Unpredictable

Κεφάλαιο 9

1 μήνα αργότερα

Η Eliza ήπιε το κρασί της και ένιωσε να ζαλίζεται. Σε αυτό το, ο θεός να το κάνει, πανδοχείο όπου βρισκόταν, υπήρχαν μόνο άντρες και γυναίκες για να τους διασκεδάζουν. Όλοι οι κακοποιοί του βασιλείου, και όχι μόνο, μαζευόταν εκεί πέρα. Δολοφόνοι, ληστές, βιαστές, μαζευόταν εκεί για να διασκεδάσουν με την βοήθεια των γυναικών όπου δούλευαν εκεί.

Η Eliza, παρά που όλος ο χώρος μύριζε ιδρώτα και αλκοόλ, δεν έκανε την παραμικρή κίνηση για να φύγει ή να παραπονεθεί. Σηκώθηκε από την καρέκλα της και κοιτούσε τους πάντες γύρω της ενώ προσπαθούσε να δει πως θα τους τραβήξει το ενδιαφέρον. Ο Robert δίπλα της, της έκανε νόημα να καθίσει δίπλα του αλλά εκείνη δεν τον άκουγε. Δε θα τον άκουγε μέχρι να κάνει αυτό που είχε έρθει εδώ για να κάνει.

«Ονομάζομαι Eliza Starley και πρέπει να σαν μιλήσω για κάτι πολύ σημαντικό.» Φώναξε, όχι όσο θα μπορούσε, καθώς χτυπούσε με το χέρι της το τραπέζι. Κάποιοι γύρισαν το βλέμμα τους προς το μέρος της και κάποιοι άλλοι συνέχιζαν να την αγνοούν ώσπου στο τέλος γύρισαν και την κοίταξαν όλοι.

«Τι είπες;» Την ρώτησε μια βαριά αντρική φωνή από πίσω της και εκείνη αμέσως γύρισε προς το μέρος της. Στο βαθος είδε έναν μεγαλόσωμο άντρα με κοντά μαυρα μαλλιά και επίσης μαυρα μάτια. Υπήρχαν κάποιες ουλές πάνω στο πρόσωπο του και στο ένα του αυτί υπήρχε ένα σκουλαρίκι. Φρίκη προκαλούσε η ασχήμια του προσώπου του σε όσους τον έβλεπαν και το ίδιο έκανε και στην Eliza. Εκείνη όμως δεν τον φοβόταν όπως έκαναν οι περισσότεροι εκεί μέσα.

«Ειπα ότι ονομάζομαι Eliza Starley—» πήγε να πει αλλά εκείνος την διέκοψε γελώντας, παρασέρνοντας και όλους τους υπόλοιπους. Γελούσαν κοιτωντας την και εκείνη, καθώς είχε σηκωμένο το κεφάλι της τους παρατηρούσε ανέκφραστη.

«Άμα είσαι εσυ η Starley τότε εγώ είμαι ο βασιλιάς Anthony» συνέχισε γελώντας. Όλοι άκουγαν το ονομα της και την θαύμαζαν για αυτά που έκανε, χωρίς βέβαια να την έχουν δει από κοντά. Κάποιοι πίστευαν ότι το όνομα της ήταν ένας μύθος, άλλοι ότι ήταν κάποια μάγισσα και άλλοι απλά την θαύμαζαν. Έτσι ήταν πολύ ριψοκίνδυνο αυτό που έκαναν.

Η Eliza άρχισε να θυμώνει. Το λευκό της πρόσωπο άρχιζε να κοκκινίζει από τον θυμό ενώ ένιωθε μια παράξενη φωτιά μέσα της. Μια φωτιά που δεν ένιωθε πάντα, όταν νευρίαζε.

Ο Robert την κοιτούσε τόση ώρα, ξέροντας ότι σίγουρα ήταν νευριασμενη και προσευχόταν να μην δημιουργηθεί πρόβλημα και δεν πάει καλά το σχέδιο τους. Το τελευταίο σχέδιο τους για την προσέγγιση τους. «Eliza, ξέρω τι πας να κάνεις και ένα σου λέω. Σκέψου το καλά» Της ψιθύρισε αλλά εκείνη δεν ήταν σε θέση να τον ακουσει. Ήταν τόσο νευριασμένη και ήξερε ότι έπρεπε να ξανά τραβήξει την προσοχή όλων τους.