Skarbie, chyba Cię kocham [Yaoi]

Wole kawę od ludzi

Mam na imię Kei Sakai, mam 17 lat i.. I.. Cóż ja mogę o sobie powiedzieć?
Nie mam żadnych cudownych zdolności
Nie mam super przygód
Jestem zwykłym aspołecznym człowiekiem, który woli kawę od ludzkiej populacji
Czyli nie mam się czym chwalić
W sumie.. Wiem czemu nie mam przygód
Zawsze po szkole chodzę na kawę i.. I tyle
Ja nawet nigdy się nie zakochałem
I raczej się nie zakocham...

To był dzień jak codzień
Kawa..
Książka..
I ciepły sweterek..
Czego chcieć więcej?
No gdyby tak usunąć wszystkich ludzi z kawiarni byłbym w nieb...

-Dzień dobryyy - moje przemyślenia przerwał czyjeś dosyć głośne powitanie

Spojrzałem w kierunku drzwi. Stał w nich wysoki blondyn w ciemno fioletowej kurtce, szarym szaliku i czarnych spodniach
Butów nie widziałem
Muszę przyznać.. Był nawet sło..

Nie! Nie! Nie! Kei nie!
Książka nie chłopak!
Kawa..
Nie..
Chłopak!

Wróciłem do książki
Jak miło.. Główny bohater wpadł na jakąś dziewczynę i od razu się zakochał.. Ghh kolejny szczęśliwy człowiek
Złapałem za filiżankę i wziąłem łyk kawy

-Przepraszam bardzo.. Mogę się dosiąść? - usłyszałem czyjś głos

Delikatnie usniosłem głowę. Koło mnie stał ten chłopak, który wcześniej przerwał moje przemyślenia

-Prosze bardzo - powiedziałem po czym znowu spojrzałem do książki

Lecz.. Nie mogłem się skupić..
Sama myśl, że jakiś człowiek się do mnie odezwał jednocześnie mnie przerażała i fascynowała. Potajemnie spojrzałem na chłopaka. Właśnie ściągał szalik. Miał piękne brązowe oczy...

Keeeeiiii książka sama się nie przeczyta!

Kiedy chłopak był już bez szalika spojrzał na mnie, a ja natychmiast odwróciłem wzrok. Jego spojrzenie sprawiło, że zrobiło mi się dziwnie gorąco.. Szybko wziąłem kolejny łyk kawy

-Ciekawa ta książka? - spytał chłopak

Spojrzałem na chłopaka

-Tak.. - powiedziałem niepewnie

Znowu schowałem twarz w książce