İki senem

-XVI-

Durdum, ben ona oda bana bakıyordu.
Biz birbirimize, aşk'a susamıştık. O an anladım, bu kızı hiç bırakmamalıydım, o beni ben yapıyordu çünki.
+Gece.
-Efendim?
+Seni seviyorum.
-(Gülümsedi) Bende seni seviyorum.
Bu sözü duyduğum anda sarıldık sımsıkı. Sanki bir saniye uzak dursam ölücekmişim gibi, senelerce susuz kalmışımda yağmur yağmış gibi.
Sonrasında, birlikte okulun önüne giderken elleri ellerime gözleri gözlerime misali yürüyorduk.
Hiç bukadar tamamlanmamıştım,
(Ayrılırken)
+Keşke biraz daha zamanımız olsaydı...
Duraksadı ve biraz düşündü,
-İşin varmı?
+Hayır, eve giderim.
-Beni bekler misin?
Yüzümde gülücükler açtı sımsıcak,
+Beklerim tabi.
Tamam, fazla ıslanma beni eve bırakırsın.
+Emredersiniz efenim. (Çok komik)
Dinlemedim tabi, yağmuru severim ben sırılsıklam olmuştum gelene kadar. Çıktığında gözleri beni aradı: gördüğündeki gülümsemeyi hiç unutmuyorum.
Onu evine bıraktım, dönerken telefona bir mesaj geldi:
-Nerdesin?
+Sizin evin ordaki sapaktayım.
-Evde bizimkiler yok ya karnım acıktı.
+Geleyim mi?
-Olmaz.
+Nedenmiş?
-Olmaz işte.
+Son bi kez sarılıp gidicem, söz.
-Bilmiyorum hasan.
+Hadi hadi, sende istiyosun biliyorum.
-Bekliyorum.
Bir koşu eve döndüm tabi, kapı açıktı. Bir kat yukarı çıktım, kapıyı aralık bırakıp önüme geldi. Nefes nefeseyken sarıldım sımsıkı,
+Ben seni neden bırakamıyorum ya.
-Bilmem.
Şu kelimeyi söylerken öyle masum bakıyordu ki...
+Demek bilmiyorsun, belki seviyorumdur olamaz mı?
-Tamam sarıldık eve git sen.
+Bak bide kovuyor.
-Hayır, kovmuyorum ama şuan apartmandayız biliyorsun dimi?
+Demek öyle.
-Ne?
+Sevgilini apartmana atıyorsun ha.
-(Gülerek) Ya of hasan, hadi git biri görür şimdi.
+Olmaz.
(Kararlı bir şekilde dikildi karşıma)
-Gidiyor musun?
+Tiki olan biri bukadar kararlı olmamalı.
-Hasan! hayır bak rahat dur.
+Durmamki.
Tikini serviste keşfetmiştim: çok acayip sesler çıkarıp, gülerken yumruk atsada savunmasız kalıyordu, kahkaha krizine tutulması var işin sonunda, rekoru 5 dakika.
-Nefes alamıyorum salak rahat dur.
+Ben durursam, sende duracaksın.
-Ne? diğemeden yapıştım dudaklarına.
Derin nefesler eşliğinde loş apartman boşluğu sessizliğni saklıyordu, sarılırken kucağma atladı. Deadpool || deki "özlemişsin gibi öp beni kırmızı" sahnesi gerçek oluverdi. Kapının önünde bıraktım yavaşca,
+Yine gelirim.
-(Gülerek) Sen sevdin burayı.
Gülümsedim ve son bir öpücük ardından eve doğru yol aldım.
Unutmayın, bu daha başlangıç.