ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ ΙΙΙ

31. Ο ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΗΣ

«Δεν είναι δυνατόν», ψέλλισα και άρχισα να ψάχνω κάθε γωνία της κοσμηματοθήκης μου.

Το δαχτυλίδι δεν βρισκόταν πουθενά. Κοίταξα και σε όλη μου την τουαλέτα, στα συρτάρια του κομοδίνου μου, στο μπάνιο, στο γραφείο, στην ντουλάπα μου. Κατέβηκα μέχρι και στο πλυσταριό να ψάξω μέσα στα άπλυτα. Μπορεί μια στο εκατομμύριο να είχε μπλεχτεί με τα ρούχα μου. Ωστόσο, ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι το είχα αφήσει στην κοσμηματοθήκη μου γι' αυτό και κοίταξα άλλες δυο φορές σε αυτή και μέσα στο δωμάτιο. Το δαχτυλίδι της Χόουπ όμως ήταν άφαντο και δεν μπορούσα να μην σκεφτώ τον πιθανό κλέφτη του.

Η Κέιζα το ζαχάρωνε από την πρώτη στιγμή που τα μάτια της έπεσαν πάνω του, κι ο Κάρτερ είχε το θράσος να μου το ζητήσει για να το δώσει σε αυτήν. Θα μπορούσαν κι οι δυο να μπουκάρουν εδώ μέσα και να το πάρουν, αλλά ο δεύτερος ήταν ο πιο πιθανός. Εκείνος είχε δει πως δεν το φορούσα και είχε περισσότερη άνεση να εισβάλλει μέσα στο δωμάτιο μου. Γι' αυτό και σκέφτηκα ότι θα ήταν κάτι παραπάνω από δίκαιο αν έκανα κι εγώ το ίδιο το ακριβώς επόμενο πρωί.

Στο μεταξύ έκανα ένα καυτό μπάνιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, χωρίς να με παίρνει ο ύπνος. Λίγο η υπερένταση από ό,τι είχε συμβεί με τον Ζάβιερ και αρκετά η οργή μου απέναντι στον Κάρτερ δεν μου επέτρεψαν να κοιμηθώ παρά μόνο για λίγες ώρες πριν το ξημέρωμα. Ακόμα και τότε όμως δεν μπορούσα να μην σκέφτομαι το κλεμμένο δαχτυλίδι μου κι έβλεπα όνειρα, στα οποία ο Κάρτερ έφτανε στο σημείο να μου κάνει κακό για να δώσει το κόσμημα μου στην Κέιζα. Με είχε φέρει σε σημείο παραλογισμού, ο κλέφτης, και δηλητηρίαζε το μυαλό μου με τις πράξεις του.

Τι στο καλό συνέβαινε πια κι αυτός είχε γίνει το πλέον υποχείριο της Κέιζα; Δεν μπορεί να ήταν μόνο αγάπη κι έρωτας, γιατί είχε χάσει κάθε λογική. Όσο κι αν ο έρωτας μας οδηγούσε σε πράξεις τρέλας, σε τέτοιο αποτέλεσμα ήταν αδύνατο να φτάσει και ειδικά στον Κάρτερ. Ήταν σαν να του είχε κάνει πλύση εγκεφάλου, σαν να είχε μετατραπεί στην μαριονέτα της. Και το γεγονός ότι μπορούσε να αγγίξει κι εμένα η επιρροή της, καταλάγιαζε την περιέργεια μου και υψώνονταν οι άμυνες μου. Δεν με ενδιέφερε να μάθω τον λόγο του γρήγορου γάμου, αρκεί να εξασφάλιζα την δική μου ασφάλεια. Πλέον το είχαν μετατρέψει σε αγώνα επιβίωσης κι ο μόνος τρόπος για να κερδίσω την δική μου, ήταν να φύγω από την Μόιρα. Άλλωστε σε αυτό το μέρος δεν κινδύνευα μόνο από αυτούς, αλλά κι από τον Ντέμιεν.