I'm His Mate

Chapter 9

Sharmaine POV:

"Maine, try this one!" Pangungulit ni Terie. Nasa kwarto ko sila. Kwarto ko sa bahay. Nakalabas na ako ng ospital one week had past. At walang bago, lutang ako. Di makaahon sa nangyari sa lugar nila Benj, kinakausap nila ko. I act casual to them. Lahat casual, ayokong mag isip pa sila ng masama o mag alala sila sakin. "Huy Maine! You're not listening to me again" untag ni Terie sakin habang nakanguso.

"Ano ba yun?" Pilit ang ngiti kong tanong sa kanya.

"Is it Clark again?" Malamlam ang matang tanong nya. Di na alintana ang mararamdaman ko. Sanay naman na ko, at sanay na din sila kakatanong. Paulit ulit na lang sa loob ng one week yan ang madalas kong marinig. It's either magiging OK din ang lahat, or makikita din sya.

"I'm just thinking, ano na kaya ginagawa nya, nakakakain kaya sya, may natitirahan, kamusta na sya. Bat ang tagal nya umuwi, bakit... Bakit ayaw nya pa bumalik, na-nakalimutan nya na ba ako?" Nag umpisa nanaman ang paghikbi ko. Agad akong dinaluhan ni Terie, niyakap nya ako at inalo.

"Mahahanap din sya, don't worry! Di ba di tumitigil ang mga pulis sa paghahanap." Pagpapakalma nya sakin.

Sa loob ng one week wala din akong pinagsabihan ng nakita sa loob ng gubat, Hindi ko alam kung bakit di ko masabi sa mga pulis ang nakita ko. Pero Parang may pumipigil sa akin na Hindi ko alam. Kahit mga kaibigan ko o si mommy, wala. Solo ko lang ang lahat, di namin natapos ang research dahil sa nangyari sakin. Pero binigyan kami ng consideration ng professor namin.

"Terie, I saw him!" Bulong ko sa gitna ng paghikbi. Natigil si Terie sa paghaplos sa likod ko.

"Who?" Puno ng pagtataka ang mata nya.

"Clark!" Nanlaki ang mata ni Terie sa narinig nya.

"And you didn't even tell to the police?" Naigting ang panga nya, kitang kita ko na galit sya. "Where did you see him? How is he?" I think she got it wrong. Umiling ako sa kanya habang tuloy tuloy pa din ang pagtulo ng Luha ko.

"I-I saw him,... I-in the forest! He-he's suffering in pain, Terie! I don't know what to do." Humagulhol ako. Napanganga si Terie sa narinig at bagsak ang balikat.

"What Maine? Come again?" Hindi sya makapaniwala sa sinabi ko, hinawakan nya ang braso ko. Tinitigan ako sa muka.

"Si Clark, nakita ko sya nung hinahanap natin sya. He told me to run, I really don't want to run away but he pleaded me. So I did, may.... May nilalang na umaatake sa kanya, I'm not so sure pero Parang tao base sa built ng katawan. Terie, I'm scared." Bulong ko habang umiiyak pa din.

Napabitiw sya sakin, nag angat ako ng tingin sa kanya. Nanlalaki ang kanyang mga mata. "You mean, a monster? Cannibal?.... Oh my god! Na-nagulo ba natin sila? Gush!!!" Naghihisterical si Terie sa harap ko, nanginginig sya. "What if! What if they did follow us?" Napatayo agad sya. Kinuha ang mga gamit nya sa table, natapon pa laman ng bag nya kasi baliktad ang nahawakan nya, balisa nyang pinasok ng pinasok ang mga gamit nya. "I- I need to go Maine, I should warn them. God! What have we done?" Taranta syang nagtatatakbo palabas ng kwarto ko.

Umiyak na lang ako mag isa sa kwarto, sapo sapo ko ang muka ko ng aking palad. Maya maya, bumukas ang pinto, nag angat ako ng tingin. Hindi ko pa nakikita ang pumasok ng bigla nya kong dambahin. "Wahhh! Maine, I'm scared. I can't go out! I'm being paranoid. I think they are just around us." Bumalik si Terie at ito sya sakin nag hihisterical. Kinalma ko sarili ko, wala ko magagawa sa mga paiyak iyak lang.

"Terie! Calm down." Inilayo ko sya sakin. Si Terie ang pinaka OA sa lahat ng kaibigan ko, at di ko alam kung bakit sa kanya ko unang sinabi ito.

"Maine, you said Clark was been attacked by this anonymous creature. So there's a tendency that he's alread----" I stop her bago pa nya matapos.

"No! I know, he will come back. I felt him when I passed out. He carried me, I know! Even I didn't see him. I felt that it's him." Pag depensa ko. Alam ko na may tendency na wala na si Clark but! I feel him that night. It was him, it was Clark. Alam ko nakaligtas sya.

"So you mean, he get through with that monster?" Takang tanong ni Terie na mukang kumalma na.

"Yeah! I believe in that. He will come back" determinadong bulong ko.

"But why he didn't show up? when in the first place he's the one who got you, well we just found you near in our cite. So it means that he's just nearby" nakatingin lang ako sa seryosong muka ni Terie, yeah! She have a point, why Clark? Why you didn't show up? "Or maybe he's just escaping, he tricked the monster so it won't follow us. Clark is really clever." Tatango tango pa sya habang nakanguso.

"I don't know Terie, I don't know his plan. But one thing for sure! Buhay si Clark, at naniniwala akong babalik sya." Yeah, buhay sya! Maybe he's just waiting for a right timing to show up.

"So Maine, if Clark did that suicidal stunts, for sure there's no freak, or monster here right? I mean no one did follow us here." Kita ang kaba sa muka nya, napapakagat pa sya sa kuko nya ngayon na nagpapahiwatig na nate tense talaga sya.

"Calm down Terie, kung may sumunod man satin malamang nung una pa lang inatake na tayo." Nakangiti kong pangungumbinsi sa kanya. Masyado pa namang OA itong babaeng to.

"Do you think, we should tell this to Tris and to others? Like we should also warn them, right? This is really serious Maine, we shouldn't just seat here and wait for things to happen, we should also do something!.... Gush, why I have this feeling that I am becoming a cool agent ready for any fight!" Natawa pa sya sa mga sinasabi nya. Napapailing na lang ako sa kalokohan nya.

"Yeah! We should tell them!" Parang napapansin ko lang na napapa English ako pag si Terie ang kasama ko.

"Ahm Maine, you know that it's so dangerous outside and its already 8pm, and I'm a girl do you think it safe for me to leave alone, you know! Prevention." Paligoy ligoy pa sya alam ko namang takot lang sya.

Napapangiti na lang ako, nawawala ng bahagya ang mga alalahanin ko sa kakulitan ni Terie, sa kakulitan ng barkada and I'm sure kung wala sila. Baka sobrang waisted ko na ngayon. And thanks to them, they never leave me.