Love Game 3: To be or not to be? (√)

Episode 37

Sick
-
An: Today is the first anniversary of my NayTay story (Love Game). Thank you sainyo na minahal ang istoryang ito ng buong puso kaya nagkaroom ng Book 2 and 3.  You all made me love what I'm doing. I love you all. Nawa'y masamahan niyo ako hanggang sa pagtatapos ng book 3 😊

Love,

Skully 😘
--

"Good morning sir!" if I'm not mistaken, she's Annie. One of our editors.

"Good morning." pag bati ko.

"Sir, kung pwede maicheck mo na po sana ang layout design ng next magazine natin? in two months pa po ang release pero to avoid cramming---"

"I get it. Don't worry, I will!" sabi ko at ngumiti naman ako.

"Ang bait mo pala talaga sir!" she suddenly said kaya napatingin ako sa kanya, "Ay sorry sir, masyadong feeling close. Napansin ko lang talaga. Madalas kasi tumatango lang kayo sa mga employees eh."

"Ah--sorry kung ganun. Pero, tama ka! Mabait talaga ako!" natawa ako ng bahagya. Bakit? Totoo naman ah.

Makikipagkwentuhan pa sana iyong si Annie pero bumukas na ang pinto ng elevator sa kung saan ako bababa kaya nagpaalam na lang siya.

Hindi ako sanay makipag halubilo sa ibang tao dahil kung hindi ang barkada ko at ibang basketball team mates ko ay wala naman na akong kinakausap pang mga tao. Well, syempre, deleted na lahat ng mga memories ko sa mga babaeng nakafling ko kaya hindi sila counted lahat.

"Sir!" si Cindy

"oh?"

"May naghahanap po sa inyo. Pinatuloy ko na po siya sa office niyo." sabi nito,

"Sino?"

"Hindi ko po alam sir. Baka isa sa mga babae niyo? Maganda eh." sabi ni Cindy at talagang nakasimangot pa ito.

"Baliw." direktang tugon ko, "este ang ibig ko sabihin. May asawa na ako kaya wala akong ibang babae." pagbawi ko. The King in me should sleep peacefully, h'wag naman binubuhay, kingina.

"Sorry po sir. Na carried away lang." she bowed down a bit.

Napalingo na lang ako at pumasok ako sa opisina ko at dahil hindi si Mommy, well,, it's Laura. Matagal ko na siyang hindi nakikita and somehow, nakaramdam ako ng saya dahil andito siya at naisipan niyang bisitahin ako. Wala kasi akong news sa parents side ko eh, sobrang busy ni Mommy din ata.

"Laura!" sabi ko at kahit nakakailang man ay napayakap na rin ako sa kanya. Yeah, close na kami kahit papaano pero syempre, maldita pa rin siya.

"I missed you," she said after our hug, "How's life Mr. CEO?" she asked and it feels definitely different. Masaya ulit ako.

"Adjusting but I'm enjoying it a bit." sabi ko at umupo ako sa aking swivel chair, "Why are you here so sudden? Bakit hindi ka man lang nagsabi?"

"This is a surprise. duh?" she smirked,

I rolled my eyes. "What brings you here? I think sobrang oa pag ang rason mo lang ay miss mo ako! You don't do that." I chuckled a bit.

She sighed. "Well, I'm here because I was asked to do so." she paused and looked at me directly, "Grandma's celebrating her 72nd birthday. She's weak and she wants to see you. It's been 2 years Eli---I hope you can consider,"

"I'm only coming if I'm with Monique," I said directly. "That's my condition."

"O-of course! That would be great!" she smiled widely, "It's time to end all the hatred already. It's better. Here..." sabay abot niya sa akin ng invitation.