Love Game 3: To be or not to be? (√)

Episode 6

Decision
-

Hindi na rin ako nakasagot sa bulyaw ni Tantan that night. Kingina naman kasi paano ko naman ipagtatanggol ang sarili ko kung lahat naman ng nakapaligid sa'kin ang tingin nila ako ang may mali. Sabagay, hindi ko naman sila masisisi, pamilya ko naman ang may problema dito.

Pumunta ako ng school ng maaga at sa parking lot naman ay tsempo rin talaga ang paglabas ni Monika sa kotse ni Tantan, they're both laughing into something at mukha naman silang masaya, tumango nalang ako kay Tantan at naglakad papuntang classroom. It's not that I'm angry about what Tantan told me last night, it's just that... Hindi ko rin alam.

Seeing Monique smile, those smiles are still indeed beautiful to see, matagal ko rin hindi nakita iyon eh, gusto ko na iconvince ang sarili ko na okay at magiging okay naman si Monique whatever happens to us, whatever happens to me. Sure ako diyan and maybe I need to start being thankful to her sources of laughters from now on, mabuti iyon.

"Baby!"

Someone called me and it's Kisses, may bandage siya sa kamay, grabeh? Sobrang lakas ba ng pagtulak ko sa kanya at may ganyan talaga?!

"What?!" Supladong tugon ko and I don't really care.

She smiled a bit, "Is Tantan hitting with Monique? Akala ko si Tony lang. Seems like my intuition from the beginning is right after all" she smirked, "Look at them, good couple huh? Iba din ang ex mo na iyan ah! Sobrang makati ata!" She laughed

Napatingin ako sa direksyon nila Tantan at magkasama silang dalawa ni Monika sa hallways going to our classroom, I guess. Wala namang problema sa'kin at kailanman hindi ko binigyan malisya ang friendship nila, like what the fuck?!

"What a slut, did she even forget how close you and Tantan are? Tapos ganyan? The nerve of that girl!"

Enough. Hinarap ko si Kisses at tiningnan ko siya sa mata, annoying! "Are you sick of your life?" Tanong ko sa kanya and I saw her face formed in shock, "get lost!" I said and walk pass by her, uminit ulo ko bigla baka masaktan ko ulit siya.

Naglakad ako at direcho sa classroom and there I saw Monique reading a book peacefully sitting in her chair. I sighed, mas maganda pa tingnan na libro ang inaatupag niya eh.

Damn it, King?! Ano ba pakialam mo?

"Hello Pre, Good morning! Pasulyap-sulyap na lang ah," putspa 'tong Nikko na'to, "Hellohen Nique, kumpare ko nga pala!" Sabay akbay pa sa'kin ni Nikko at talagang nakakabadtrip lang, she rolled her eyes looking all so irritated to us, "Ay snob ka pre!" He chuckled

"Ayaw ng maarte 'yan uy!" And here's Mokya adding some spice to the already irritating topic, "Doon tayo sa tamang marunong mag-ingat ng babae, diba Eliza?" Natawa ito

Tangina.

Their too much.

"Absent na muna ako, mga peste kayo!" I said at umalis ng classroom!

There's no sense to stay there lalo na't napagtutulungan lang naman ako, I'm not even sure why they're like this! Can't they even put their shoes in my shoes?! Kingina! Nakakapikon!

Dumiretso ako sa parking lot, sumakay ng kotse at umalis. Hindi ko alam kung saan ako pupunta pero kingina kung sa impyerno edi sige! Malamang naman matutuluyan na ako nito pag binangga ko itong kotse ko sa isang sasakyan na malakas ang patakbo eh no? O di kaya patalunin ko nalang sa bangin ang sasakyan na'to! Pwede iyon, tapos na ang lahat sana! Kung talagang gago lang talaga ako gagawin ko kaso gusto ko kung mawala man ako sa mundo, ito ay dahil sa sakit ko at hindi dahil ako ang gumawa. Shit.

It's just that I feel I'm being choked. Sa tuwing nakikita ko si Monique parang gusto ko hamakin nalang lahat eh, pero kaya ko ba mag risk? Kaya ko bang ilaban siya when in fact noong nasa posisyon ko ngayon siya ay mas pinili niyang iwan ako for the sake of peace?! Paano kung...