Unpredictable

Κεφάλαιο 14

Η Eliza είχε καταλάβει ότι πλέον το κάστρο θα αποτελούσε την δική της φυλακή. Δεν θα κατάφερνε  να ξεφύγει αυτή την φορά. Ο πόλεμος που ήταν προγραμματισμένος για τον επόμενο χειμώνα δεν θα γινόταν. Δεν θα κατάφερνε να ξεσηκώσει το πλήθος όπως είχε προγραμματίσει. Δεν θα κατάφερνε να φτιάξει το σχέδιο με το οποίο θα έπαιρνε την εξουσία από τον βασιλιά Anthony. Και δυστυχώς για εκείνη όλα αυτά που τόσο καιρό οραματιζόταν αποτελούσαν πλέον, ένα όνειρο όπου δε θα γινόταν ποτέ πραγματικότητα.

Μα υπήρχε μια λύση. Μια μικρή λύση την οποία την είχε στο πίσω μέρος του μυαλού της και θα την χρησιμοποιούσε αν δεν έβρισκε έναν καλύτερο τρόπο για να ξεφύγει. Ο μόνος τρόπος ήταν να σαγηνεύσει τον βασιλιά Anthony. Να τον κάνει να την ερωτευτεί ώστε να της αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του εαυτού του και της ψυχής του. Να τον κάνει να της αποκαλύψει τους τρόπους όπου σκεφτόταν ώστε έπειτα να μπορέσει πιο εύκολα να τον πολεμήσει και τέλος να τον σκοτώσει. Όμως σε όλα αυτά θα έπρεπε να παραμείνει σταθερή στον στόχο της χωρίς να υποκύψει σε εκείνον. Κάτι δύσκολο και ακατόρθωτο για εκείνη που η καρδιά της χτυπούσε πιο δυνατά όταν ήταν κοντά του. Κάτι δύσκολο αφού κάθε φορά που μύριζε το άρωμα του ένιωθε την καρδιά της να φτερουγίζει και να πετάει σε μια άλλη διάσταση. Κάπου όπου θα μπορούσε να απαλλαγεί από το βαρος των υποχρεώσεων της.

Ίσως όμως να μπορούσε να το αποφύγει αυτό. Ίσως να μπορούσε να αποφύγει αυτούς του ψεύτικους έρωτες. Αυτές τις ψεύτικες σκηνές όπου θα ακολουθούσαν. Ήθελε όμως; Άρχιζε να πιστεύει ότι ήθελε εσκεμμένα να μην βρει κάποιον άλλο τρόπο ώστε να χρησιμοποιήσει τον συγκεκριμένο. Ίσως να ήταν τόσο ερωτευμένη όπου το μυαλό της να προσπαθούσε να βρει τρόπους για να είναι κοντά του.

«Αηδίες!» Φώναξε νευριασμένη με τις σκέψεις της και χτύπησε με δύναμη το πόδι της στο ξύλινο κρεβάτι του μικρού δωματίου όπου θα έμενε. Ξαφνικά, η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ο Alexander μαζί με τον βασιλιά Richard. Ξανά ζούσε εκείνη την σκηνή για δεύτερη φορά.

Μόλις τους είδε, υποκλίθηκε προς το βασιλιά και έπειτα έριξε μια ψυχρή μάτια προς τον Alexander. Ο βασιλιάς φαίνονται εξαγριωμένος μαζί της και τα ζοφερά, μαύρα, μάτια του την κοιτούσαν εμπνέοντας της θυμό.

«Είμαι απογοητευμένος μαζί σας. Η Eliza δεν είχε προλάβει να ετοιμαστεί και βγήκε έξω μαζί σου Alexander. Ο βασιλιάς, φυσικά και την αναγνώρισε αμέσως με τα κουρελιασμένα ρούχα και τα ανακατεμένα μαλλιά της όπου ήταν ίδια όπως και όταν την πρωτοείδε» άρχισε να φωνάζει προς το μέρος τους και η Eliza σήκωσε το βλέμμα της. Δεν θα δεχόταν αυτές τις ανούσιες κατηγορίες.