Η νύχτα έδινε την θέση της στο πρωινό και οι πρώτες ακτίνες του ξημερώματος με βρήκαν στο δωμάτιο μου, στο παλάτι, μουδιασμένη κι ανήμπορη έστω να αλλάξω από τα ματωμένα ρούχα μου. Το σώμα μου ανακτούσε τις δυνάμεις του και δεν υπήρχε ίχνος της κακοποίησης από την Κέιζα. Το αίμα της τα είχε γιατρέψει όλα και ο Κάρτερ απέτρεψε το δηλητήριο της από το να ποτίσει την καρδιά μου. Μόνο που κι οι δυο τους έκαναν ένα μεγάλο λάθος στοχεύοντας σε αυτό το όργανο: το είχαν συντρίψει πολύ καιρό πριν.
Επιστρέφοντας μόνη μου στην Μόιρα ειδοποίησα τον Σπένσερ, πως ο κίνδυνος της βρικολακίνας είχε κοπάσει. Δεν μπήκα σε λεπτομέρειες, γιατί ήταν αδύνατον από το τηλέφωνο. Αρκούσε που δόθηκε λήξη στον συναγερμό κι η φρουρά ενημέρωνε τους πολίτες πως ήταν ξανά ασφαλείς.
Στο παλάτι δεν είχε γυρίσει κανείς ακόμα, οπότε κι είχα την ησυχία που χρειαζόμουν μετά από ένα επεισοδιακό βράδυ. Η ηρεμία όμως δεν κράτησε για πολύ και στην πόρτα μου ακούστηκαν χτύποι και φωνές.
«Ορόρα άνοιξε την πόρτα», είπε ο Κάρτερ.
Από ότι φαινόταν κατάφερε να γυρίσει μόνος του και χωρίς βοήθεια. Αν την είχε αναζητήσει θα είχε γίνει μεγάλη φασαρία για τον τραυματισμό του. Ωστόσο, δεν έγινε τίποτα τέτοιο κι όπως πάντα κινήθηκε στις σκιές. Κρυφά από όλους κι όλα.
«Άνοιξε, ξέρω ότι είσαι μέσα», συνέχισε να χτυπάει.
Εγώ έκλεισα τα αυτιά μου για να μην τον ακούω, αλλά δεν σταματούσε με τίποτα κι η φωνή του ερέθιζε την ακοή μου κι όλο το νευρικό μου σύστημα.
«Φύγε», τον διέταξα.
«Δεν πάω πουθενά», αποκρίθηκε. «Άνοιξε μου θέλω να σου μιλήσω.»
«Εγώ δεν θέλω», μουρμούρισα. «Δεν θέλω ούτε να σε βλέπω», ύψωσα τον τόνο της φωνής μου. «Φύγε!»
Εκείνος σταμάτησε τότε να χτυπάει και έμεινε για λίγο σιωπηλός.
«Καλά», είπε τελικά. «Αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να βγεις από εδώ μέσα. Και τότε θα μιλήσουμε.»
Υπήρχαν τόσα πολλά πράγματα που ήθελα να μάθω, τόσα που έπρεπε να πούμε. Δεν υπήρχε όμως καμία διάθεση να τον ακούσω. Αναρωτιόμουν αν θα μου έλεγε την αλήθεια. Κι αν όντως το έκανε, πόση σημασία είχε τώρα; Μας είχε καταστρέψει, μας οδήγησε στον πάτο και η επιστροφή δεν γινόταν να πραγματοποιηθεί ομαδικά. Έπρεπε να ανέβω μόνη μου γιατί όσο επέμενα να του δίνω το χέρι μου, εκείνος με έσπρωχνε προς τα κάτω. Κάτω στο σκοτάδι, από όπου ήθελα να ξεφύγω.
KAMU SEDANG MEMBACA
ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ ΙΙΙ
ParanormalΟ Μάικλ είναι νεκρός. Η Ορόρα, ο Κάρτερ κι ολόκληρη η Μόιρα καλούνται να παρευρεθούν σε μία ακόμη κηδεία. Όμως ο θάνατος του Μάικλ δεν είναι η μοναδική νέα πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσει η Ορόρα. Τι είναι τελικά αυτό που την κάνει και ξυπνάει;...
