Professor Sneep geloofde mijn kant van het verhaal. Hij pakte mijn hand vast en zei dat ik het leven van Draco had gered.
Ik snapte professor Sneep vaak niet. Hij was vaak bot, gruwel en leek altijd pissig. Maar soms laat hij zijn andere kant zien. De aardige kant.
Hij liet mijn hand snel los en zei: "Ik denk niet dat Harry Potter en zijn vrienden het goeie soort zijn om mee om te gaan. Hij heeft altijd problemen. Die problemen heb jij al genoeg zonder hem. Ik weet... Ik weet dat hij een van je weinige vrienden is, maar zo maak je vijanden. Vooral bij Zwadderich en wellicht ook bij de familie Malfidus. Ik moet je vragen Anne om niet alleen bij Harry, maar ook bij Draco weg te blijven."
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Het waren mijn enige vrienden. En ik moest ze opgeven door een of andere professor. Professor Sneep. En ook nog eens zonder enige goeie redenen. "Sorry?!" zei ik verontwaardigd.
"Je moet oppassen. Als meer mensen achter je gaves komen...genoeg mensen weten het al. Sommige mensen zijn jaloers en willen je verpesten, maar sommige mensen zouden je misschien willen gebruiken als wapen."
Hij keek me aan en ik zei niks. Ik kon niet. Ik ging mijn vrienden niet in de steek laten. Het maakte mij allemaal niet uit. Natuurlijk deed ik voorzichtig. Maar ik kon mezelf niet daarvoor opofferen.
"Nee," zei ik.
"Anne, dit mag ik eigenlijk niet zeggen, maar het Ministerie...je zit onder de radar. Beter ben je voorzichtig. Je begrijpt het niet. Het is al bijzonder dat iemand van jou leeftijd de vaardigheden van een dertigjarige heeft."
Ik snapte het inderdaad niet. Waarom zou ik onder de radar zitten. Ik was geen gevaar. Voor niemand. En dat ik de vaardigheden had van een dertigjarige was alleen maar mooi toch. Hij zei het net zelf, ik had zijn leven gered.
"Professor, ik ben al voorzichtig. Ik mag zelf bepalen wie mijn vrienden zijn en dat weet u zelf ook wel. En dat het ministerie mij op de radar heeft, prima. Ik ben toch geen enkel gevaar."
Hij keek naar me, stond op en deed de deur open en zei kalm: "Ik zal je niet altijd helpen. Denk er maar over na. Ga maar naar de les of wat je dan ook maar hebt."
JE LEEST
The secret that will save everyone
FanfictionIk kwam pas in het 6de leerjaar op Zweinstein. Mijn ouders waren al vroeg gestorven. Ik groeide op in een kliniek. Daar waren mensen die net zo waren als ik, heksen, helers, die allemaal een element konden beheersen. Maar ik was toch anders. Ik kon...
