Unpredictable

Κεφάλαιο 16

[A/N: Καλή χρόνια και χαρούμενο το 2019<3 ]

Ησυχία επικρατούσε εκείνο το πρωινό στο κάστρο. Η Eliza όπως έκανε καθημερινά, κατέβηκε στην μεγάλη κουζίνα όπου εκεί βρίσκονταν όλοι σχεδόν οι υπηρέτες και αφού πήρε οδηγίες για το τι έπρεπε να κάνει εκείνη την ημέρα, έφυγε αμέσως.

Δεν άντεχε τα επικριτικά βλέμματα τους και όσο και αν ήθελε να αντισταθεί στο να τους ξανά μιλήσει με τέτοιο αναιδέστατο τρόπο, όλο και περισσότερο κατέληγε στο ότι μόνο έτσι θα καταλάβαιναν. Πίστευαν ότι σαν ληστής, σαν κακοποιός εκείνου του βασιλείου θα τους έκανε κακό, βλάπτοντας τις οικογένειες τους. Δεν ήταν όμως έτσι. Ότι έκανε το έκανε για το καλό τους και μόνο.

Η Eliza εκείνη την ημέρα είχε δουλειά, στον κήπο του κάστρου και ένιωθε πιο ευδιάθετη με αυτή την "αγγαρεία" της. Λάτρευε τα άνθη και τα δέντρα και η συναναστροφή της με αυτά της έδιναν δύναμη και αντοχή για το μέλλον. Όμως καθώς περπατούσε ανάμεσα στα παρτέρια με τα τριαντάφυλλα, ένιωθε ένα βλέμμα να την ακολουθεί από ψηλά. Γύρισε το βλέμμα της προς το κάστρο και είδε την φιγούρα του βασιλιά να στέκεται έξω στο μεγάλο μπαλκόνι της κάμαρης του. Η Eliza χαμογέλασε στην όψη του αλλά αμέσως γύρισε το κεφάλι της από την αντίθετη πλευρά για να μην δει αυτό το μικρό χαμογελο της.

Συνέχισε να προχωράει πιο βαθιά μέσα στους κήπους, όπου ο βασιλιάς δε θα μπορούσε να την δει. Οι φρουροί όπου είχε βάλει να την παρακολουθούν, για κάποιο ανησυχητικό και περίεργο λόγο, δεν ήταν κοντά της. Αυτό την έκανε ανήσυχη, αφού δε μπορούσε να καταλάβει τι έκανε τον βασιλιά να της έχει τόση εμπιστοσύνη. Όμως δεν ήξερε ότι αυτοί οι φρουροί είχαν ανατεθεί μια άλλη αποστολή. Να βρουν το σπίτι στο δάσος, στο οποίο εκείνη και οι σύντροφοι της, έβρισκαν καταφύγιο.

Ο βασιλιάς θα μπορούσε να βάλει κάποιους άλλους αλλά δεν το έκανε. Ήθελε ο ίδιος να την παρακολουθεί, ώστε να είναι πιο κοντά της. Να την βλέπει ακόμα και πριν το απογευματινό ραντεβού τους. Τόσο πολύ ήταν «κρυφά» ερωτευμένος μαζί της, όπου ακόμα και ο ίδιος άρχισε να το καταλαβαίνει. Εντούτοις, δε θα άφηνε τον εαυτό του να υποκύψει περισσότερο στην όμορφη, παρουσία της.

Η Eliza αφού βρήκε τα παρτέρια στα οποία έπρεπε να φυτέψει μερικά τριαντάφυλλα, κάθισε στο χώμα και άρχισε να δουλεύει. Την παραξένευε το γεγονός που την έβαλαν να κάνει μία τέτοια δουλειά αφού ήδη υπηρχαν αρκετοί κηπουροί στο κάστρο. Όμως είχε ξεχασει μια μικρή λεπτομέρεια. Εκείνοι ετοίμαζαν τους εξωτερικούς κήπους του κάστρου, αφού έφταναν τα γενέθλια του βασιλιά, και όπως κάθε χρόνο ένας χορός θα γινόταν.