Date
--
AN: Thank you for waiting. Regular update na ulit ako. Hehe :) Salamat sa votes niyo ❤ And don't forget to vote, comment and share ❤--
Napabangon ako, "Hala. Gabi na! May quiz pa bukas!" Sabi ko at agad ko pinulot ang mga damit ko at isinuot ito.
Nakakaloka! Parang ang bilis ng pangyayari ah pero kahit ganitong natataranta ako ay nagbigay pa rin ako ng ilang segundo para titigan ang natutulog na Elijha, sobrang gwapo! Nakakakilig! Hay, I don't know, pero finally! Masasabi kong, wala ng kahit ano ang bumabagabag sa puso ko. Parang ang gaan na sa pakiramdam at talagang iniisip ko ang lahat ay napapangiti na lamang ako. Nakakaiyak man pero, this is the happiness I've been wanting to feel for so long.
Hay! Mamaya kana nga kumire Monika, mag-aral ka muna, Ija!
I chuckled.
Nagbihis na lamang ako at agad dumiretso sa study table ko. Feeling ko pa rin nasa cloud nine ako! Gusto kong mag celebrate pero aral is life, sa susunod nalang, after exam! I smiled. Para na akong sira ulo.
Habang nag rereview ako ay nahagip ng aking paningin ang aking phone, hindi ko pa pala nachecheck! Dinampot ko ito at binuksan at may iilang mensahe akong natanggap mula sa mga kaibigan ko at nangungumusta sila. May text din pala si Tantan...
Hindi ko talaga inexpect na magiging close ko si Tantan. Noon, parang ang tingin ko sa kanya ay hindi siya approachable at nag babalatkayo na mabait pero kagaya ng mga kaibigan niya, isa din siyang katulad nila, lahing pasaway! Pero noong mas nakilala ko pa sila ay mas na pagtanto ko na iba pala talaga si Tantan sa kanila. I mean, in some ways may similarities pero maraming differences! Para siyang coffeemate sa tatlong pinaghalong barakong kape! Middle man talaga! Natawa na lang ako.
Alas syete na ng gabi pero si King, tulog na tulog pa rin! Ang oa niya na ah! Sabagay, pagod na nga at may hangover na aba'y kumire pa. King na king talaga! Sasagarin ang lahat makakire lang.
I sighed.
Somehow, the path that we're walking together is much clearer now kaya decided na rin talaga ako sa kung ano at paano ako maninindigan. We lost eachother once, no more another one. Sa tingin ko rin naman, King and I suffered too much already. Buo ang suporta ng pamilya ko sa'kin at nagpapasalamat ako sa kanila dahil alam kong nakikita na rin nila itong mangyari noon pa man kaya siguro hindi na rin pasobrang pahirap ni Daddy kay King eh.
And now, the only way for King's so-called parents to succeed is they have to kill me first because that's the only way now.
Oa ba? Dahil ba na sa pag-ibig lang? Pero guess what? People can suck for a lifetime judging me, judging us but this is an us worth fighting for kaya basta kasama ko si King, habambuhay na. I will endure anything for us now.
"Nay?"
Napatayo ako agad noong tumawag si King sa'kin. He's awake now.
"Tay!" Tugon ko at napalapit ako sa kanya. Kakadilat pa lang niya sa mata niya pero heto ako, kinakabahan. Ano ba naman 'to!
BINABASA MO ANG
Love Game 3: To be or not to be? (√)
Teen Fiction"this is the end of the game, are we really meant to be or not to be?"