"Telefonun yanında mı?"
Yasmin'in sorduğu soruyla kafamı aşağı yukarı salladım.
"Yanımda ama şarjım yok. Senin?"
"Sabah geç kalıyordum o yüzden unuttum almayı."
Bir şey demeden kapıya vurdum bir iki kere.
"Kimse yok mu?!"
Tabii ki ses gelmiyordu. Herkes ders için sınıfa girmişti.
Yasmin de yanıma gelip bir kaç kere daha kapıya vurdu. En son bir de sinirlenip tekme attığında ben de kenara çekildim ve camları açtım. Kapalı alanlardan nefret ediyordum. Sınıf büyüktü ama yine de çıkamıyor oluşumuz bütün iç organlarımın bürülmesine neden olmuştu.
"Sarp? Hava buz gibi kapasana camları!"
Yasmin elleriyle omuzlarını sıvazlayarak bana döndüğünde yutkundum.
Üşüyordu, onun üşümesini istemiyordum ama kapatırsam da bana iyi gelmiyordu.
"Yasmin, biraz açık kalsınlar."
Yasmin alayla gülüp kafasını iki yana salladı.
"Elif Hanım istese kapatırdın ama."
"Ne?"
Bir anda değişen ruh haliyle kaşlarımı çatarak ona döndüm. Nasıl bu hale gelmişti bir anda?
"Duydun. Elif Hanım istese kapatırdın diyorum."
"Neden o istese kapatırdım?"
"Neden mi? Benim seni reddetmem üzerine onun için şans olmadı mı?"
Ellerimi cebime sokarak karşısına geçtiğimde kafasını kaldırdı bana bakmak için.
"Bu seni çok mu üzdü?"
"Elif mi beni üzecek? O kim ki beni üzebilecek?"
"O zaman benim için mi üzülüyorsun?"
Sorduğum soruyla yutkundu ve bir geri adım attı. Ben de onun açtığı boşluğu bir adım daha atarak kapattım.
"Senin için neden üzülecekmişim? Seni reddeden bendim."
Yasmin havayla konuşmaya çalışsa da sesi titriyordu. Bunu fark etmem de iyice hoşuma gitmişti.
"O yüzden mi bana benim taktiğimle yazdın?"
Şaşırdığı yüzünden belli olurken bir iki saniyede toparladı kendini.
"Ne yazmasından söz ediyorsun sen?"
"Anlamadığımı mı sanıyordun gerçekten Yasmin?"
Bir adım daha atıp aramızdaki farkı fazlaca azalttığımda Yasmin de diklendi.
"Saçmalıyorsun. Sen ne olmasını istiyorsan öyle düşünüyorsun."
"Yasmin... Senin dışında kimse benim dinden 57 aldığımı bilmiyordu. Düşük aldığım biliyorlardı ama hocadan rica ettiğim için söylememişti. Ben de sadece sana söylemiştim."
Yasmin ağzını açtığında elimi kaldırıp onu susturdum.
"Nazım Hikmet. En sevdiğim iki şiiri çantamdaki kitaptan öğrenmişsin. Işık o kitabı bir yıl önce yanlışlıkla yırttı. Ve yine en sevdiğim iki şiiri sadece sen biliyordun."
Biraz dursa kafasını iki yana sallayarak gülümsedi.
"6 ben deği-"
Kırdığı potu fark ettiğinde gözleri kocaman olurken ben de gülümsedim.
"Şu an sana canı gönülden inanıyorum."
Sinirlenerek beni ittirirken biraz geriledim. Yüzünden gerçekten sinirlendiği belli oluyordu.
"Siktir git Sarp! Karşıma geçtin benimle mi dalga geçiyorsun?!"
"Dalga falan geçmiyorum."
"Geçiyorsun! Sırıtışa bak! Egon mu okşandı ben sana yazınca?!"
"Yasmin saçmalıyorsun! Sırıtıyorum çünkü beni seviyor gibisin! Üç yılın sonunda, beni seviyor gibisin! Somurtmamı, ağlamamı mı bekliyordun?!"
Ben de dayanamayıp bağırdığımda bile bana öfkeyle bakıyordu.
"Şu an neye sinirli olduğunu bile biliyorum. Kendini karşımda ezilmiş görüyorsun, beklemiyordun bilmemi. Seni tanıyorum Yasmin! Seni seviyorum ben zaten!"
Yüzündeki öfke biraz daha dağılırken yine konuştum.
"Ama bilmediğim şey, madem seviyorsun neden beni o akşam reddettin?"
Yüzünden eskisinden daha çok sinirlendiği belli olurken yutkundum.
"Ben. Seni. Reddetmedim."
Kelimelerin üstüne basa basa konuşup burnumun dibine kadar geldi. Gömleğimin yakalarından tutup yüzlerimizi hizaladığında ise gözlerime bakarak konuşmaya devam etti.
"Ben seni reddetmedim Sarp. Şaşkındım, Poyraz hakkında yıllardır bilmediğim bir şey öğrenmiştim, üstüne de sen yine yıllardır bilmediğim bir şey ile gelmiştin bana. Ben sana "Git." ya da "Hayır." demedim. Benim de şu aptal kafama bir şeylerin dank etmesi gerekiyordu anlamam için o yüzden sustum. Ama sen susmamı reddedilmek olarak algılandın. Bu red değildi Sarp."
Kalbim bir anda daha hızlı atmaya başladığında nefesim de hızlanmıştı. İkisi de birbirine orantılı gidiyordu.
"Yani sen... Şimdi şey... Beni..."
"Evet, gerizekalı. Seni seviyorum. Oldu mu? Şimdi siktir git Elif'ine."
Yasmin dolan gözlerini benden şaklamak ister gibi geri çekilirken kolundan tuttum. Burun buruna geldiğimiz de gözleri yine kocaman olmuştu.
"Elif umrumda bile değil. Ben hiç kimseyi seni sevdiğim gibi sevmedim Yasmin. Hele Elif'i, asla."
Bir tepki bekleyerek yüzüne baktım. Ama cevap vermiyordu. İnadı tutmuştu yine.
"Dün gece, sana olan aşkımı sana anlattığımı biliyordum. Kendimle ilgili şeyleri anlattım. Çünkü sen olduğunu biliyordum. O kadar emindim ki, hiç rahatsız olmadan anlattım. Nasıl bu kadar emin olduğumu ben de bilmiyorum ama emindim. Seni hissediyordum, senin olduğunu. Yazımından bile anlıyordum."
"Ya ben olmadaydım?"
"Kendimle ilgili her şeyin yalan olduğunu söyler, seni sevmeye devam ederdim."
Gözleri dolmuş bir şekilde benim gözlerime bakarken cidden zaman durmuş gibiydi.
Üç yıldır beklediğim ve istediğim bir andı. Çok sevmiştim onu. Her sabah her gece her saat her saniye. Hep çok sevmiştim.
"Seni seviyorum Sarp. Seni cidden çok seviyorum."
Gözlerinin dudaklarıma kaydığının fark ettiğimde kızarmamak için kendimi sıktım. Ama hormonlardan olacak ki benim gözlerim de onun dudaklarına kayıyordu.
Tekrar göz göze geldiğimizde bu sefer ikimizi de durduracak bir şey yoktu.
İlk hamleyi Yasmin yapıp ensemden tutup dudaklarını dudaklarıma bastırdığında ben de karşılık olarak beline sarıldım. Onun kolları da belime inip tekrardan yüzüme çıkmıştı.
Sanki yıllardır birbirini görmemiş iki aşık öpüşürken basılma korkum bile yoktu. Hiç bir şey umrumda değildi.
Kollarımda olan Yasmin iken ne umrumda olabilirdi ki?
••
Selam!
Ay Allah'ım, sonunda kavuşturdum. Bence mükemmel bir bölümdü cödlclsşcöşdl Hileon'un bu gifini hayal ediyordum hep Sarp ve Yasmin için.
cödlcldlclldlc
Peki siz sevdiniz mi bölümü? O sövüp saydığınız 6'nın Yasmin çıkması nasıl hissettirdi cödlöcdlşcldşc
Ve şey bugün benim doğum günüm. Sırf o yüzden bu bölümü yazıp bugüne yetiştirdim. Bence kutlayabilirsiniz :)))))
Görüşürüz, sizi seviyorum 💕
