Yasmin zil çaldığı an ayağa fırladı. Sonunda içeri girebilirdi. Daha önce de girebilirdi aslında ama Sarp'a inat ettiğinden girmemişti.
Hızlı adımlarla okula girdiğin vücudundaki bütün buzlar çözülüyormuş gibi hissetti. Sarp'ın hırkasına iyice sarındı.
Elinde olmadan sırıtmaya başladığında etrafta kimse olmadığını görmesine rağmen ciddileşti. İnadı inattı.
"Yasmin!"
Müdür yardımcısının odasının önünden geçerken Birsen hocanın ona seslenmesiyle durdu kız. Birsen hoca onu çok severdi, o da Birsen hocayı. O Özüm karısı ispiyonlamış mıydı acaba?
"Efendim hocam?"
İçeri girdiğinde iki kişi gördü. Kırklı yaşlarının sonunda bir adam ve kendi yaşıtlarında bir çocuk. Kendi yaşıtı olan çocuğun yanına yaklaştı ama çocuk en az bir seksen vardı ve Yasmin onun yanında fazla minik kalmıştı.
"Baran'ı sizin sınıfa götürmeni istiyorum Yasmin'ciğim. Sizin sınıfın yeni öğrencisi."
"Sınıf da yol geçen hanı oldu iyice. Herkesi alıyorsunuz maşallah."
Yasmin kendi kendine mırıldandı ama kimse duymamıştı. Çok şükür de duymamışlardı çünkü cidden kabalık ettiğini dedikten sonra fark etmişti. Yanında duran çocuğu tanımıyordu sonuçta.
"Tabii hocam. Kolay gelsin."
Yasmin başını salladı ve kapıya doğru bir adım attı. Ama oturan adamın sesiyle duraladı.
"Hadi oğlum, iyi dersler."
Çocuk babasına nefret dolu bir bakış attı ve tek kelime etmeden Yasmin'in kolundan tutup dışarı çıktı.
Yasmin çocuğun onu dışarıya sürüklemesine sessiz kaldı. Aile içi olay gibiydi ve buna karışmayacaktı, zaten çocuk da dışarı çıktıkları an bırakmıştı kendisini.
"Pardon, seni öyle çektim dışarı. Sadece babamla daha fazla aynı ortamda kalamadım."
"Önemli değil Baran."
"Rica ederim Yasmin."
El sıkıştığımızda gülümsedim. İyi bir çocuğa benziyordu.
"Nereden geliyorsun?"
Yasmin onu kendi sınıfına çıkarırken sessizlik bozulsun diye bir soru sordu, çünkü oluşan sessizlik gerçekten sinirini bozmuştu. Baran da sessiz kalınca somurtmuştu.
"Ankara."
"Ayıptır sorması neden?"
Merdivenleri çıkarken Baran duraladı. Dudaklarını büzerek gülümsediğinde Yasmin tekrar konuştu.
"Yanlış soru galiba?"
"Yok, yok... Babam tayin aldı. Ondan dolayı."
"Anladım... Neden somurtuksun peki? Arkadaşlarını bıraktın diye mi? Eğer öyleyse burada da birileriyle tanışırsın."
"Yoo, onunla bir ilgisi yok. Üzülmem gereken en son şey bile değil değil."
Baran güldü ve Yasmin'in arkasından son basamağı da çıktı.
"Üzülmen gereken ilk şey ne?"
"Birazdan olacaklar."
Yasmin, Baran ile sınıfa girdiği an Özüm hoca gülümsedi.
"Ah Baran! Hoş geldin hayatım!"
"Hayatın batsın senin."
Baran dişlerinin arasında mırıldanıp sınıfa girerken Elif de ayağa kalktı.
"Hoş geldin Baran! Seni daha erken bekliyordum. Seni gördüğüme çok sevindim!"
Yasmin kapının önünde duraklamış içerde oluşan olayları izlerken Özüm hoca ile göz göze geldi. İnadına kadına gülümserken Özüm de onu boğazlayacak gibiydi.
"Şu an ben de sevindim."
Baran Elif'e gıcık bir şekilde gülümsedi. Ardından benim Poyraz'la oturduğum sıranın bir önüne oturdu. Oya'nın yanına yani.
"Baran biraz daha nazik olabilirsin hayatım."
"Siz de benimle daha az konuşabilirsiniz Özüm Hanım."
Yasmin Özüm'ün bozulmuş suratının önünden geçip Poyraz'ın yanına Baran'ın arkasına oturdu.
"Baran terbiyeni takın."
"Metin Bey aşağıda, gidip şikayet edebilirsiniz."
Baran başka bir şey demeden kollarını kavuştururken Elif'in bana baktığını gördüm. Aslında bana da değil hırkama bakıyordu.
Hırkayı biraz daha düzelttim ve boğazımı temizledim.
"Sarp?!"
Beni duymazken kaşlarım çatıldı. Uzay da önünde oturan Sarp'ın sırtından dürttü. Sarp sıçrayarak Uzay'a dönerken kulağındaki kulaklık da düşmüştü.
"N'oldu be?"
"Yasmin seslendi."
Sarp bana döndüğünde sertçe yutkundu.
"Keşke biraz daha düşük sesle şarkı dinlemeye alışsan Sarp, kulaklarına yazık. Ayrıca hırkayı verirdim ama hala çok üşüyorum kalsa sıkıntı olur mu?"
Cümlelerim bittikten sonra Sarp'ı inceledim. Normalde bu kadar duralaması, yutkunması, heyecanlanması, sırıtması hiç dikkatimi çekmemişti.
Fark etmediği şeylerin listesi olurdu herhalde. İlk sırada da Sarp ve Poyraz.
"Olur. Yani sen de kalabilir anlamında olur, sıkıntı olmaz."
Aşağıda ettikleri kavgaya rağmen gülümsedi. Ardından tekrar baktı Elif'e. Ve şu saniye Sarp'ın da ona bakıyor olmasını çok istedi.
Çünkü Elif'in gözlerine yayılan saf bir nefret vardı. Yasmin iyice gülümsedi ve mırıldandı.
"Daha yeni başlıyoruz."
••
Selam!
Artık dedim bölüm 46 oldu, Yasmin'den nefret edenler biraz dursun öclslcşsşcöcldşcödö
Yeni gelenlerden biri Baran :) No spoi about him. İleriki bölümlerde de sever misiniz bilemem ;)
Görüşürüz!
