You and me?! Never!! (Done)

37

"Cole?"
"Sssst" hij houdt me stevig vast en luistert naar voetstappen.
Ze komen steeds dichterbij. "Kom er nu uit meisje, anders zijn er wat gevolgen voor jou"
Cole staat op "Cole wat doe je?"
Hij loopt naar voren. Ik hoor schoten, en dan zie ik Cole vallen op de grond.
Cole... hij ligt daar op de grond.
Ik begin in tranen uit te barsten.
En op dat moment komen er allemaal politie mannen naar binnen rennen die de mannen arresteren. Achter de mannen vandaan komt Camila onze kant op lopen.
"CAM!" Ik ren naar haar toe en omarm haar.
Ze kijkt naar Cole "omg Cole!"
Ik ren naar Cole toe en kijk hem aan.
Hij doet zijn ogen open en kijkt mij ook aan.
" Cole " zeg ik snikkend.
"Waarom heb je dit jezelf aangedaan?"
"Ik laat jou nooit iets overkomen"
Zegt hij zwakjes.
"Ik hou van je..."
Zegt Cole dan. De wereld stopt eventjes. Hij houdt van me...
"Ik hou ook van jou" ik leun naar voren en plaats een tedere kus op zijn mond. Ik ga langzaam weer terug en zie dat hij zijn ogen sluit. Zijn ademhaling gaat steeds langzamer.
"Nee, nee HELP!! HIJ IS GEWOND"
Schreeuw ik in tranen en paniek.
Er komen twee mannen aan rennen en tillen Cole op een bed en nemen hem mee naar de auto.
Ik leun tegen Camila aan en de tranen stoppen niet. "Het komt goed Daan, hij is sterk"
"Het is allemaal mijn schuld, als ik dit niet had gedaan was hij niet gewond geraakt"
"Hij heeft er zelf voor gekozen om jou te redden, en anders had ik hem wel gedwongen. We zouden jou nooit achterlaten. Je bent mijn beste vriendin..."
Ik glimlach naar Cam en geef haar een knuffel.

We zijn meegenomen naar het politiebureau en daar hebben we alles verteld. Daarna zijn we naar een Hotel gebracht waar we 1 dag mogen verblijven.
We mogen Cole niet zien, hij ligt in het ziekenhuis. Camila en ik moeten over 1 dag naar huis en ze zeiden dat het beter voor Cole was om hier behandeld te worden totdat hij weer hersteld.
Ik lig nu in bed met Camila snurkend naast me.
Het is al 6:30 en ik heb nog geen oog dicht gedaan. Ik haal diep adem en doe dan toch mijn ogen dicht.

"Daniëla word wakker, kom je moet wat eten"
Ik doe mijn ogen open en zie Camila voor me.
Ik sta op en kleed me om.

Ik trek een geel t-shirt aan met een blauw spijker shortje.

Samen met Camila loop ik naar beneden voor het ontbijt. Als we ons eten hebben gepakt gaan we zitten aan tafel.  "Hoelaat vertrekt ons vliegtuig?" Vraag ik aan Camila. "Om 15:00"
Ik knik. "Cam? Weten de anderen wat er gebeurd is?" Ze knikt "ja, ik heb hun alles verteld. Ze zijn gister terug naar huis vertrokken. Ze maakten heel erg zorgen over je Daan. Wij allemaal"
"Het spijt me, ik dacht niet na. Maar anders zouden ze Cole iets aan doen, en dat zou ik mezelf nooit vergeven"
"Je houd echt van hem he?"
Ik begin te blozen "ja.."
"Hij ook van jou hoor. Hij maakte zich erge zorgen"
We eten ons eten op en gaan dan weer terug naar onze kamer om alles klaar te leggen. Over 2 uur moeten we al vertrekken.

2 uur later

We stappen het vliegtuig in, onze koffers hebben we net afgegeven.
We gaan op onze plek zitten.
Cole moet hier nog blijven. "Heb je je vader al gebeld?" "Nee, hij mag niks weten hierover, hij heeft het al moeilijk ik wil niet dat hij zich ook nog zorgen gaat maken over mij"
Camila zucht diep " oke als jij dat wilt."

We stijgen op en ik hou Camila dr hand vast.
Ik hoop dat Cole zo snel mogelijk beter wordt.
Hier gaan we, naar huis...zonder Cole..

Als we geland zijn zie ik Luna, Monique en Finn op ons wachten. Ze rennen allemaal naar me toe en omhelzen me.
"Doe dat nooit meer Daniëla, we waren zo bezorgd" zegt Luna. "Waar is Cole?" Vraagt Finn aan Camila.
" hij is ernstig gewond geraakt en de dokters zeiden dat het beter was als hij daar in Duitsland bleef totdat hij weer hersteld was"
Iedereen kijkt geshokkeerd.
"Kom we gaan naar onze kamers"
Zegt Monique. We lopen met zn allen weer terug naar onze kamers.

School is weer begonnen dus ik heb morgen weer gewoon les. Zonder Cole..
We hebben heel lang gepraat in de kamer van Luna en Camila, daarna is iedereen weer terug gegaan naar zn eigen kamer. Camila vroeg of ik bij hun in de kamer wilde slapen, maar ik heb geweigerd.
Ik loop mijn kamer in en gooi alles op de grond.
Ik doe de deur opslot en loop daarna naar de kamer van Cole. Ik ga op zijn bed zitten. Iets trekt mijn aandacht. Een foto, van Cole en mij..
Hij heeft het op zijn kast gelegd. Ik pak het en ga weer op het bed van Cole zitten. Tranen beginnen te rollen over mijn wangen.
Ik plof neer op het bed en begin te huilen. En zo val ik in slaap.

1 week later

Er is al 1 week voorbij en het voelt nog steeds raar om Cole niet bij me te hebben.
Niemand weet hoe het met hem gaat. Het is allemaal mijn schuld.
"Daan?" "Ja?" "Kom je mee naar een feestje vanavond?" Vraagt Luna "nou..."
"Je komt gewoon mee, gewoon even alles vergeten en met ons feesten"
"Oke oke, ik kom"
"Yesss!! Kom straks naar ons kamer"
Ik knik. Ik loop naar boven, naar mijn kamer. Ze hebben gelijk, ik moet even alles vergeten en lol maken. Ik kijk in mijn kast en pak een zwarte jurk eruit.

Ik stijl mijn haar en doe hakken aan.
Daarna loop ik naar de kamer van Cam en Luna. "Wouuw girllss, jullie zien er echt leuk uit" zeg ik als ik binnen loop.
"Dankje, woowww jij ook Daan"
Ik glimlach. Camila heeft een rode lange jurk aan met velvet stof en Luna heeft een blauwe korte jurk aan met kant aan de bovenkant.

"Here we go girls" zegt Luna en dan lopen we met zn allen naar buiten.
Lol maken en even alles vergeten..

Hellooo, sorry als dit hoofdstuk saai is maar de anderen worden wel leuker. Dit boek is bijna klaar, ik denk dat ik nog ongeveer 1 hoofdstuk ga maken, de volgende hoofdstuk is de laatste. Er komt geen deel 2 maar
ik heb ook andere leuke boeken die je daarna kunt lezen. Alvast bedankt💋💋