Unpredictable

Κεφάλαιο 15

[ A/N: Χρόνια πολλά και καλές γιορτές σε όλους. Καλή ανάγνωση ]

Μερικές μέρες αργότερα

Η Eliza δεν είχε ξανά δει τον βασιλιά Anthony από τότε. Από εκεινο το βράδυ όπου είχαν ανταλλάξει μερικές βαριές ματιές και κουβέντες. Έπρεπε να κάνει κάτι για να τον πλησιάσει. Ο βασιλιάς Richard, λίγο πριν φύγει για το βασίλειο του της υπενθύμισε τον σκοπό για τον οποίο είχε πάει στο κάστρο, για να αποσπάσει πληροφορίες. Την είχε επίσης προειδοποιήσει ότι αν δεν τα κατάφερνε να έρθει πιο κοντά του θα είχε άσχημη κατάληξη.

Δυστυχώς, είχε ήδη συμφωνήσει να επιτελέσει αυτή την αποστολή και δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρει θα ήταν αρχικά να άλλαζε η συμπεριφορά της. Γέλασε, σε αυτή της την σκέψη. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το έκανε αυτό άμα δεν υπήρχε κάποιος πολύ σημαντικός λόγος. Όμως, δυστυχώς για εκείνη, υπήρχε.

Κατέβηκε στην κουζίνα του παλατιού και μόλις μπήκε μέσα, όλοι οι υπηρέτες σταμάτησαν να μιλούν. Την κοιτούσαν με ένα τρόμο στα μάτια λες και φοβοντουσταν ότι θα τους έκανε κάποιο κακο. Βαθιά μέσα τους όμως, την θαύμαζαν. Θαύμαζαν τη γενναιότητα και την τόλμη της. Κάτι που εκείνοι δεν είχαν και δε θα αποκτούσαν ώστε να βρεθούν αντιμέτωποι με τον βασιλιά Anthony.

«Δε χρειάζεται να με φοβάστε τόσο. Ότι έκανα έξω από αυτό το κλουβί, το έκανα για το καλό το δικό  σας και του λαού σας» τους είπε με μια δόση εκνευρισμού στην φωνή της. Πίστευε ότι δεν είχαν καταλάβει ακόμη ότι ήταν διατεθειμένη να τους υπερασπιστεί για τα πάντα. Ότι ήταν διατεθειμένη να πεθανει για τον λαο της. Η αλήθεια όμως ήταν ότι φοβόντουσαν να μην βρουν τον μπελά τους. Ο καθένας φοβόταν μην καταστραφεί η κάθε φήμη του και η κάθε οικογένεια του. Ήλπιζαν ότι ο βασιλιάς θα άλλαζε. Ότι θα τους βοηθούσε αν συνέβαινε κάτι. Όμως θα καταλάβαιναν, στο μέλλον, πόσο άδικο είχαν.

«Δεν θελουμε κανένα καλό από εσένα» της είπε δυνατά ένας από τους υπηρέτες. Oliver το όνομα του από όσο θυμόταν. Συνοφρυώθηκε και έπειτα τον κοίταξε ειρωνικά. Κάθισε σε μια από τις καρέκλες που βρισκόταν εκεί και τους κοίταξε όλους έναν προς έναν. Παρατήρησε ότι εκεί βρισκόταν και ο Alexander, αδιαφόρησε όμως αμέσως για την παρουσία του. Κατέληξε το βλέμμα της στον Oliver και χαμογέλασε σαρδόνια.

«Αυτό θα το θυμάσαι στο μέλλον. Όταν ο αγαπημένος σας βασιλιάς θα με παρακαλάει για έλεος. Όταν θα με παρακαλάτε εσείς για έλεος. Τότε να δω πως θα σας βοηθησει ο ανήμπορος βασιλιάς σας. Εγώ, ποτέ δε ζήτησα τη συγκατάθεση σας. Ο έξω λαός, αυτός που λιμοκτονάει από την πείνα ενώ εσείς τρώτε πλουσιοπάροχα, μου ανέθεσε έμμεσα αυτή την αποστολή. Εσείς μπορείτε να αντιστέκεστε όσο θέλετε, στο τέλος όμως θα δούμε ποιος θα νικήσει» τους είπε φωναχτά για να ακούγεται καλά μέχρι και τον έξω διάδρομο. Για να την ακούσουν οι φρουροί που ο βασιλιάς είχα βάλει να την παρακολουθούν.