Beklenen Yaz

Yedinci Bölüm

Plajdan dönerken Emir'i aramaya gittim. Çünkü Merve olayından sonra onu plajda görememiştim. onu ararken yine başıma güneş geçmişti, gözlerimin kızardığını tahmin edebiliyordum.

Emir'i bulduğumda bir kayanın üstüne oturmuş ayaklarıyla kumları eşeliyordu. Üzgün görünüyordu. Yanına gittiğimde beni farketmemiş gibi yaptı ama beni gördüğünü biliyordum. Hemen yanına oturdum. Dertleşiceği kız ben olmalıydım, başkası değil. Konuşmaya başladım:

- Emir iyi misin?

- Sence?

- Tamam sormadım farz et.

Küçük bir sessizlikten sonra elime kum doldurup konuşmaya devam ettim:

- İstersen benimle konuşabilirsin. Ben seni dinlerim, istersen Merve'yi çağırabilirim.

- Çağırma..

- O zaman bana anlat.

Biraz durduktan sonra anlatmaya başladı:

- Ben ve Merve ayrıldık.

- Aaa, çok üzüldüm. Üzüldüğüne göre onu çok seviyordun

Bir süre konuşmadı sadece düşünüyor gibi görünüyordu. Ama merak ettiğimi anlayınca devam etti:

- Aslında üzgün değilim kızgınım. İnsanlar kimseyi düşünmüyor. Belki ben Merve'ye çok değer verdim. Üzülmesin diye mutlu olma şansımı kaçırdım. Şu an bunun için çok pişmanım. Sence her şey için geç mi?

- Hiçbir şey için geç değil.

- Bilmiyorum. Belki de onu kızdırdım.Onun yüzüne bakmak yerine telefonuma baktım.

- Bak, o telefondan bende şikayetçiyim.

Dedikten sonra ikimizde güldük. Denize bakıyordu ama bir yandan da konuşuyordu:

- Bazıları o telefona değer.

Dediği anda bana döndü. Sadece bana bakıyordu, elimdeki kum tanelerini bırakmıştım. Yaklaşık bir dakikadır bana baktıktan sonra güldüm ve konuştum:

- Yüzümde bir şey mi var? Biraz utandım.

Gülerek cevap verdi:

- Hayır hayır, yüzün mükemmel.

- Teşekkür ederim.

Aslında bu söz beni havalara uçurmuştu.

- Doğruyu söylemek gerekirse sen çok iyi birisin her bakımdan. Şaka yapmıyorum.

- Sonuçta sen de Çeşme'nin yakışıklısısın.

- Evet, ne demezsin?

- Aslında ben buraya seni çağırmak için gelmiştim. Plajdan gitmek için...

- Aaaa tabi yaa. Bende nerden biliyor diyordum. Seninle konuşmak beni rahatlatıyor,

- o zaman hep konuş.

Dedikten sonra o kadar utanmıştım ki.... Keşke demeseydim dedim. Ama o bana gülerek cevap verdi.

- Zaten planım da bu , yani hatamı düzeltmek.....

Tam devam ediyordu ki Yaren gelmişti. Parmak arası terliği ses çıkarıyordu.

- Burda ne yapıyorsunuz. Deminden beri sizi bekliyorum hadi gidelim.

tabi, en iyi arkadaş bu zamanlar için, en önemli anları bölmek....

Yoldayken Emir hiç yanımdan ayrılmamıştı hatta arada sırada bana bile bakıyordu. Eve gidene kadar bu böyle sürdü. Ama Merve nerdeydi? Depresyondan kendini eve mi kapamıştı. Ama bu kendi hatasıydı.

Eve geldiğimizde Emir "Akşam görüşürüz" dedi ve yukarı çıktı. Yaren'le eve girdiğimizde Yaren heyecanlı bir şekilde ne olduğunu sordu. Tabi ki de ona her şeyi anlattım. İşte o bu yüzden en iyi arkadaşım.