Τότε, όπου και αν κοιτούσες έβλεπες δυστυχία. Δυστυχία να απλώνεται σιγά σιγά σε όλα τα βασίλεια, στους ανθρώπους, σε όλες τις μονάδες ζωής της, για εκείνους γνωστής, γης. Ο θάνατος, δολοπλοκία, ο φθόνος, απλώνονταν μαζί με την δυστυχία σε ένα δρόμο προς το κενό. Προς το κενό όπου θα δημιουργούσαν. Έννοιες, δύσκολες, πολύπλοκες, δυσνόητες.
Μα σε εκείνη την περίοδο, ενώ όλες οι αρετές ξεραίνονταν, μια παλιά, ξεχασμένη άνθισε. Αγάπη την αποκαλούσαν και στο όνομα της όλες οι άλλες αρετές, όλα τα αλλά άνθη, υποκλίνονταν. Μα δύσκολα μπορούσε αυτό το άνθος να αντέξει ζωντανό. Η διχόνοια αποτέλεσε το δηλητήριο που το δηλητηρίασε. Ο πόλεμος, ήταν το σπαθί που την σκότωσε. Μα πώς να αναγεννηθεί μετά από όλα αυτά;
Εκείνος παγερός, σκορπούσε την καταστροφή για όφελος του. Είχε μάθει να είναι ανέκφραστος, με όρια, χωρίς να τα ξεπερνά. Απόμακρος από την ζωή και τον έρωτα, γιατί ποιος πίστευε πια σε αυτόν; Εκείνη, εξωστρεφής, χωρίς δισταγμούς, όρια, κανόνες. Είχε μάθει να πολεμάει. Να μην κάθεται άπραγη κοιτώντας την αδικία να αναπαράγεται όλο ένα και περισσότερο μπροστά της. Μα γυναίκα όπως ήταν πόσα πράγματα θα μπορούσε να κάνει μόνη της; Λίγα ίσως και κανένα. Αλλά θέλησε να το αλλάξει αυτό, κάτι που έκανε.
Απρόβλεπτα, ο έρωτας τους άνθισε μα διαφορετικοί που ήταν και οι δύο, δεν ήθελαν να το αποδεχτούν. Μόνο η απώλεια θα μπορούσε να τους κάνει να καταλάβουν πόσο σημαντικοί ήταν ο ένας για τον άλλο. Να καταλάβουν ότι πολλές φορές το ιδανικό μας, είναι μπροστά μας αλλά ο εγωισμός μας θολώνει τον νου.
Μα ο «πόλεμος» ήταν αυτός που τους κατέστρεψε. Μα εκείνος ήταν που τους ένωσε. Που αναζωπύρωσε το πάθος τους. Μα είναι σε διαφορετικα στρατόπεδα. Μα πώς μπορείς να αγαπήσεις αυτόν που θέλεις συνάμα να καταστρέψεις τόσο πολύ; Που θέλεις να σκοτώσεις, να διαλύσεις, να ταπεινώσεις τόσο πολύ;
Έτσι και εκείνος όταν είχε την λεπίδα του πολύτιμου σπαθιού του, να ακουμπάει πάνω στον λαιμό της, «Σ'αγαπώ» της ψιθύρισε και ενώσε τα χείλη του με τα δικά της, αφήνοντας το σπαθί να κυλήσει στο έδαφος.
Μα η εκδίκηση είναι γλυκιά, αλλά ο έρωτας ακόμα περισσότερο. Έτσι του είπε. Έτσι της είπε. Έτσι και ήταν. Ο έρωτας τους ήταν έτσι. Απρόβλεπτα όμορφος, γλυκός.
Wattpad 2018
YOU ARE READING
Unpredictable
Fantasy«Ξέρετε να νικάτε μεγαλειότατε;» τον ρώτησε με θράσος και εκείνος μόνο στα λόγια της σήκωσε το κεφάλι του για να την αντικρίσει. Δεν είχε συνηθίσει να του αντιμιλούν και τα λόγια της χτύπησαν γερά τον εγωισμό του. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του κα...
