Cevf-i Leyl Müphem

●15.Kırık Bir Ruh●

Halsey - Angel Of Fire

Multimedia'da Birce var.

Satır arası yorumlarınızı bekliyor olacağım❤

Lara Erez;

Kahverengi gözler dikkatle beni incelerken Merih'in elini daha da çok sıktım.

Korku... Şu an hissettiğim yegâne his korkuydu. Kalbime serpilenmiş vesvese tohumları ruhuma korku salıyordu. Korkuyu iliklerime kadar hissediyordum.

İnsan geçmişinden korkar mıydı?

Evet, korkardı. Ben korkuyordum...

Çünkü geçmişimin bana ne getireceğini bilmiyordum. Geçmişim kilitli bir kapının arkasında saklıydı ve ben o kapının ardında neler olduğundan bihaberdim. Zihnimin içindeki bilinmezlik bana acı vermek dışında bir işe yaramıyordu.

Belki de en büyük korkum yaşamakta olduğum bu bilinmezlikti.

Hiçbir şey hatırlamıyor olmama rağmen karşımda gördüğüm adamı hatırlıyor olmam oldukça ürkütücüydü. Hatırlamıyor ama hatırlıyordum. Bu deliceydi!

Tanıdık bir his kalbimin ortasına çökmüş nefes almama engel oluyordu. Bakışı tanıdıktı, gülüşü tanıdıktı, gözlerindeki şeytani parıltı tanıdıktı... Ama bir o kadar da yabancıydı.

İçimde adlandıramadığım bir his vardı. Elimi uzatsam anılarıma ulaşacak gibiydim ama yapamıyordum. Ulaşamıyordum...

Hakkında hiçbir şey bilmememe karşın sanki o benim hakkımda her şeyi biliyordu.

Aramızda hüküm süren sessizliği Birce bozmuştu o konuşmasa kimse konuşmayacaktı.

"Kimsin sen?" diye sordu kaşları çatık bir şekilde Kamber'e bakarak.

"Buraya toplanma nedeniniz." dedi ciddi bir ses tonuyla. "Kamber Özalp Fırtınalar şehrinin yeni hâkimi."

Birce kaşlarını çatarak bu sefer bana baktığında umursadığım son şey onun bakışlarıydı. Bakışlarında kınayıcı bir ifade vardı. Bana sanki bir günah işlemişim gibi bakıyordu.

"Siz tanışıyor musunuz?" diye sorduğunda bakışlarını benden ayırıp bu sefer Merih'e baktı. Merih'in nasıl tepki vereceğini görmek istiyordu.

Kamber sakin bir şekilde, "Sorunun yanıtı benim tarafımdan evet, Lara tarafındansa hayır çünkü Lara'nın beni hatırladığını sanmıyorum." dedi.

Tırnaklarımı avuç içime bastırdım. Yanılmamıştım beni tanıyordu...

Şu an herkes şaşkınlıkla Kamber ve bana bakıyorlardı. Ne olduğunu anlamaya çalışır gibi bir hâlleri vardı ama ben bile ne olduğunu anlayamamışken onlar nasıl anlayacaklardı ki.

Merih bir anda beni kendine doğru çekip sırtımdaki elini daha da sıklaştırdığında nefesim kesilmişti. Öfkeliydi bunu hissediyordum fakat bunu kimseye belli etmiyordu. Öfkesini hisseden tek kişi bendim.