«Μέχρι τώρα δεν έχει κάνει καμία κίνηση. Αν θέλετε την γνώμη μου, καλά κάνει γιατί ήδη την έχουν πιάσει μια φορά και την έχουν στο μάτι.» Είπε και ο μεγάλος σε ηλικία άντρας κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
«Δεν θελουμε να την ξανά πιάσουν. Αν συμβεί αυτό τότε θα χαλάσουν όλα τα σχέδια μας. Αυτή η μικρή είναι η ευκαιρία μας. Η αδερφή της δεν είναι τόσο δυνατή όσο εκείνη.» Του απάντησε.
«Θέλετε να της μιλήσω για εσάς;» Τον ρώτησεκαι εκείνος κούνησε αρνητικά το κεφάλι του καθώς σκεφτόταν ποιες θα ήταν οι επόμενες κινήσεις του.
«Όχι. Όμως πολύ φοβάμαι ότι θα χρειαστεί σύντομα να το κάνεις. Η Arabella δεν έχει κερδίσει ακόμα την εμπιστοσύνη του και ο βασιλιάς Anthony είναι πολύ απόμακρος από εκείνη» είπε ο άντρας και πλησίασε προς το παράθυρο. Οι σταγόνες της βροχής έπεφταν δυνατά σαν πέτρες πάνω στα τζάμια, προκαλώντας έναν δυνατό ήχο όπου ακουγόταν σε όλη την μεγάλη αίθουσα.
«Μήπως θα θέλατε να πω κάτι στην πριγκίπισσα Arabella;»τον ρώτησε και αμέσως ο άντρας γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος του.
«Όχι! Αυτό θα τα κατέστρεφε όλα. Η κόρη μου είναι ερωτευμένη με τον βασιλιά Anthony. Πιστεύεις ότι θα με άφηνε να τον καταστρέψω;» Του είπε με βαριά φωνή. «Τέλος πάντων, πήγαινε τώρα.» Συνέχισε και του έδειξε την έξοδο. Αφού υποκλίθηκε μπροστά στον άντρα άρχισε να πηγαίνει προς την έξοδο.
«Alexander!» Ο Alexander άκουσε το όνομα του και γύρισε το κεφάλι του. «Μάλιστα βασιλιά μου» είπε στον βασιλιά Richard, πατέρα της πριγκίπισσας Arabella's και βασιλιά του βασιλείου του Ανέμου.
«Θα έχεις νέα μου πολύ σύντομα»
Την ίδια στιγμή, η Eliza κοιτούσε έξω από το παράθυρο της, μελαγχολικά την βροχή που χτυπούσε το τζαμί και σκεφτόταν την αδερφής της.
Σκεφτόταν πόσες φορές την είδε να φοβάται, πόσες φορες είδε τον τρόμο στα μάτια της. Τον ίδιο τρόμο που είχε δει και ένιωθε και η ίδια τότε. Από τότε, από τον χαμό τον γονιών τους, στάθηκε στο πλευρό της. Η Eliza γνώρισε ότι κάποιος έπρεπε να εκδικηθεί για αυτό αλλά η Sophia ποτέ δε θα έκανε κάτι τέτοιο.
Ήταν ίδια η μητέρα τους. Ταπεινή, λιτή, χαμογελαστή, εσωστρεφής. Η Eliza αντιθέτως είχε και κάποια χαρακτηριστικά από τον πατέρα τους. Ήταν ο πιο γενναίος άντρας που είχαν ποτέ γνωρίσει. Και πάντα ο πιο γενναίος θα παρέμενε, σκέφτηκε.Ήταν αυθόρμητη και ετοιμόλογη, όπως και εκείνος. Κάτι που αγαπούσε πάνω της. Όμως είχε και κάποιες από τις αρετές της μητέρα της. Μπορεί να γινόταν κάποιες φορές θρασύς, ή να συμπεριφερόταν άσχημα στους άλλους, αλλά πάντα ήταν καλόκαρδη.
YOU ARE READING
Unpredictable
Fantasy«Ξέρετε να νικάτε μεγαλειότατε;» τον ρώτησε με θράσος και εκείνος μόνο στα λόγια της σήκωσε το κεφάλι του για να την αντικρίσει. Δεν είχε συνηθίσει να του αντιμιλούν και τα λόγια της χτύπησαν γερά τον εγωισμό του. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του κα...
