Yasmin: Dağ?
Dağ: Efendim?
Yasmin: Beni tanıyorsun değil mi?
Dağ: Evet?
Dağ: Neden soruyorsun?
Yasmin: Ben bencil miyim?
Yasmin: Sadece kendimi önemseyip etrafta olanları görmezden mi geliyorum?
Yasmin: İlgiyi kendi üstümde tutup arkadaşlarımı görmezden mi geliyorum?
Dağ: Bu düşüncelere nereden kapıldın?
Dağ: Poyraz mı söyledi? Onun hakkında öğrendiğin şeyden dolayı mı?
Yasmin: Evet.
Yasmin: Ama onu geç.
Yasmin: Bana cevap ver.
Dağ: Hayır.
Dağ: Yasmin sen benim hayatımda gördüğüm en iyi insanlardansın.
Yasmin: Olay kuru iyilik değil!
Yasmin: Olay arkadaş ilişkilerinde olan iyilik!
Dağ: Bencil değilsin.
Dağ: Ama bazı şeyleri görmekte zorlandığını inkar edemeyeceğim.
Yasmin: Kendimden nefret ediyorum.
Dağ: Etme.
Dağ: Bencil değilsin, safsın.
Dağ: Ve saf olmak kötü birşey değil.
Yasmin: Ama bu yüzden yıllarca arkadaşımla aram kötü oldu.
Yasmin: Benim "saflığımdan"
Dağ: Poyraz'dan bahsediyoruz Yasmin.
Dağ: Her duyguyu içinde yaşayıp dışarıya vurmayan bir çocuktan.
Dağ: Üzülse de sevinse de kırılsa da ifadesiz duran umursamaz çocuktan.
Dağ: Eğer bir şeyi saklamak istiyorsa saklar.
Dağ: Bunu anlayabilmen mümkün değil.
Yasmin: Peki ya sen?
Yasmin: Sende etrafımdasın, bana aşıksın ve ben seni görmüyorum.
Dağ: Benim senden gizlediğim şeylerden sadece biri bu Yasmin.
Yasmin: Salaklığımı iyice yüzüme vurmana sevindim.
Yasmin: Şimdi bir köşeye geçip geceyi ağlayarak bitireceğim.
Yasmin: İyi geceler.
Dağ: Yasmin sakın ağlama.
Dağ: Bir damla gözyaşına dünyayı yakarım.
Dağ: Yasmin!
Dağ: Sikeyim!
••
Selam!
Yarın ilk sınavım var, şans dileyin.
Bu hafta bölüm zor gelir, çok üzgünüm :(
Görüşürüz!
