Fantastik'de #1 22.11.2018
Genel kurgu'da #1 16.08.2018
Geçmişine dair hiçbir şey hatırlamayan Lara onu öldürmek isteyen adamlardan kaçarken bir anda kendisini Gece Yarısı şehrinde bulur.
Merih Ferec, Gece Yarısı şehrinin hâkimi. Duygusuz, gaddar ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lara Erez;
Elimdeki kitabı kitaplığa geri bıraktım ve sırtımı koltuğa dayayarak tavana bakmaya başladım.
İçimde adlandıramadığım bir his vardı. Öfkeli miydim, yoksa üzgün mü buna bir türlü karar veremiyordum. Belki de iki duyguyu da aynı anda hissediyordum.
Merih'e öfkeliydim çünkü bana bir türlü inanmıyordu. Bana inanması için ne yapmam gerekiyordu? Yalan söylemediğimi anlaması için ne yapmam gerekiyordu?
Üzgündüm çünkü hiçbir şey hatırlamıyordum. Hiçbir şey hatırlamama karşın suçlanıyordum. Merih beni her suçladığında içimde bir şeyler kırılıyordu. Merih beni sözleriyle parçalara ayırıyordu.
Koltuktan katlığımda yatağa yatarak örtüyü üzerime örttüm ve gözlerimi sıkıca kapatarak uyumaya karar verdim. Kâbuslarım bile şu an yaşıyor olduklarımdan daha iyiydi.
Esen soğuk rüzgârla titremeye başladığımda kollarımı bedenime sararak etrafıma bakındım. Neredeydim ben? Etrafımda bir sürü ev vardı ve ben sokağın ortasında durmuş etrafıma bakınıyordum. Saçlarım rüzgârın etkisiyle yüzüme dökülmüşken elimin tersiyle saçlarımı geriye doğru ittim.
"Lara." Merih'in ismimi söylemesiyle hemen arkamı döndüm.
Merih gülümseyerek bana bakarken onu gülümserken görmek irkilmeme neden olmuştu.
"Merih, neredeyiz biz?" diye sordum yutkunarak.
Merih yanıma gelip ceketini omzuma attığında, "Üşüyorsun sana havanın soğuk olduğunu söylemiştim." dedi bana kızarak.
Sesindeki kızgınlığın ardında endişeli bir tını saklıydı ve onun benim için endişelendiğini düşünmek beni bozguna uğratmıştı.
"Nereye gidiyoruz?" diye sorduğum zaman Merih elimden tutarak beni çekiştirmeye başlamıştı.
"Evimize." dedi Merih sakin bir ses tonuyla ve ben gözlerimi dehşetle iri iri açarak aniden yolun ortasında durdum. Merih kaşlarını çatarak bana baktı.
"E-evimize mi?" diye sordum.
"Lara, iyi misin sen?" diye sordu Merih yanıma gelip yüzümü ellerinin arasına alarak.
"İyiyim." dedim kafamı aşağı yukarı sallayarak. Merih'in bana bu kadar yakın olmasından rahatsız olduğum için ondan uzaklaşmak istedim ama bir anda karşımdaki kişinin Merih olmadığını görmemle neredeyse çığlık atacaktım.
Karşımdaki adam Merih'le aynı yaşlardaydı ve Merih'in aksine esmer ve koyu kahverengi gözlüydü. Sert yüz hatları vardı ve bu ondan korkmama neden olmuştu. Bakışlarında şeytani bir parıltı vardı.
