Love Game 3: To be or not to be? (√)

Episode 24

Episode 24
-
Read AN please 🙏💖
-

Bumuntong hininga ulit si Dok. Sobrang kinakabahan na naman ako, bakit pakiramdam ko may sasabihin na naman siyang masama sa'kin? Something that can really break my heart? Something that causes pain...

"Sigurado ka ba talagang pakakasalan mo ang anak ko?" He asked all of a sudden.

The defeaning silence in the room is making me nuts. I feel like I'm hearing my heart beat's sound so loud right now.

What's happening?

I looked at him and of course nodded in answer.

I sighed. "You know me well enough Dok, you know me since I was still a month old, everything in me. At alam kong kahit mismo hindi ko pa nasasagot you know my answer alreayd. Since I met her, gusto kong mabuhay. The thought of leaving her, being away from her, hindi lang ako nabubuang, nawawalan ako nang gana mabuhay." I said sincerely, "She's been my life."

He sighed, "I understand," he said at napatingin siya sa kawalan, "Pero siguro hindi mo rin maaalis sa'kin na hindi mag-alala sa anak ko dahil na rin sa mga nangyari, hindi ba? Siya lang ang meron kami Elijha kaya sana talaga alagaan mo siya. H'wag mo sana siya pabayaan, whatever happens. Nakakaintindi ka?"

He looked at me and seems like alam ko na ang nais sabihin ni Dok sa'kin and I understand.

"Kaya ba nag dadrama ka dahil feel mo kukunin ko na si Monique sa'yo?" I laughed a bit, "Ang oa mo oy! Pinalabas pa si Monika para hindi niya makita 'to." I exhaled, "You actually don't need to worry about it Dok. Hindi ko naman kukunin si Monika sainyo dahil alam ko naman na imposible iyon, dumagdag lang naman ako sa pamilya niyo eh! Mamamahagi ng magandang lahi kumbaga!" And then I smiled

Natawa siya, "Tama na nga! Yumayabang kana naman." He said, "Well, just like I promised, pumapayag na ako sa gusto mong pakasalan si Monique. Maging responsable ka Elijha, narinig mo?! Ayaw ko na masaktan ang anak ko nang dahil sa'yo o sa pamilya mo. Kahit pa magalit si Monique at kumampi sa'yo, kukunin ko talaga siya sa'yo." He warned and I just nodded.

Awkward dahil ngayon na lang ata ulit kami nag-usap ni Dok na sobrang seryoso, baka nga first time 'to eh!

"Oo na! Tsaka, I will be--maybe someone like not quite." I said at iwas tingin ako sa kanya, "Acknowledge ko rin naman ang effort mo sa'kin, kung hindi rin siguro ikaw ang doctor ko, wala na rin ata ako ngayon sa mundo kaya kahit nakakasuka, salamat...Dad!" I laughed after the Dad part, para akong kinuryente!

"Kilabutan ka nga Elijha! Dad mo mukha mo!" Reklamo niya, "Dok lang, h'wag ka magimbento nang tawagan na parang botong-boto ako sa'yo!" He chuckled, "But there's something else.."

Napahinto ako sa pagtawa as he said the last words. Kingina! Hindi pa tapos ang kalbaryo, why!?

"A-ano pa?"

Akala ko tapos na ang pakaba, meron pa pala walanghiya naman! Kinabahan na naman ako ulit at matindi. Sobrang seryoso na naman niya.

"Alam kong alam mo na kung ano itong susunod na concern ko, may clue ka." He said at napalunok ako ng laway.

"T-tell me." I said stiffly dahil sa totoo lang kaba is real na real.

"Sa totoo lang habang iniisip ko ito ngayon pakiramdam ko nangiinit ang ulo ko't gusto rin talaga kitang saktan. Hindi kayo nakinig sa'kin lalo kana at ikaw ang lalaki't nakailan din ako sa pangangaral sa'yo. Hindi ko alam pero sobrang nadisappoint ako sa pag suway niyong dalawa..."

This is it. Tanggapin mo na lang Elijha!

"Alam mo naman na siguro ang nangyari diba? Kaya sana minsan maintindihan mo ako kung napagdidiskitahan kita. It's that minsan pag nakikita kita, my daughter's tough times keep on bugging me kaya naiinis ako eh. The pain that she had gone through because of your parents and the fact that she got herself pregnant sa'yo at ni wala kang ka-alam alam. Hindi ko alam kung masyado ba kaming naging kampante o sadyang naging masyadong pabaya kami bilang magulang that at some point sinisi ko ang sarili ko kung bakit ganun ang nangyari sa anak ko, it was painful to see her suffer thinking I could have been a better parent to her in the first place..."