Fantastik'de #1 22.11.2018
Genel kurgu'da #1 16.08.2018
Geçmişine dair hiçbir şey hatırlamayan Lara onu öldürmek isteyen adamlardan kaçarken bir anda kendisini Gece Yarısı şehrinde bulur.
Merih Ferec, Gece Yarısı şehrinin hâkimi. Duygusuz, gaddar ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lara Erez;
Suskunluk. Takınmış olduğum ifadesizlik maskemin altında koca bir suskunluk yatıyordu.
Susuyordum çünkü konuşmanın bir fayda sağlamayacağını öğrenmiştim.
Susuyordum çünkü bağırıp çağırsam bile kimsenin bağırışlarımı umursamayacağını biliyordum.
Susuyordum çünkü bazen susmam gerektiğini öğrenmiştim.
Canım yanıyordu. Ruhum acı çekiyordu. Ruhumun acı dolu feryatları kulaklarımı tırmalıyordu fakat ben bu feryatlara ve çığlıklara kulaklarımı tıkayalı çok olmuştu.
Oturmuş olduğum koltukta ayaklarımı biraz daha kendime doğru çektim. Merih'in beni izlediğini biliyordum. Gözlerinin ağırlığını üzerimde hissedebiliyordum ama kafamı kaldırıp ona bakamıyordum.
Gecenin Koruyucuları da tıpkı etrafımdaki diğer insanlar gibi beni öldürmek istiyorlardı. Ölüm kanlı bir yazgı gibi alnıma kazımıştı emarelerini.
Hiçbir suçum yokken ölüme mahkûm ediyorlardı beni...
Ruhum buz tutmuştu. Üşüyordum... Ölüm soğuk nefesini ruhuma üflerken ruhum buz tutuyordu. Bedenime tezat ruhum bir ölü kadar soğuk ve cansızdı.
Sığındığım insan ölümün ta kendisiydi. Fakat onun kollarında ölüm bile huzurlu görünüyordu gözlerime.
Ne kadar sert ve soğuk olsa da etrafımdaki insanlara karşı beni koruyan tek kişi Merih'ti.
Gözleri ölüm vaat eden adam beni ölümden koruyordu...
Sürekli kalbimi kırıp beni o kırıkların üzerinde yas tutmaya mahkûm eden kehribar rengi gözler benim tek sığınağımdı.
Kafamı yerden kaldırıp ona baktığımda sanki bunu bekliyormuşçasına, "Lara, sussan bile çektiğin acıları hissedebiliyorum." dedi Merih kehribar rengi gözleriyle gözlerimi esir alarak.
Acılarıma ortak olan adamdı Merih Ferec. Kırgınlıklarıma ve endişelerime bilhassa hislerime.
"Biliyordun..." dedim kısık bir ses tonuyla inanamayarak. "Buraya ait olduğumu biliyordun ve bunu benden gizledin."
Sesim bana ihanet ederek fısıltı gibi çıktığında dudaklarımı sıkıca birbirine bastırdım. Biliyordu ve bunu benden saklamıştı bunu bakışlarından anlayabiliyordum.
Merih birkaç saniye ifadesice bana baktığında yine cevap vermeyeceğini düşündüğüm zaman ayağa kalktım. Odama çıkmak için arkamı dönecekken sözleri beni olduğum yere çiviledi.
