«Ο Alexander... θα γίνει βασιλιάς» είπε ο Robert και κατέβασε το κεφάλι του. Η Eliza τον κοίταξε δύσπιστη αλλά και συνάμα αγχωμένη και ταραγμένη. «Αποκλείεται!» Μονολόγησε και κούνησε το κεφάλι της για να βεβαιωθεί ότι άκουσε καλά όσα της είχε πει. Άρχισε να πηγαινοέρχεται μπροστά του και ένιωθε ότι δε μπορούσε να πάρει ανάσα με τον κορσέ που φορούσε. Ένιωθε να ασφυκτιά με δα αυτόν και με τα κακά μαντάτα που της είχε φέρει ο Robert, που έμοιαζαν περισσότερο με κάποιο κακόγουστο αστείο.
«Μα πώς;» Τον ρώτησε ξανά και σταμάτησε να τον κοιτάξει. Φαινόταν και ο ίδιος προβληματισμένος και νευρικός. Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπο του αλλά ο πραγματικός λόγος της νευρικότητας του ήταν η εμφάνιση της Eliza και το σώμα της που τονιζόταν ιδιαίτερα με το φόρεμα που φορούσε. Ο Robert, ντροπιασμένος, μετακίνησε τα μάτια του σε εκείνα της αγαπημένης του και προσπάθησε να κατευνάσει του παλμούς της καρδιάς του και να της εξηγήσει προτού εκραγεί από τον θυμό και την ανησυχία.
«Eliza, ο Alexander ήταν εκείνος που βρήκε τον βασιλιά Richard νεκρό και ακούγεται ότι ο ίδιος του παρέδωσε την κορώνα του και το βασίλειο του, αφού όπως είπε τον θεωρούσε γιο του και την πριγκίπισσα Arabella, ανίκανη.» της είπε εν συντομία τα γεγονότα που του είχαν αναφέρει κάποιοι στρατιώτες και την είδε να παίρνει μια βαθιά ανάσα και να πιάνει το κεφάλι της. Παραπάτησε προς τα πίσω και ήταν έτοιμη να χάσει την ισορροπία της αν δεν ήταν εκεί ο Robert για να την πιάσει από την μέση. Η Eliza τον κοίταξε μέσα στα γαλανά του μάτια καθώς την έπιανε σε αυτή τη στιγμή αδυναμίας της. Ο Robert άρχισε να παρατηρεί τον λευκό λαιμό της, τα όμορφα μαλλιά της που έπεφταν πίσω στην πλάτη της και κάθε σπιθαμή του προσώπου της. Ήθελε τόσο πολύ να την φιλήσει αλλά αρκέστηκε στο να την σηκώσει.
«Ευχαριστώ. Η αλήθεια είναι ότι τα γεγονότα με τάραξαν αρκετά. Ίσως θα ήταν καλύτερο να αποσυρθώ για λίγο και να σκεφτώ.» Του είπε και του χαμογέλασε καθώς έφευγε μακριά του. Εκείνος αναστέναξε βλέποντας την να χάνεται μακριά του. Να χάνετε για άλλη μια φορά μέσα από την αγκαλια του.
***
Την επόμενη μέρα, η Eliza συζητούσε με τον Robert για τα γεγονότα που συνέβησαν αγνοώντας την κούραση που ένιωθε. Όμως καμία από τις θεωρίες τους για το τι πραγματικά είχε συμβεί δεν φαινόταν αρκετά καλή, αρκετά αληθινή. Όντας όμως κουρασμένη και αποδυναμωμένη, κάτι που ο Robert είχε καταλάβει, της ζήτησε να πάει να ξαπλώσει και να φάει για να δυναμώσει.
Ενώ ήταν κοντά του, για άλλη μια φορά την έδιωχνε μακριά του, για τον δικό της καλό.
YOU ARE READING
Unpredictable
Fantasy«Ξέρετε να νικάτε μεγαλειότατε;» τον ρώτησε με θράσος και εκείνος μόνο στα λόγια της σήκωσε το κεφάλι του για να την αντικρίσει. Δεν είχε συνηθίσει να του αντιμιλούν και τα λόγια της χτύπησαν γερά τον εγωισμό του. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του κα...
