Fantastik'de #1 22.11.2018
Genel kurgu'da #1 16.08.2018
Geçmişine dair hiçbir şey hatırlamayan Lara onu öldürmek isteyen adamlardan kaçarken bir anda kendisini Gece Yarısı şehrinde bulur.
Merih Ferec, Gece Yarısı şehrinin hâkimi. Duygusuz, gaddar ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lara Erez;
Sokağın ortasında durmuş nereye gideceğimi şaşırmış bir durumda etrafıma bakınıyordum. Neredeydim ben? Buraya nasıl gelmiştim?
"Lara, kızım hadi gel."
Bir anda birinin bana seslenmesiyle kafamı sol tarafa doğru çevirdiğimde bir kadının gülümseyerek bana baktığını gördüm. Kadına baktığım an içimi dolduran tanıdık his zihnimin bulanmasına neden olmuştu.
Bu kadını tanıyordum ama nereden tanıdığım hakkında bir fikrim yoktu.
"Kızım niye öyle şaşkın şaşkın bakıyorsun gel hadi." dedi kadın yüzündeki şefkat dolu ifadeyle. Kadına doğru yürümeye başladığımda yanına vardığım zaman bir anda bana sıkıca sarılınca ne yapacağımı bilemedim.
"Çok özür dilerim kızım seni yalnız bıraktığım için çok üzgünüm. Ama çok duramam burada yine gitmem gerek... Sadece birkaç dakika için bile olsa seni görmek istedim..."
"Anne bu sen misin?" diye sordum sonunda kendimi konuşmaya zorlayarak.
Kadın benden ayrıldığı an kahverengi gözlerine hüzün dolu bir ifade yerleşmişti. Siyah saçlarını topuz yapmıştı ve boynunda benim kolyemden vardı.
Elimi boynuma götürüp kolyeme dokunduğum zaman kolyemi avucumun içine alıp sıkıca tuttum.
"Evet kızım, benim yoksa yine unuttun mu beni?" diye sorduğunda gözlerim dehşetle açıldı.
"Y-yine mi?" diye sordum şaşkınlıkla. Annem bir anda kolumdan tutup beni sokağın köşesine doğru sürüklediğinde olanlara bir anlam veremiyordum bir türlü.
Yani sürekli her şeyi unutuyor muydum ben? Bu yüzden mi bu kadar üzülmüştü?
"Kızım çok üzgünüm gerçekten de yanında olamadığım ve sana bunları yaşattığım için çok üzgünüm. Ama seni korumak için buna mecburum, kimse senin yaşadığını öğrenmemeli." dediğinde gözleri buğulanmıştı.
Beni kimden ve neden koruması gerekiyordu? Neden bu kadar endişeli görünüyordu? Ağzımı açıp bir şeyler söyleyecekken annemin konuşmasıyla söyleyeceğim kelimeler boğazıma dizildi.
"Lara, benim artık gitmem gerek."annemin bakışları bir anda arkama kaydığında korkuyla bana bakıp gitmesi gerektiğini söyledi.
"Ne oluyor?" diye sordum anlayamayarak.
"Lara soru sorma ve eve git sana söz veriyorum geleceğim, söz veriyorum!" dedi ve bir anda yanımdan ayrıldığı zaman arkamı dönüp ona yetişmeye çalıştım ama o kadar hızlı yürüyordu ki bir türlü yetişemiyordum.
