ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ ΙΙΙ

30. ΑΔΕΡΦΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Ο πατέρας μου είχε δύο αδέρφια, τον Πέδρο και την Μαρία. Εκείνος ήταν το μεσαίο παιδί, αλλά είχε την τύχη να είναι κι ο επόμενος βασιλιάς. Δεν ήταν κακομαθημένος, ούτε ξιπασμένος. Τα αδέρφια του τον αγαπούσαν και τον στήριζαν στις δύσκολες στιγμές κι εκείνος ποτέ δεν τους κοίταξε αφ' υψηλού. Αντίθετα ως ο διάδοχος του θρόνου έμπαινε πάντα μπροστά για να τους βοηθήσει. Όταν ο Πέδρο δολοφονήθηκε από τον Έλιοτ, ο πατέρας μου κι η Μαρία έπεσαν σε βαρύ πένθος για τον χαμό του μεγάλου τους αδερφού. Μετά τον θάνατο και του δικού μου πατέρα, η Μαρία βρέθηκε μονάχη της κι αν δεν είχε την δική της οικογένεια θα ένιωθε μόνη της κι απροστάτευτη χωρίς τα αδέρφια της. Μεγάλωσαν μαζί και ήταν πάντα εκεί ο ένας για τον άλλον μέχρι η ζωή να τους στερήσει από όλους μας, αλλά και από την μικρή τους αδερφή.

Ο Κέλλαν είχε έναν αδερφό, τον Σον. Ο Σον ήταν ο μεγαλύτερος, όπως ο Πέδρο, αλλά η κατάσταση στο σπιτικό των Μάρεϊ ήταν πιο περίπλοκη εξαιτίας του Τζον. Ο Σον έγινε ο υπερπροστατευτικός μεγάλος αδερφός για χάρη του Κέλλαν κι όταν ο θείος μου μεγάλωσε και άρχισε την εκπαίδευση του για την διαδοχή προσπάθησε να αντιστρέψει τους ρόλους. Ήθελε να είναι τώρα εκείνος ο προστάτης του Σον και να τον ανακουφίσει από τα καθήκοντα του ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Όταν δυστυχώς ο Κέλλαν έφυγε από την ζωή, ο Σον βίωσε την δεύτερη μεγαλύτερη απώλεια της ζωής του. Στον θάνατο του Μάικλ έχασε τον γιο του, ένα κομμάτι του, αλλά με τον χαμό του Κέλλαν έχασε το άλλο του μισό και κανείς δεν θα μπορούσε να αναπληρώσει ούτε το ένα κενό, ούτε το άλλο.

Η μητέρα μου κι η Χόουπ ήταν μοναχοπαίδια. Μεγάλωσαν με τα κοντινότερα ξαδέρφια τους κι όταν ήρθαν στην Μόιρα έγιναν η μία η αδερφή της άλλης. Ήταν κάτι παραπάνω από φίλες και αγαπιόντουσαν με έναν αγνό και μοναδικό τρόπο, όπως τα αδέρφια, αλλά κι ο πατέρας μου με τον Κέλλαν. Η Χόουπ ήταν η μόνη στην οποία η μητέρα μου εκμυστηρεύτηκε την πρώτη της εγκυμοσύνη, και για μήνες ήταν δίπλα της σεβόμενη την επιθυμία της. Όταν πέθανε η μητέρα μου η Χόουπ έζησε τον θρήνο της για πολύ λίγες μέρες. Δεν ήξερα ακριβώς πώς ήταν, γιατί δεν ήθελα να φέρω την Μέλανη και τον Κάρτερ σε δύσκολη θέση, αλλά από ασαφή κουβέντες τα λόγια δεν αρκούσαν να περιγράψουν τον πόνο της.

Ως προς την νέα γενιά είχαμε την Μέλανη και τον Κάρτερ. Οι δυο τους είχαν τόσες διαφορές μα και τόσες ομοιότητες και αποτελούσαν το γνωστό πρότυπο δύο αδερφών διαφορετικών φύλων. Είχαν τις διαφωνίες τους, τους καβγάδες τους, μα στην κρίσιμη στιγμή τα άφηναν στην άκρη για να σταθούν ο ένας δίπλα στον άλλον. Μέσα στις τόσες δυστυχίες και στο μαύρο ριζικό είχαν ένα στήριγμα. Ακόμα κι όταν ο Κάρτερ την προειδοποιούσε πως ο Νέιθαν δεν ήταν ο κατάλληλος για εκείνη, δεν της το χτύπησε όταν στο τέλος της ράγισε την καρδιά. Μπορεί η Μέλανη να διαφωνούσε με τον γάμο του αδερφού της και να είχαν μαλώσει αρκετές φορές γι' αυτό, αλλά δεν θα του γυρνούσε την πλάτη, γιατί τον αγαπούσε. Το αίμα δεν γίνεται νερό, και ήταν κάτι που το ζούσα καθημερινά με τα αδέρφια Μάρεϊ.