AŞKIN KARANLIK YÜZÜ- Kitap Oldu

1. BÖLÜM- Umursamazlık

Aslında her şey yolunda gibi görünen hayatında, bir çok karmaşa ve anlaşmazlık vardı. Arzu böyle düşüncelerle doluyken yine her zaman ki gibi okuluna gitti. Diğerlerine göre bir nebze olsun daha yakın arkadaşı olan Esra, onu kolundan tuttugu gibi daha okulun bahce kapısındayken hızlıca sınıfa götürdü. Esra , Arzu ' ya gore çok daha canlı ve hareketli bir kızdı. Aslında kişilikleri farklıydı ama onları birbirine bağlayan bir şey vardı. En azından Azru ona diğerlerine göre daha çok değer veriyordu. Sınıfa girdiklerinde Esra telaşlı bir şekilde sınıfın kapısını kapattı. Sınıfta sadece onlar vardı ve Esra heyecanla ;
" Sana bir haberim var" dedi. Arzu yarı meraklı bakan gözlerini Esra' ya dikmisti. Nefes bile almadan anlatmaya koyuldu;
" Hani okulun en dikkat çeken ve popüler olan çocuğu var ya; Volkan, senden çok hoşlanıyormuş. " dedi. Arzu hiç tepki bile vermeden öylece duruyordu. Esra ;
" Şok geçirdin herhalde " diyerek kollarından tuttu sarstı. Bu hareketten hiç hoşlanmayan Arzu ;
" Eeee..." diye sertce söylendi. O, bu tarz şeylere mana veremiyordu. Sırf okulda gözde diye bir çocukla sevgili olması gerekmiyordu. Ona karşı hiç bir şey hissetmiyordu.

Arzu ' nun bu davranışına kızan Esra , tekrar kolundan tuttu ve kantine götürdü. Bu sefer yalnız değillerdi tabii kantin öğrenci dolu ve masaların bir tanesinde de Volkan oturuyordu. Onları görünce ayağa kalktı. Esra ;
" Kızım bu çocuğa hayır denilir mi? Git bir konuş belki fikrin değişir. Bence kesin değişir ama neyse. " diyerek biraz da sırıtarak Arzu' yu masaya doğru itti. Arzu maruz kaldığı bu durumdan hiç rahatsız değildi , çünkü karşısındakini hiç kaileye almıyor , hayır deyip kurtulacağını düşünüyordu. Zaten öyle de oldu. Masanın yanına gelen Arzu;
" Ne istiyorsun benden yaaa .." diyerek söylendi. Volkan da sadece ;
" Ben şey.." diyebildi. Tam o sırada ;
" Benden uzak dur , ben ve sen olmaz yani " dedi Arzu.

Duydukları karşısında çok mutsuz olan Volkan , oldugu yerde dona kaldı. Yüzü ne hale gireceğini şaşırmış durumdaydı. Belki de ondan hoşlandığını söylediğine bile pişman olmustu. En azından bu şekilde bir tepki vermemesi gerektiğini , hayır demenin bin bir türlü yolu olduğunu düşünüyordu. Arzu söyleyeceklerini söyledikten sonra arkasını dönüp gitti. Böyle durumlar ona şaka gibi geliyor aşkı sadece kelimelerden ibaret biliyordu.

Ona gore bu sekilde aşık olunamazdı. Kendisine kurallar koymuş , hayatını da bu kurallara uygun yöneteceğini düşünüyordu. İnsan ona göre aşka tutulmasını da aşktan kurtulmasını da acı çekmeden yaşayabilirdi. Aslında arada onunda aklına
"Aşk bu mudur?"
" Bu denli kontrollü yaşanabilir mi?" gibi düşünceler geliyordu ama daha sonra kendi kendini telkin edip boyle düşünceleri kafasından kovuyordu.

Etrafındaki arkadaşlarının sevgilileri vardı. Birlikte vakit geçirip bir çok şeyi paylasırlardı. Bu durumlardan rahatsız olurdu ama fikirlerini arkadaşlarına soyleyemezdi.