Unpredictable

Κεφάλαιο 17

Υπηρέτες έτρεχαν πάνω κάτω στους διαδρόμους του κάστρου, σιγουρεύοντας ότι όλα ήταν τακτοποιημένα, καθαρά και έτοιμα για εκείνη την υπέρλαμπρη βραδιά. Μάγειρες, έφτιαχναν τα αγαπημένα γεύματα και γλυκίσματα του βασιλιά, πλούσια σε πρώτες ύλες που ο απλός λαός του χωριού είχε καιρό να γευτεί. Φρουροί, έλεγχαν μανιωδώς την ασφάλεια του κάστρου, ώστε να μην συμβεί κάποιο τραγελαφικό γεγονός. Μα δε γνώριζαν ότι όλοι τους οι κόποι θα πήγαιναν στράφι.

Εκείνη την ηλιόλουστη μέρα, που παρά την εποχή στην οποία βρισκόταν ήταν αρκετά ζέστη σαν μια ανοιξιάτικη μέρα, ήταν τα γενέθλια του βασιλιά Anthony. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και τότε, όλοι οι ευγενείς,οι βασιλείς, οι φίλοι, οι συγγενείς και οι σύμμαχοι του βασιλιά θα παρευρίσκονταν στον χορό που διοργάνωνε κάθε χρόνο. Σε έναν χορό που ενώ ο λαός του βασιλείου του πέθαινε από τις αρρώστιες και την πείνα, φρόντιζε να έχει τα γεύματα σε μεγάλες ποσότητες.

Όλοι έτρεχαν να ετοιμάσουν τα πράγματα για έναν χορό, στον οποίο οι περισσότεροι δε θα παρευρίσκονταν. Μόνο οι απλοί υπηρέτες είχαν την ευκαιρία να δουν και να πάρουν μέρος, για ελάχιστη ώρα σε αυτό το λαμπρό γεγονός που θα γινόταν εκείνο το βράδυ. Η Eliza όμως παρέμενε σκεπτική, χωρίς ιδιαίτερη χαρά, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους. Χαίρονταν για τα τριακοστά γενέθλια του βασιλιά και ήλπιζαν να ήταν τα τελευταία όπου θα περνούσε ανύπαντρος. Τι ειρωνία! Ούτε να την έβλεπε δεν ήθελε την αρραβωνιαστικιά του, την πριγκίπισσα Arabella, η οποία πέθαινε για εκείνον. Ο βασιλιάς Anthony όμως, είχε μάτια μόνο για μία. Για μία γυναίκα που δυσκόλευε την ζωή του και σίγουρα θα την έκανε πιο περιπετειώδη.

Εκείνη την βραδιά, θα έκαναν έφοδο στο κάστρο. Έτσι είχαν σχεδιάσει με τον Robert, αλλά χωρίς εκείνη ήταν πολύ περίεργο να συμβεί. Ο Alexander, παρόλο που την έβλεπε καθημερινά, δε την πλησίαζε και έτσι δεν γνώριζε αν όντως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Δεν την ενημέρωνε για τη ζωή έξω από το κάστρο και ούτε για την πορεία των σχεδίων τους. Ίσως και να το προτιμούσε. Φοβόταν να μάθει τι συνέβαινε. Πίστευε ότι ο Robert δε θα τα κατάφερνε. Ήταν μόνος του και όλοι αυτοί οι κακοποιοί που αποκαλούσε συμμάχους, θα τον κατασπάραζαν μόλις έβρισκαν την ευκαιρία. Όσο και να ήθελε να τους εμπιστευτεί, δε μπορούσε. Αιμοσταγείς δολοφόνοι, χωρίς συμπάθεια για τη ζωή, με αγάπη μόνο για το χρήμα και τις γυναίκες. Απαίσιοι άνθρωποι -καλύτερα κτήνη- που δυστυχώς ήταν οι μόνοι που θα μπορούσαν να εναντιωθούν στον βασιλιά.