İki senem

-VIII-

Deniz; Kardo, ne oldu sana?
Neslihan; Aynen, niye böylesin sen?
+Ona yaklaşıyorum, evet ama arada öyle davranışlar sergiliyor ki, sanki hiç bir şey geçmedi aramızda. Bilmiyorum ya, bağlanmak istemiyorum. Tamam onla çok mutlu olabilirim, ama o bu mutluluğu sürdürecek gibi gözükmüyor. İstanbul'a gidecek zaten daha iyisini illaki bulur. Ne yani bana mı bakacak herkese rağmen? Ben kimim ki? Bağlanmak istemiyorum daha fazla ama olmuyor, yapamıyorum. Gönlüm beni ele geçirmiş gibi, elimden birşey gelmiyor.
Neslihan; Bence onla konuşmalısın. Biz onu tanımıyoruz, sana net bir şey söyleyemeyiz ki.
+Haklısın.
Kalktı, masaya yaklaştı, o sırada Koray durdu önünde,
-Kızı çok sıkma.
+Ne?
-Çok üstüne gitme diyorum.
+Tamam da neden?
Çoktan uzaklaşmıştı, neydi bu? Hasan dan önce gece ile bir şeyler yaşamıştı. Gece ondan hoşlanırken, geceyi okulda tek yakalamış iki elini duvara koymuş, kısacası kızı sıkıştırmış, yaklaştığı sırada Gece eğilip kaçmış. "Kendine yediremiyor sanırım" diye düşündü Hasan.
Gece yerinde yoktu, lavaboda olmalıydı, şarkılar süperdi. Deniz tuttu kolundan,
-Gel sen şöyle bir dağıt kafanı.
+Yok kardeşim, istemiyorum.
-Kardo, bırak bu işleri ya dağıt kafanı, veda gecesi lan, eylen biraz. Hadi!
+Peki kardeşim sakin ol.
-Coştum lan!
Hasan istemsizce dans etmeye başladı, bir şey hissetti, bu his eylence. Sardı vücudunu, kendini müziğe bıraktı çok eğlendiler.
Mutlu olmuştu, herkes çok eylendi. Mola verildi. Neslihan, Hasan'ı havuz kenarındaki masaya çağırdı oturdular.
-Hasan, sorunun ne kardeşim?
+Ben bu kızı anlamıyorum ya.
-Neden?
+Bir yaklaşıyor, sonra ona gidiyorum, buz kesiyor bana karşı.
-Bir sorunu vardır?
+Bilmiyorum Neslihan, terk edecek beni belkide, beraber bile olmayacağız onla.
-Hayır, öyle düşünme.
+Nasıl yapayım bunu? sende görüyorsun işte.
-Sen dur, ben çağırayım onu konuşun siz.
İstemsizce etrafa bakındı Hasan,
Gece masaya geldi ve oturdu. Hasan'a bakarak;
-Ne oldu?
+Bir şey olmadı aslında ama soğuk davranıyorsun.
-Öyle olacak tabi, daha yeni yeni oluşuyor aramızdaki şeyler.
+Haklısın ama bazen o kadar yakın oluyorsun ki aramızda engel kalmadığnı düşünüyorum.
-Hımm, neyse ben masaya dönüyorum.
+Tamam.
Kalkıp gitti, neydi bu şimdi ? uzak durmaya mı çalışıyordu? İşte tam olarakta buydu sorun. Neden yokuşa sürüyordu ki? Hasan onu çok sevmişti, kalbi temizdi. Sadece onu istiyordu. O ne istemekteydi ki, neden hâla yaklaşmayı düşünmüyordu daha öncesinde 2 sene arkadaşlıkları vardı, neydi sorun? Kafası attı, yeter ya bıktım bu düşüncelerden giderse gider!
Deniz'in yanına geçti, oradan ortaya geçip dans etmeye başladılar çılgınlarcasına.
+Kardeşim, çok süper bir şey bu.
-Ne dedin? Hasan duyamıyorum.
+Diyorum ki müzik süper! Ortam fena.
-Aynen, veda gecesi olsun eylen biraz kardo, ben depresyona girmeye başladım seni öyle gördükçe. Sallama.
+Haklısın, takmamaya çalışacağım.
İnsanların isteği üzerine tekrar çaldı o şarkı,
(Gül Renginde)
Hasan biraz durdu, lavaboya gitti.
Gece etrafına bakındı, Hasan yoktu. Neredeydi ki ? Bir çocuk geldi:
+Gece, dans etmek ister misin?
Ne demeliydi? Bu çocuk iyi kalpli biri, tanıyordu ve iyi niyetli görünüyordu. Peki ya Hasan? Görse ne derdi, orayı terkedip serviste çok ağır konuşurdu, eskisi gibi yaklaşmazdı. Hayır demeliydi,
-Hayır, başkasına sözüm var.
+Tamam, sorun değil.
Oradan uzaklaştı çocuk. Hasan nerede acaba? Beni çağırmaya gelmedi, kırdım mı yoksa? Gelir herhalde, beni o çağırdı...