Ο Κάρτερ δεν άργησε να φανεί στο κατώφλι του δωματίου μου μερικές ώρες μετά το ξημέρωμα. Περίμενα βέβαια πιο άμεση αντίδραση, αλλά ίσως να ήθελε να με αφήσει να κοιμηθώ πρώτα. Εγώ δεν είχα μαζέψει αρκετές δυνάμεις για να αντιμετωπίσω αυτόν και την προγαμιαία δεξίωση του απόψε, αλλά ήμουν σίγουρη πως μέσα σε λίγα λεπτά θα με είχε κάνει τούρμπο.
Χτυπούσε την πόρτα μου ασταμάτητα και με φώναζε για να του ανοίξω. Σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι μου και σουλούπωσα τα ανακατωμένα μου μαλλιά, ενώ άφησα το δαχτυλίδι μου στο κομοδίνο. Σίγουρα δεν θα μου όρμαγε επί τόπου να το πάρει, αλλά θα ένιωθα πιο ασφαλής αν ήταν μακριά του. Έπειτα του άνοιξα και στάθηκα μπροστά του εμποδίζοντας τον από το να μπει.
«Τι θέλεις πρωί – πρωί;», τον ρώτησα.
«Άσε με να μπω», αποκρίθηκε σχεδόν διατάζοντας με.
«Γιατί;», σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου. «Για να πάρεις και το δωμάτιο μου και μετά να παριστάνεις τον ανήξερο;»
«Θέλεις πραγματικά να κάνουμε αυτή την συζήτηση εδώ έξω;»
Αυτή την στιγμή ο διάδρομος ήταν άδειος, αλλά θα μπορούσε να περάσει ο οποιοσδήποτε και να μας ακούσει. Τελικά προχώρησα προς τα μέσα αφήνοντας τον να μπει και κλείνοντας την πόρτα πίσω μας άρχισε το λογύδριο του.
«Πρέπει να καταλάβεις, γιατί το έκανα. Δεν μπορώ να την ακούω να παραπονιέται συνέχεια και επειδή δεν είχες σκοπό να με βοηθήσεις πήρα την κατάσταση στα χέρια μου.»
Εγώ κάθισα σταυροπόδι στον καναπέ και τον παρακολουθούσα, ενώ στο μεταξύ είχα στο νου μου το δαχτυλίδι μου. Με μια μου απερισκεψία μπορεί να χανόταν ξανά.
«Οπότε όσο έκανα μια δεύτερη ξενάγηση στην Λίμπο, εσύ μπήκες στο δωμάτιο μου και με έκλεψες.»
«Όχι», απάντησε. «Δεν μπήκα τότε.»
«Συγγνώμη», κάγχασα. «Σε αδίκησα.»
Εκείνος ξεφύσησε ενοχλημένος από την ειρωνεία μου. «Είναι απλά ένα κόσμημα. Δεν υπάρχει λόγος να γίνεσαι τόσο κτητική.»
«Κι εσύ δεν υπάρχει λόγος να παίρνεις πράγματα που δεν σου ανήκουν», σηκώθηκα και στάθηκα μερικά εκατοστά μπροστά του. «Επιτέλους Κάρτερ, έχεις καταλάβει τι ακριβώς έκανες μόνο και μόνο για να ευχαριστήσεις την Κέιζα; Με έκλεψες!»
«Δεν πήρα και την περιουσία σου!»
Ήταν απίστευτο το πόσο θράσος είχε. Τολμούσε να με κοιτάξει στα μάτια και να το στρέψει όλο αυτό εναντίον μου. Δεν θα το δεχόμουν όμως. Δεν θα τον άφηνα να ρίξει σε μένα το φταίξιμο.
CZYTASZ
ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ ΙΙΙ
ParanormalneΟ Μάικλ είναι νεκρός. Η Ορόρα, ο Κάρτερ κι ολόκληρη η Μόιρα καλούνται να παρευρεθούν σε μία ακόμη κηδεία. Όμως ο θάνατος του Μάικλ δεν είναι η μοναδική νέα πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσει η Ορόρα. Τι είναι τελικά αυτό που την κάνει και ξυπνάει;...
