Yasmin sabah Poyraz ile okula vardığında hızlı hızlı sınıfa çıktı. Bir an önce Sarp'ı görmesi gerekiyordu.
Olayın telefonda çözülemeyeceğini düşünmüştü çünkü Yasmin. Bu yüzden sinirle yazdığı son mesajdan sonra bir şey yazmamış ve bugünü beklemişti. Gerçekten beklemişti. Gece uyku tutmamıştı çünkü.
Kırmızı gözlerle ve beş karış suratla Poyraz onu görünce bir sıkıntı olduğunu anlamıştı ama o da kendi derdinden sorgulayamamıştı. En son Uzay'ın onu öpmesi hala aklındaydı. Hatta o gün arkasına bile bakmadan kaçmıştı çünkü eğer kalırsa Betül'ün vicdan azabını daha çok yaşayacaktı. Sevgilisi olan bir adamla öpüşmüştü. Hem Uzay'ın Betül'den ayrılıp ayrılmayacağı da belli değildi. Ki muhtemelen ayrılmayacaktı. Uzay korkağın tekiydi.
Yasmin ile beraber çıktıklarında Uzay sınıfta oturuyordu. Sadece o vardı. Dersin başlamasına da kırk beş dakika falan vardı zaten. Yasmin ile Poyraz'ı gece uyku tutmadığından normalden erkenden hazırlanıp çıkmışlardı.
"Günaydın."
Uzay onların geldiğini görünce ayaklandığında Poyraz cevap vermedi. Yasmin öne atladı.
"Günaydın. Sen bu kadar erken gelir miydin?"
"Bugün öyle oldu."
Uzay da pek Yasmin'i takıyor gibi değildi çünkü cevabını verirken gözü Poyraz'ın üstündeydi. Poyraz gözlerini kaçırdı.
"Galiba sizin konuşacak bir şeyleriniz var... Ben gideyim..."
"Olur."
"Olmaz."
İkisi de aynı anda konuşmuştu. Yasmin Poyraz'a özür dileyen bir bakış attı ve çantasını sıraya fırlattı.
"Ben dışarıda sizin için muhafızlık yapacağım. Hadi görüşürüz!"
Yasmin gülümsemeye çalışarak sınıftan çıktı ve kapıyı kapattı.
Uzay ve Poyraz baş başa kaldıklarında iki çocuk da ilk saniye boş boş birbirine baktılar. Ardından ilk atak Uzay'dan geldi.
Çocuğun üstüne yürüyüp bir anda öptüğünde Poyraz şaşkınlıkla duraladı. Ardından itmeye çalışsa da başarılı olmadı. Zaten çok güçlü itmiyordu o da.
Uzay geri çekildiğinde ise Poyraz onu gerçekten ittirdi.
"Ne yapıyorsun lan sen?!"
Poyraz sinirle bağırdığında Uzay'ın kaşları çatıldı.
"Seni öpüyorum?"
"Gerçekten mi süper zeka?! Ben nasıl bunu anlamadım?!"
"Neyine kızıyorsun anlamıyorum ki?! Üç senedir öpüşmemiz için her ortamı yaratıyordun sonra kaçıyorum diye laf sokuyordun, bu sefer seni ben öpüyorum yine laf sokuyorsun!"
Uzay haklı bir sitemde bulunduğunda Poyraz biraz gülmek istemişti ama yine de kendini tuttu.
"Ulan o zamanlar senin sevgilin mi vardı?!"
"Şu anda da yok."
Uzay'ın rahat rahat sırıtarak söylediği cümleyle Uzay'ın gözleri ışıldadı.
"Sen... Betül'den ayrıldın mı..."
"Ayrıldım."
Uzay'ın kesinlik bildiren sesiyle Poyraz gülümsedi.
"O zaman şimdi sen yalnızsın?"
"Tamamen yalnızım."
Uzay da sırıtmaya başladığında bu sefer Poyraz onun ensesinden tuttu.
