesiz kalmanın verdiği burukluktan çok günah işledim. Ben sana yüzümü dönmüşken senin koca merhametin beni yalnız koymadı. Kaçarken, o yaralı haldeyken dahi bacaklarımdaki derman çekilmediyse elbet o senin sayende. Sen beni affet, bağışla. Huzurunda yalvarıyorum sana.
Bu hayırlı günde ana ve babamın günahlarını affet, onları cennetine al. Biz senin aciz kullarınız, bizi affet Rabbim. Evine sığındığım kişilerin evine bolluk bereket getir, misafir olarak beni kabul ettiler onları pişman ettirmemeyi bana nasip ettir Allah'ım." Duamın sonuna geldiğimde gözlerimin sulandığının hiç farkında değildim.
Çok dindar biri sayılmazdım hatta yaptığım ibadetler sadece oruç tutmak ve bazı günlerde namaz kılmaktan ibaretti ancak yine de Allah'ı anmak bana çok huzur veriyor, ruhumu aydınlatıyordu. Göğsüm kabardı ve derin bir nefes alarak kalktım oturduğum seccadenin üzerinden. Katlayıp Zübeyde teyzenin yanına gittim.
"Çok teşekkür ederim. Tülbenti ve seccadeyi nereye koyayım?" Mutfakta harıl harıl bir şeyler hazırlıyordu. Büyük ihtimalle evlerinde ilk yemek yiyişim olacağı içindi bu özen. Hevesini kırmayıp ses etmemiştim çünkü bilhassa sabah namazını hızlıca kılıp hemen mutfağa geçmişti.
