The secret that will save everyone

Hoofstuk 10: Draco

Wat ik al zei, het waren rare tijden. 1 maand nadat Katja vervloekt was, kwam ze weer terug naar Zweinstein.
Harry, Hermelien, Ron en ik gingen in de grote zaal zitten, toen Hermelien naar Katja Bell keek, die helemaal achter in de zaal stond en zei: "Kijk, Katja is weer terug."
Harry stond op en liep naar Katja Bell. Ik zag hoe ze een conversatie met elkaar hadden, toen opeens Draco binnen kwam lopen.
Draco keek naar Katja Bell. Zijn blik leek angstig. Harry die hem nu ook zag keek hem boos aan. Draco rende op dat moment weg, waarop Harry achter hem aan liep.
Ik hoopte dat het niet uit de hand liep. Uiteindelijk liep ik ook achter Harry aan.
Van het ene op het andere moment was ik hem kwijtgeraakt. Ik liep door de gangen zoekend naar Harry of Draco. Ik kon geen van beide vinden.
Ik liep terug naar de gang waar ik vandaan kwam toen ik allemaal water hoorde stromen en iemand iets hard hoorde roepen in de jongenstoiletten. Ik mocht natuurlijk niet in het jongenstoilet komen, maar een van de deuren stond open. Ik kon het niet laten. Ik keek door de deur en zag Draco op de vloer liggen. Hij lag in een grote plas water die nu ook met zijn bloed doordrongen was.
Ik rende naar hem toe en ging naast hem op mijn hurken zitten. Ik keek omhoog en zag daar Harry staan. Ik zei zachtjes met bijna tranen in mijn ogen: "Harry...Ik weet niet wat je gedaan hebt, maar blijf daar staan."
Ik opende zijn witte overhemd dat nu rood was geworden door al het bloed. Het was een grote snee.
Draco ademde snel en begon naar lucht te happen. Ik richte mijn toverstaf snel naar mijn buideltje dat ik altijd aan mijn gewaad heb hangen en zei: "Accio morfine. Accio spuitenset." Ik pakte een van de spuitjes en begon wat morfine te pakken. Ik zocht een slagader en prikte met mijn spuit in de huid. Ik spoot de morfine in de slagader. Draco, die waarschijnlijk omkwam van de pijn, begon nu rustiger te ademen.
Ik pakte nu weer mijn toverstaf en zei: "Vulnera Sanentur." Het bloed vloeide minder snel uit de wond. Ik herhaalde de woorden. Het bloed dat al uit de wond was gegaan en deels vermengd was met het water vloeide nu terug naar de wond, waarna het weer opgenomen werd. Ik wees met mijn toverstaf nu weer naar mijn buideltje en zei: "Accio essenkruid." Het flesje met essenkruid kwam uit mijn buideltje. Ik opende het flesje en richtte mijn toverstaf weer op de wond van Draco. Ik sprak dezelfde woorden voor de derde keer uit en sprankelde wat essenkruid over de wond. De wond hechtte zichzelf deels.
Ik keek naar de zijkant, waar ik professor Sneep zag. Hij liep naar me toe en keek naar Harry. Hij vroeg: "Wat hebben jullie gedaan? Of was het een van jullie? Wat is er gebeurd?"
Ik zei: "Dat moet u aan Harry vragen. Ik liep langs de jongens wc en zag Draco op de vloer liggen. Daarna heb ik gelijk Draco proberen te helpen. Ik heb hem wat morfine toegediend."
Professor Sneep bukte en keek naar de wonden op Draco's buik en zei: "We moeten hem zo snel mogelijk maar de ziekenzaal brengen."
Harry werd even later door professor Anderling opgehaald. Draco was even later vervoerd naar de ziekenzaal.