I'm His Mate

Chapter 5

Someone's POV:

I take a sip in my wine in my hand as my guard enter in my room. A smirk form in my lips as he bow his head, I think a great news is coming.

"He's already awake my lord." I motion my hand as a sign for him to leave. After he close the door, I take a sip again in my wine even I can't taste it.

Time to rule your game Stephan. So better to prepare yourself to face my wrath.

A laugh came out to my mouth because of my thought.

"Leola!" I called one of my servant and it didn't take a minute when she enter the room. She bowed down and greeted me. "Look after him. Never leave your eyes to him."

"Yes my lord." I hived a sigh, when the memory of past starting to appear in my mind.

That bastard! He killed her!

He killed my woman, he killed my loved. The woman that left me sufferings. How can I forgive him if the past still hunting and breaking me into pieces.

I gritted my teeth because of the memory.

Sharmaine POV:

It's been month at pansin na pansin ko ang pagbabago ni Clark, hindi ko alam pero I feel scared. Scared dahil sa pakikitungo nya sakin at pagbabago ng ugali nya. Napapansin na din ito nila Benj, at habang tumatagal parang mas nagiging aloof sya samin lalo na sakin.

"Class dismissed!" Anunsyo ng proffesor namin, hindi ko napansin na tapos na pala ang discussion dahil lumilipad ang isip ko. Ang daming tanong na di ko alam kung masasagot.

Nag ayos na ako ng gamit ko para pumunta sa canteen I'm sure andun na sila Terie. Tumayo na ko sa upuan ko kasabay ng paglingon ko kay Clark. "Babe!!" Tawag pansin ko sa kanya. Pero di man lang nya ko tinapunan ng tingin. Naiinis ako nag nasasaktan sa pinaggagagawa nya.

Ng makita kong tumayo na sya para lumabas sinundan ko naman sya. "Babe!" Sigaw ko, pero wala pa din. Nagmadali akong maglakad hanggang sa abot kamay ko na sya. Hinawakan ko ang braso nya at hinarap sakin. "Clark! May problema ba?" Tanong ko kasabay ng pagpatak ng isang luha saking mata. Agad kong pinahid yun na kita ko ang biglang paglambot ng ekspresyon nya at ang pag angat ng bahagya ng kanyang kamay pero huminto din ito at agad napalitan ng matigas na ekspresyon ang mukha nya.

"What?" Iritado nyang tanong.

"Babe, do.... Do we have a problem?" Malumanay kong tanong. Still holding his arms.

"None, what comes in your mind to think that we have a problem?" Cold nyang sagot.

"Kung ganun, bakit ka ganyan?" Inis nyang inalis ang aking kamay sa braso nya.

"What's about me?" Tanong nya na para bang nauubusan na ng pasensya.

"Yan, yang ganyan. Yang treatment mo sakin. I don't know if I did something but still if I am, I'm sorry babe just please stop acting like this." Sagot ko kasabay ng sunod sunod na pagpatak ng aking luha. Napayuko na lang ako at hindi ko na napigilan ang paghikbi. I don't care if I act so childish right now but I really don't care, I'm hurt and I can't hide it anymore.

"I'm sorry babe" naramdaman ko na lang ang sarili ko na nasa mga bisig nya kasabay ng paghingi nya ng sorry. Hinaplos haplos pa nya ang ulo ko tanda ng pagpapatahan sakin. Naramdaman ko ang pag buntong hininga nya. "I.... I just have so many problem babe, I'm sorry if I made you feel this way." Lalo akong napahagulhol sa mga sinasabi nya at yinakap na din sya. Yinakap ko sya ng mahigpit na parang batang iiwan ng Nanay. "Hussssh! Stop crying now.... I can't bear seeing you like this babe. I'm sorry ok."

"I miss... Miss you!" Hihikbi hikbi kong sabi,

-------

"Ow, hi Clark and Maine" masiglang bati samin ni Terie. Naglakad kami palapit sakanila. May kanya kanya nanaman silang mundo. Si Dave na katapat ang laptop at nagtatype, si Charlie na nakaearphones at nakapikit, si Benji na pinagtitripan si Terie and wait... May nawawala, inikot ko ang paningin ko sa buong canteen.

"Asan si Tristan?" Tanong ko ng makalapit na kami sa kanila. Ipinaghila naman ako ni Clark ng upuan.

"Well, he's somewhere don't mind that dork!" Entrada ni Terie sa kambal nya. Ang init talaga ng dugo nito sa kambal nya. Napapailing na lang ako sa kalokohan nila.

"Babe, I'll buy our lunch. What's yours?" Tanong ni Clark ng nakatayo na sya sa tabi ko.

"You decide babe!" Nakangiti Kong sagot sa kanya.

Naagaw ang atensyon namin ng may biglang pumasok sa canteen. Padang may dumaang anghel ng biglang tumahimik ang paligid at lahat ng mata ay nakatutok lang sa kanya. Kahit sila Terie at Benj natigil din sa pag babangayan.

"Clarkie!!!" Sigaw ng babae, kahit nakaheels sya nagtatatakbo pa din sya palapit dito sa pwesto namin.

"Clarkie?" Bulong ni Terie. Napalingon tuloy ako bigla Kay Clark na kunot na kunot na ang noo ngayon na nakatitig sa babae.

"What the?!..." Nagulat na lang ako ng bigla nyang ihagis ang sarili nya payakap Kay Clark na ngayon ay pareho na silang nakaupo sa sahig. Napatayo ako sa kinauupuan ko dahil sa eksena. Nagpalipat lipat ang tingin ni Clark samin ng babaeng nakaupo na din sa sahig at tawa ng tawa pero ang ganda pa din nya kahit humahagalpak na sya sa pag tawa.

"Ehem!!" Tumikhim si Charlie para kunin ang atensyon namin na sya ding nakapag patigil sa babae sa kanyang pag tawa. "What's going on here?" Patuloy nya.

"Ahm, well" pinagpagan muna ng babae ang damit nya ng makatayo sya. "I'm Madison" nilahad nya ang kamay nya sa harap ni Charlie, pinagtaasan naman sya ng kilay ni Charlie kaya binawi na lang nya ang kamay nya at inayos ang composure nya. "Ok I'm Madison, Clarkie's first loved" humahagikhik nyang pagpapakilala kasabay ng pag angkla nya ng braso nya Kay Clark.

"Ow, very well said. Well, let me introduced to you my friend, Sharmaine!" Turo sakin ni Terie. "Clarkie's future, I mean Clarkie's girlfriend and love." Napabitiw naman si Madison sa braso ni Clark na hanggang ngayon di pa din nag sasalita. Nginitian ko na lang si Madison at lumapit Kay Clark sabay hila sa kanya paalis ng canteen.

"Babe, what was that?" Agad Kong tanong Kay Clark ng makarating namin ang garden sa likod ng building namin.

"I don't know too. I mean I don't have any idea about what happen earlier." Baliwala nyang sagot sakin.

"Naiinis ako sa kanya babe!" Frustrated kong sabi sabay upo sa bench. Umupo sa tabi ko si Clark at hinila ko payakap sa kanya.

"Don't be, in fact I don't care about her. You're the only one I care.  I love you!" Bulong nya. Napabuntong hininga na lang ako. Naiistress na ko sa mga nangyayari.