Fantastik'de #1 22.11.2018
Genel kurgu'da #1 16.08.2018
Geçmişine dair hiçbir şey hatırlamayan Lara onu öldürmek isteyen adamlardan kaçarken bir anda kendisini Gece Yarısı şehrinde bulur.
Merih Ferec, Gece Yarısı şehrinin hâkimi. Duygusuz, gaddar ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lara Erez;
Yattığım yerde rahatsızca kıpırdandığımda sırtımda hissettiğim kollarla kaşlarım hafifçe çatılmıştı. O kadar çok uykum vardı ki gözlerimi bir türlü açamıyordum. İlk kez hiç rüya görmeden huzurlu bir şekilde uyuyabilmiştim.
Kâbuslardan uzak bir uyku o kadar yabancıydı ki bünyeme. Gece Yarısı şehrine adım attığım ilk günden beri kâbuslar peşimi bırakmamıştı. Zihnime pençelerini geçiren korkularım uykularımı haram kılmıştı bana.
Ama şimdi şu an zihnim bana oyun oynamaktan vazgeçmiş, kâbuslarım dolanmış oldukları ruhumdan çekilmişlerdi.
Sol tarafa doğru dönmek istediğimde sırtımdaki kollar beni kendine doğru çektiğinde gözlerim dehşetle iri iri açıldı. Bu bir rüya değildi! Gerçekten de birine sarılmış uyuyordum!
Kafamı hafifçe yukarıya doğru kaldırdığımda Merih'in kollarının arasında olduğumu görmemle panikle kollarının arasından çıkmak istedim.
Geriye doğru kaymak istedim ama yatak tek kişilik olduğu için belim boşluğa denk geldi. Tam yere düşecekken Merih öfkeyle gözlerini açıp beni tekrar kendine doğru çekti.
"Lara, eğer bir kez daha kıpırdarsan seni yataktan atarım!" dedi Merih uykulu bir ses tonuyla. Ses tonundaki tını uykulu olmasına rağmen oldukça tehditkâr ve keskindi.
Merih tekrar gözlerini kapattığında hayretle ona baktım.
Rüya değil miydi yani? Lanet olsun ben Merih'e gel benimle uyu mu demiştim? Bunu yaptığıma inanamıyordum gerçekten de!
Oysaki ben tekrar rüya gördüğümü sanmıştım! Barlas yüzünden düşmüş olduğum şu duruma da bir bakın!
Utançla gözlerimi sıkıca kapattım ve Merih hislerimi anlamasın diye kalkan yarattım.
"Kalkanın bir işe yaramıyor Lara kollarımın arasındayken benden hiçbir duygunu saklayamazsın." Merih'in alaylı sesi kulaklarımı doldurduğunda öfkeyle gözlerimi açıp ona baktım.
Sanırım benimle alay etmekten zevk alıyordu.
"Kalkmak istiyorum." dedim ve ayağa kalkmak istediğimde Merih bana engel olduğunda şaşkınlıkla ona bakıp, "N-ne yapıyorsun?" diye sordum.
Ona bu kadar yakın olmak bana iyi gelmiyordu. Ne zaman bu kadar yakınımda olsa düşünme yetimi kaybediyordum. Üzerimde böyle etki yaratmasından gerçekten de nefret ediyordum.
"Kollarımda uyanmak isteyen sendin, şimdi de kaçıyor musun?"
"Ben gerçekten yanımda olduğunu bilmiyordum..." dedim kısık bir ses tonuyla. "Yine rüya olduğunu sanmıştım. Gözlerimi açtığımda sadece bir sanrıdan ibaret olduğunu anlayacaktım her şeyin."
