İki senem

-XII-

Elinde Geceye vereceği kutu duruyordu: içinde o güzel kolye vardı.
Neden böyle yapıyordu ki? İki dakika gelse Hasan'ın derdini dinlese, ne olurdu sanki? Çok mu şey istemişti? Hayır, o kadar zor bir durum değildi. Umursamıyordu Hasanı.
İşte burada aşk devreye giriyor, Hasan ne kadar canı sıkılsa da bunu göremiyordu. Kör eder derlerya o söz çok doğru, iş işten geçince anlıyor insan herşeyi.
Birden sinirlendi, kutuyu avucunun içinde ezdi, kolye düştü içerisinden, bir müddet gözü daldı. Kendine geldiğinde Neslihan ona sesleniyordu ama duymuyordu, ağızının oynadığnı görüyordu sadece.
-Hasan!
+Efendim.
-Az önceden beri sesleniyorum, duymuyorsun.
+Bilmiyorum, kötüyüm biraz.
-Yapma böyle, kendine zarar veriyorsun. Umursamıyor işte.
+Çok acıyor be.
-Ben dolaşmaya çıkıyorum. Gelecek misin?
+Hayır, oturacağım biraz.
Deniz, Melih ile sınıftan içeri girdi;
Hasan buradaymış,
-Nasılsın kardeşim?
+Bilmiyorum, siz neredeydiniz?
-Biz doluşıyorduk, gel hadi PS (Play Station) atalım.
+Yok kardeşim. İyi değilim ben, kusura bakmayın.
-Olmaz. Melih, tut şunu kolundan.
Kaldır. Hoba! Şimdi gidelim.
+Sürükleyerek adam mı taşınır?
-Adam sensen olur, Hade gidiyoz.
+Dur! Önce Geceye bakmam lazım. Ona kolyeyi vermem lazım.
Beni dinleyin: kat 1 melih sende, kat 2 denizde, kat 3 bende bulamazsak burada buluşup dışarı dağılıcaz.
-Tamam kardeşim.
Dağıldılar, bütün okulu dolaştıktan sonra tekrar buluştular ortada.
+Gördünüz mü? Ben göremedim.
-Bizde bulamadık.
Sınıfa gitti Hasan,
+Bu nedir ya, bıktım. Yeter ya!
Sıralara tekme attı, fırlattı eline geçeni.
-Hasan, tamam sakin ol.
+Nasıl sakin olayım?
-Tamam haklısın fakat, çok takıyorsun kafana. Kendine gel artık.
+Olmuyor be kardeşim; çok seviyorum, özlüyorum, canım yanıyor, içim yanıyor. Beni ne kadar acıtsada, onu istiyorum. Durmuyor, durduramıyorum. Onu gördüğümde nefesim kesiliyor, gözlerine baktığımda, dünya ile alakam kesiliyor. Kayboluyorum gözlerinde. Sarılmak istiyorum sımsıkı. Hayal ederken bile, ya canı acırsa diye düşünüyorum. Dudakları... Birkere öptüm diye ne kadar mutlu olduğmu ben bilirim. benim yanağıma oyun oynarken öpücük kondurunca içimin titrediğni ben biliyorum. Ona açılırken ne hale geldiğmi ben biliyorum, sende gelmiş bana burda kafana takma diyorsun, neyi takmayayım onun kokusu benim nefesim! Onun bana bakarak gülüşü benim hayatımın en güzel şeyi. Sesim çıkmaz benim o bana bir iltifat ederse, gözüm dolar benim, seni seviyorum derse. Kalbim durur benim,
-Ya atışlarını dinlemek isterse?
+Ben kendime adam diyorsam, benim adım Hasan ise ben pes etmiyorum.
-Ne güzel sevdin be kardeşim. Gel hadi gidelim. Bi kendine gelirsin, olmadı çıkışta konuşursun.
+Tamam, gidelim o zaman.
PS salonuna vardık, 2 saatlik açtıralım. 10₺ verdik, süre bitince saate baktım. Karnelerin dağıtılmasına 10 dakika kalmıştı, hızlıca çıkıp, koşmaya başladık insanların arasından sıyrılıp daha hızlı koşmaya gayret ediyorduk. Benim nefes darlığım var aslında: Çok koşamam, fakat konu Gece ise, son nefesimi onun yolunda vericeğime emindim.

Atıyosun be yazar, abartma diyorsunuz. Hayır abartmıyorum: Bu sevginin tarifi yok ki, bu yolda kesin olan tek şey senin sevginden başka birşey değildir, yaşayan bilir. Senin için ölürüm derler ya: aslında ölümdür kolay olan yol.
Joker, Harley'e sorar:
+Benim için ölür müsün?
-Evet.
+Bu kolaydı. Peki, benim için yaşar mısın?
...
Okula vardılar: çoktan verilmişti karneler. Gece, gitmişmiydi? daha hızlı koştu, hiç bukadar hızlı koşmamıştı. Okulun önünde sınıf arkadaşları oturuyordu, gitmiş olamazdı. Yukarı çıktı, Müdür Yrd. Odasına girdi. karneler oradaydı, kendi karnesini buldu ve Gecenin karnesini aramaya başladı, yanında duran deniz dedi ki:
-Kardeşim, bu Yengemin karnesi değil mi?
+Evet, işte burada.
Deniz şaşgın gözlerle bakmaktaydı,
-Amacın ne?
+Hâla bir şansım var.
Odadan çıktı, aşşağı inecekti ki bir anda Gece çıktı önüne.
+Karnen burda alabilirsin
-Vay, teşekkür ederim.
(Arkadan iki kız bize bakarak gülüşüyordu)
+Benimle vedalaşacak mısın?
-Evet, ama biraz işim var .
+Tamam, seni okulun önündeki bankta bekleyeceğim.
-Tamam.
Gecenin arkadaşlarının oturduğu yerin hemen karşısındaydı bank.
Onu beklerken, Gece dışarı çıktı. Ben ümitlendim ama arkadaşlarının yanına oturdu, olsun ne vardı ki bunda? zaman çoktu, bana 10 dk yeterdi: Sarılacak, öpecek ve kolyeyi verecektim sadece, beklemeye değer sandım.