Πάντοτε περίμενα ότι το πρώτο μου ξενύχτι όταν τελείωνε το σχολείο θα συμπεριλάμβανε αλκοόλ και δυνατή τραπ μουσική. Ειδικά μετά τον χορό αποφοίτησης είχα μεγάλες προσδοκίες για ένα ανεξέλεγκτο εφηβικό πάρτι. Ωστόσο, ακριβώς αυτό το βράδυ με οδήγησε σε νέο πρόγραμμα σπουδών. Για την ακρίβεια άρχισα ξανά την μελέτη στο θέμα της μαγείας για να ξαναδώ πράγματα που αρχικά δεν τους είχα δώσει σημασία. Την προσοχή μου σαφώς την έδινα περισσότερο σε σημεία που αφορούσαν το δικό μου στοιχείο. Η Μέλανη με την σειρά της κρατούσε σημειώσεις δίπλα στις πληροφορίες του στοιχείου μου, καθώς σίγουρα σε μένα δεν θα ίσχυαν οι ίδιοι νόμοι, λόγω της συσσωρευμένης της φύσης. Είχα βρει επίσης τρόπους να δαμάζω την φωτιά για να μην με πληγώνει και μικρά ξόρκια για να προστατεύω και τους υπόλοιπους από αυτήν. Με τόσο ξέφρενο τρόπο περνούσα τις ώρες πριν την αποφοίτηση μου έχοντας φυσικά την συντροφιά της παρέας μου.
Αυτή την φορά είχαμε αποκοιμηθεί κυριολεκτικά την στιγμή της μελέτης μας με αποτέλεσμα να μην έχουμε αίσθηση της ώρας όταν ο Τσέις μπούκαρε στο δωμάτιο μου στο παλάτι φωνάζοντας να ξυπνήσουμε. Εγώ για κάποιο λόγο δεν ήμουν στο γραφείο μου, όπου με θυμόμουν την τελευταία φορά, αλλά στο κρεβάτι μου με στοίβες χαρτιά δίπλα μου. Η Μέλανη κι η Μόνι είχαν κοιμηθεί ατσούμπαλα στον καναπέ και το βιβλίο που διάβαζαν πριν μερικές ώρες είχε πέσει στο πάτωμα. Ακριβώς σε αυτό το σημείο τον Σκοτ τον είχε πάρει ο ύπνος με το κεφάλι του ακουμπισμένο στο κρεβάτι μου.
«Σηκωθείτε», επανέλαβε ο Τσέις χτυπώντας τα χέρια του μεταξύ τους και κατευθυνόμενος στην μπαλκονόπορτα.
«Τι ώρα είναι;», μουρμούρισα νυσταγμένα.
«Ώρα να ξυπνήσετε», απάντησε ο Τσέις και έσπρωξε στην άκρη τις κουρτίνες.
Οι υπόλοιποι γκρίνιαξαν μόλις το φως εισέβαλε στο δωμάτιο και τραυμάτισε την όραση τους. Εμένα δεν με πείραξε, αλλά θα ήθελα λίγο σκοτάδι για να κοιμηθώ λίγο παραπάνω. Μου φαινόταν πως είχα κλείσει τα μάτια μου για μερικά μόνο λεπτά.
«Άντε επιτέλους», σχεδόν μας φώναξε «Τι κάνατε πια χθες το βράδυ;»
Ο Σκοτ ξεφύσησε και πέρασε τα δάχτυλα του μέσα από τα μαλλιά του. «Δεν πίστευα ποτέ πως θα ξημέρωνε μια μέρα στην οποία όχι μόνο δεν θα τραβούσαμε τον Τσέις από το κρεβάτι, αλλά θα το έκανε εκείνος σε εμάς.»
Ο Τσέις προχώρησε στον καναπέ, όπου τα κορίτσια είχαν ανακαθίσει και σήκωσε το βιβλίο.
ESTÁS LEYENDO
ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ ΙΙΙ
ParanormalΟ Μάικλ είναι νεκρός. Η Ορόρα, ο Κάρτερ κι ολόκληρη η Μόιρα καλούνται να παρευρεθούν σε μία ακόμη κηδεία. Όμως ο θάνατος του Μάικλ δεν είναι η μοναδική νέα πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσει η Ορόρα. Τι είναι τελικά αυτό που την κάνει και ξυπνάει;...
