The secret that will save everyone

Hoofdstuk 2: De Test

De slaapzaal werd verlicht door de zonnestralen die door het raam schenen. Ik opende langzaam mijn ogen en besefte dat ik niet meer thuis was, maar in Zweinstein. Dit was de eerste dag dat ik wakker werd in de slaapzaal van Zwadderich.
Ik zou vandaag een test doen. Ik had al eerder een test gedaan om te bevestigen dat ik goed genoeg was voor het zesde jaar, maar blijkbaar wilden ze er zeker van zijn dat ik slim genoeg was.
Ik keek om me heen en zag hoe de meeste mensen nog in bed lagen, maar omdat ik over een halfuurtje aanwezig moest zijn bij de binnenplaats, stond ik maar op. Toen ik me omgekleed had ging ik naar de eetzaal. De eetzaal was bijna helemaal leeg, want het was nog vroeg. Ik ging aan de lange tafel zitten en pakte wat roerei en sinaasappelsap. Ik zag dat ik nog maar tien minuten had om naar de binnenplaats te komen, dus ik at en dronk het snel op en haalde een plattegrond van het kasteel uit mijn tasje. Ik keek op de plattegrond en liep richting de binnenplaats.
Toen ik aankwam bij de binnenplaats stonden daar professor Perkamentus, professor Sneep en Madame Hooch te wachten. Ik was heel erg zenuwachtig, want onder druk toveren is heel wat anders dan gewoon even oefenen. Ik liep naar ze toe. Professor Perkamentus keek me aan en zei: "Goedemorgen Anne. Ik weet dat je al een keer getest bent, maar we moeten natuurlijk wel zeker weten of je het zesde jaar aankan. Daarom zijn professor Sneep en Madame Hooch hier ook. Madame Hooch, aan jou de eer."
Madame Hooch had een bezem in haar hand. Ze gaf de bezem aan mij en zei: "Oké, laten we eens kijken hoe goed je bent in het vliegen op een bezem. We beginnen met iets simpels en maken het dan steeds een stukje moeilijker. Leg je bezem maar op de grond en ga naast de bezem staan, strek dan je hand uit en zeg: omhoog! Als je de bezem vast hebt, ga je op de bezem zitten en ga je een stukje vliegen."
Ik legde de bezem op de grond en ging naast de bezem staan. Ik deed mijn hand boven de bezem en zei heel kalm: "Omhoog."
De bezem begreep mij gelijk en vloog in mijn hand. "Oké nu gaan we echt beginnen," zei Madame Hooch.
Ik ging op de bezem zitten en deed precies zoals Madame Hooch zei. Deze tests waren voor mij wel heel makkelijk.
Nadat de andere opdrachten van Madam Hooch allemaal goed gingen, zei Madame Hooch: "Ik weet zeker dat je goed kan vliegen. Nu nog kijken hoeveel je weet over de toverdranken. Professor Sneep, aan jou het woord."
Professor Sneep keek me aan met een chagrijnig gezicht en zei: "Ik had al van Perkamentus gehoord dat je al veel toverdranken hebt gemaakt, maar we moeten nog maar zien hoe goed je er mee om kunt gaan. Wat krijg je als je vilsamine met bloemenstof samenvoegt?"
Dat was echt een makkelijke vraag, want dat is namelijk veunine en dat gebruikte ik altijd in het ziekenhuis voor wonden. Ik antwoordde snel de vraag. "Dan krijg je veunine. Dat is een mengsel wat je op een wond kan smeren zodat het sneller heelt. Professor Sneep."
Professor Sneep had duidelijk niet verwacht dat ik het goed zou hebben, maar ik was zeker van mijn antwoord. Hij keek me nu nog chagrijniger aan en begon de volgende vraag te stellen.
"Oké. Je hebt de stof trikineunjodieumine. Hoe moet je de kineun uit de stof halen?"
Ook deze vraag vond ik makkelijk, ook al weet ik dat dit een hele moeilijke vraag is, zelfs voor iemand die 6 jaar les heeft gehad in toverdranken. Het antwoord zou je niet uit een schoolboek kunnen halen, maar ik wist het, omdat het in een boek uit de ziekenhuisbibliotheek stond. Ik sla namelijk alles op wat ik lees. Ik hoef een boek maar één keer te lezen en dan onthield ik eigenlijk het meeste wel wat er in stond. Daardoor had ik al snel de meeste boeken gelezen die in de bibliotheek in het ziekenhuis waren.
Ik antwoordde heel kalm tegen professor Sneep: "Je moet eerst trikineunjodieumine destilleren, zodat je alleen nog kineunjodieumine hebt. Dan moet je kineunjodieumine samenvoegen met de vloeibare stof gehejodetrek. Laat het mengsel een paar dagen staan totdat het mengsel geel is. De jodieumine is nu gaan binden met de stof gehejodetrek. Het enige wat je nu nog hoeft te doen is filtreren. Wat er dan overblijft in het filtraat is kineun."
Op Professor Sneep's gezicht verscheen een kleine glimlach toen hij besefte dat mijn antwoord goed was. Zelfs Perkamentus vond het waarschijnlijk zeer bijzonder dat ik dit wist, want ook hij had een glimlach op zijn gezicht. Blijkbaar waren ze er van uit gegaan dat ik deze vraag fout zou hebben. Professor Sneep zei: "Ik weet zeker dat het je dit jaar wel gaat lukken bij Professor Slakhoorn. Maar als dat niet uitdagend genoeg is, kan ik misschien wel wat voor je regelen. Professor Perkamentus?"
Perkamentus vroeg me nog een paar vragen over spreuken. Welke spreuk gebruik je als je dit wilt doen, enzovoort. Natuurlijk had ik ze weer allemaal goed.
Uiteindelijk zei hij: "We hebben een groot vertrouwen in je, dat je de komende twee jaar goed door zult komen. Hoe laat is het, professor Sneep?"
"Negen uur, professor Perkamentus. De les gaat zo beginnen."
Perkamentus zei: "Nou wat doen we nog hier, hup hup. Veel plezier in de les."
Ik had het gehaald. Eindelijk zou ik gaan beginnen.