Unpredictable

Κεφάλαιο 7

«Βασιλιά μου μας ξέφυγε. Κάναμε ότι μπορούσαμε για να την πιάσουμε» του είπε ο αρχηγός της φρουράς και ο βασιλιάς Anthony χτύπησε με δύναμη το χέρι του πάνω στον θρόνο του. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως κανείς δεν κατάφερνε να την πιάσει. Σκεφτόταν ξανά και ξανά ότι μια γυναίκα τον παίδευε τόσο πολύ που νευρίαζε περισσότερο με τον εαυτό του παρά με τους άλλους γύρω του.

«Φύγε από μπροστά μου και μην γυρίσεις μέχρι να την έχεις πιάσει. Πήγαινε!» Φώναξε νευριασμένος την τελευταία του φράση και σηκώθηκε από τον θρόνο του. Με συνοδεία τους πιο έμπιστους άντρες της φρουράς του, άρχισε να κατευθύνεται προς τους κήπους του κάστρου. Ήθελε να ηρεμίσει και ο μόνος τρόπος για να καταφέρει κάτι τέτοιο, ήταν να βρεθεί στην φύση.

Καθώς περπατούσε στα μονοπάτια των κήπων, άκουσε κάποια γυναικεία γέλια και περίεργος για το άτομο στο οποίο ανήκαν, ακολούθησε τον ήχο τους. Μετά από λίγο, μπροστά του βρισκόταν η πριγκίπισσα Arabella μαζί με τις υπηρέτριες της. Την πλησίασε χαμογελώντας και εκείνη μόλις τον είδε υποκλίθηκε.

«Πριγκίπισσα Arabella, νόμιζα ότι είχατε ήδη φύγει, αλλιώς θα σας έκανα ο ίδιος συντροφιά» της είπε και την πλησίασε. Άρχισαν να περπατούν ανάμεσα από τα παρτέρια με τα τριαντάφυλλα χωρίς να μιλάνε. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Η πριγκίπισσα Arabella, γύρισε προς το μέρος του και τον κοίταξε, με ένα από τα πιο όμορφα χαμόγελα της. Ο βασιλιάς Anthony, την έβρισκε απίστευτα γοητευτική και έτσι θα έπρεπε να την βρίσκει αφού ήταν η μέλλουσα γυναίκα του και επόμενη βασίλισσα του βασιλείου του. Στην αρχή είχε κάποιες αμφιβολίες για αυτόν τον γάμο, αλλά έπειτα από κάποιες συζητήσεις με τους συμβούλους του, αυτός ο γάμος θα έφερνε πολλά πλούτη στο βασίλειο.

«Φεύγω σήμερα το μεσημέρι. Ήθελα να μείνω λίγο παραπάνω για να σας αποχαιρετήσω. Λόγω όσον συνέβησαν με την κρατούμενη που το έσκασε, δεν πρόλαβα να σας αποχαιρετήσω» του είπε χαμογελώντας. Ο βασιλιάς όμως ήταν χαμένος στις σκέψεις του και δεν άκουγε την πριγκίπισσα Arabella που είχε μάτια μόνο για εκείνον.

Το μυαλό του ταξίδευε σε ένα κορίτσι με καστανά μαλλιά και καστανά μάτια, που τον ταλαιπωρούσε εδώ και καιρό. Σκεφτόταν τις σπίθες θυμού όπου πετάγονταν από τα μάτια της καθώς τον κοιτούσε και την επιθυμία του να την σκοτώσει την ίδια στιγμή όπου την είχαν φέρει μπροστά του. Πάντα έμενε έκπληκτος, όταν άκουγε τα κατορθώματα της τα οποία ήταν όλα εις βάρος του ίδιου και του βασιλείου του. Μια απλή κοπέλα ποτέ δεν θα κατάφερνε να τα βάλει με τόσους άντρες, σκεφτόταν. Μια απλή γυναίκα ποτέ δεν θα σκεφτόταν κάτι άλλο εκτός από το να κάνει οικογένεια. Η Eliza Starley ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από μια απλή γυναίκα.