ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ ΙΙΙ

19. ΧΟΡΟΣ

Η μεγάλη μέρα του χορού των αποφοίτων είχε φτάσει. Πλέον ήμασταν τρεις μέρες μακριά από την επίσημη αποφοίτηση μας και την στέψη μου. Στις βδομάδες που είχαν περάσει επικρατούσε μια παράδοξη ηρεμία. Δεν υπήρχαν αλλαγές ή σημάδια ότι θα υπάρξουν σχετικά σύντομα. Οι στρατολογούμενοι μου συνεχίζονταν να αυξάνονται, όχι βέβαια πυρετωδώς, όπως περίμενα. Το γεγονός όμως ότι ο αριθμός δεν έμεινε στάσιμος με χαροποιούσε. Επίσης ανακουφιζόμουν που δεν είχα νέα του Ίγκορ, γιατί αν άκουγα από εκείνον σίγουρα θα ήθελε να γνωρίσει τον Ντιμίτρι. Εκείνος όμως δεν το ήθελε. Ακόμα δυσκολευόταν να αποδεχτεί την ταυτότητα του. Ίσως να του ήταν πιο εύκολο αν οι γονείς του ήταν νταμπίρ. Η Μόνι ως ομοιοπαθής να τον καθησύχαζε υπενθυμίζοντας του τα λόγια όλων μας: Ό,τι και να έλεγε αυτός ο βρικόλακας, ο Ντιμίτρι ήταν ένας Σάντος.

Ως προς το θέμα του Κάτω Κόσμου η συγκεκριμένη αδράνεια με φόβιζε κάπως. Ο Κάρτερ είχε προθυμοποιηθεί να ψάξει για όσο πιο άμεσες πηγές της εποχής της γέννησης του Γεώργιου, μήπως βρίσκαμε κάτι που να επιβεβαίωνε την θεωρία μου. Κατά βάθος ήταν κι εκείνος πεπεισμένος, αλλά όπως και εγώ ήθελε την παραπάνω σιγουριά. Η έρευνα του δυστυχώς δεν απέφερε καρπούς. Βέβαια δεν είχε και την πολυτέλεια του χρόνου να ασχοληθεί μόνο με αυτό. Όλο το βάρος της στέψης είχε πέσει πάνω του λόγω των δικών μου εξετάσεων. Πιθανόν να είχε και τις ετοιμασίες του γάμου, γιατί η Κέιζα αδημονούσε να πραγματοποιηθεί το συντομότερο δυνατόν. Ήθελε απεγνωσμένα να την αποκαλούν βασίλισσα και με τον γάμο θα το κατάφερνε. Όσο όμως και να ζαχάρωνε τον θρόνο, δεν είχε καμία δικαιοδοσία πάνω του.

Εκτός όμως από αυτό το παράσιτο συνέχιζε να εκκρεμεί το ζήτημα της Λίζα και του Ζάβιερ. Ο Νόα είχε απευθυνθεί και σε άλλους κυνηγούς δαιμόνων μετά την αποτυχία μας με τον Τζερόνιμο και όλοι τον έδιωξαν κλοτσηδόν στην καλύτερη περίπτωση. Ήταν τρομερά απίστευτο το πόσο αρνητικοί ήταν στο να κάνουν ουσιαστικά την δουλειά τους. Οι δυο τους θα πρέπει να είχαν φροντίσει να τους αποτρέψουν από αυτό από την στιγμή που κατάλαβαν ότι είχα στραφεί σε αυτή την λύση. Με εκνεύριζε πολύ το γεγονός ότι ήταν μίλια μπροστά μας και εγώ εξακολουθούσα να μην έχω πάρει εξ ολοκλήρου εκδίκηση για τον θάνατο του Μάικλ. Παρά τις συνεχείς αναποδιές δεν θα το έβαζα κάτω. Αυτούς τους δύο θα τους σκότωνα ακόμα κι αν χρειαζόταν να τους κυνηγάω για όλη μου την ζωή μέχρι τα πέρατα της γης.

Μέσα σε αυτές μου τις σκέψεις φρόντιζα με μερικούς συμμαθητές μου τις τελευταίες λεπτομέρειες για τον αποψινό χορό, ο οποίος θα λάμβανε χώρα στο γυμναστήριο. Το μέρος είχε σχεδόν μεταλλαχθεί με τον τρόπο που το είχαμε διακοσμήσει και έμοιαζε σαν αίθουσα δεξιώσεων. Η Σειρήνα ως υπεύθυνη της ομάδας στολισμού έκανε ένα λεπτομερή έλεγχο σε κάθε σημείο που ολοκληρωνόταν και τσέκαρε από την λίστα της ό,τι είχε τελειώσει. Εγώ σηκωμένη στους ώμους του Ενρίκε, ο οποίος είχε προσφερθεί να μας βοηθήσει κρεμούσα κάτι τελευταίες γιρλάντες στον τοίχο πίσω από την πίστα.