Unpredictable

Κεφάλαιο 13

Πάγωσε με τα λόγια του. Δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν θα κατέβαζε όμως το κεφάλι της. Τον κοίταξε στα μάτια και είδε πόσο σίγουρος ήταν για αυτά που έλεγε.

«Μεγαλειότατε, η κοπέλα από εδώ ήρθε σήμερα μαζί με τον βασιλιά Richard. Την βρήκαν στον δρόμο και λιποθύμισε μπροστά τους. Δεν είναι αυτή που νομίζετε» του είπε ο Alexander αλλά ο βασιλιάς Anthony ήξερε ότι η κοπέλα που ήταν μπροστά του ήταν η Eliza Starley. Δε γινόταν να ήταν μια απλή ομοιότητα.

Η Eliza τότε, καταλάβαινε το λάθος της να ακούσει τον βασιλιά Richard. Το λάθος της να κάνει το -όχι τόσο- καλοφτιαγμένο σχέδιο που είχε σκεφτεί. Μα και να ήθελε δε μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ένας από τους πιο δυνατούς άντρες, της είχε προσφέρει την βοήθεια του και είχε στήσει μια ολόκληρη πλεκτάνη για να την συναντήσει. Έπειτα, όπως φαινόταν από τα λόγια του, δεν θα την άφηνε να πει κάτι διαφορετικό από εκείνο που ήθελε να ακούσει. Και να ήθελε τότε η Eliza να κάνει κάτι διαφορετικό, εκείνος δε θα την άφηνε.

Έβλεπε πως το τέλος της αποστολής που είχε να κάνει απομακρυνόταν πολύ από εκείνη. Δεν θα κατάφερνε να εκτελέσει αυτό όπου είχε έρθει να κάνει στο κάστρο, και όπως ήταν φανερό εκείνη τη φορά δεν θα ξέφευγε.

Ο βασιλιάς Anthony την κοιτούσε ψυχρά αλλά από μέσα του η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά που φοβόταν ότι ίσως να την άκουγαν. Ήξερε ότι αυτή τη φορά δε θα την άφηνε να βγει ζωντανή από το κάστρο του. Όμως ήθελε να ήταν ο ίδιος όπου θα την σκότωνε. Ήθελε να ήταν αυτός όπου θα κοιτούσε τα γαλανά μάτια της πρωτού πεθανει από τα ίδια του τα χέρια. Ήθελε να ήταν εκείνος όπου θα μύριζε το άρωμα της, που θα ακουμπούσε την κατάλευκη σαν χιόνι επιδερμίδα της πρωτού την στείλει στις φωτιές της κόλασης.

Η τρέλα όπου είχε καταβάλει τον Alexander άρχιζε να δημιουργείτε και στον βασιλιά Anthony. Μα πώς ήταν δυνατόν να το παθαίνει αυτό; Πώς ήταν δυνατόν να την ερωτεύεται όλο και περισσότερο; Περισσότερο από όσο ο ίδιος πίστευε ότι μπορούσε. Μα ήταν μία μάγισσα η οποία σαγήνευε κάθε άντρα όπου ήταν κοντά της. Μια μάγισσα όπου τα λόγια της ήταν μικρά ξόρκια όπου έλεγε για να τιθασεύσει τις ψυχές των αντρών όπου έπεφταν στις παγίδες της. Έπρεπε να πεθάνει, σκεφτόταν. Δεν άντεχε να την βλέπει. Δεν άντεχε να του παίρνει τα μυαλά, αν και ήδη το είχε κάνει.

Όμως δεν ήταν μάγισσα. Δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά. Δεν ζητούσε κανενός την αγάπη. Ήταν μια γυναίκα, μια διαφορετική γυναίκα όπου το μόνο που ήθελε ήταν να φέρει εις πέρας την υπόσχεση όπου είχε δώσει στους γονείς της. Μια υπόσχεση όπου τους είχε δώσει πριν πεθάνουν από τους άντρες του βασιλιά William, του πατέρα του βασιλιά Anthony. Ήταν ένα τριαντάφυλλο, από εκείνα που θαύμαζε ο Anthony, μέσα σε ένα δάσος γεμάτο από δέντρα.