DANGEROUS US

10. FEELINGS

JASMINE's POV

"Are you done?" Tanong ni Carol na kanina pa matamlay. Tumango ako. Ngayon ay nandito kami sa Locker Station para I ayos ang aming mga gamit na di namin kailangang iuwi sa bahay.

"Ok let's go?" I do a side smile . 'Ano ba kasing problema niya? Pansin kung nagsimula ito nong magkakilala sila ni Kenzie kanina. Gosh I really hate this feeling it killing me. Feeling ko kasi ako ang may kasalanan o dahilan kung bakit siya matamlay.

Hinawakan niya ang kamay ko. "Hatid na kita sa Entrance Gate?" Tanong niya ngunit wala parin akong nakitang kahit anong tuwa sa mukha niya. "Oh key?" Sinubukan kung ngumiti ngunit hindi ko talaga kaya, yung tipong nahahaluan na rin ako ng lungkot na kanina niya pa dama.

"Sigurado kang hindi ka talaga sasabay sakin?" Subra sampong beses niya nang tanong. " Hindi talaga e susunduin kasi ako ni papa." I do a side smile again. 'Ayos lang namang sumabay ako sa kanya pero naisip kung sa mga kinikilos ni Carol mula kaninang tanghali e kailangan niya munang mapag-isa upang makapag-isip-isip.'

'Sana kung ano man ang dahilan ng kanyang pagkatamlay e sana wala na yan bukas. Hindi man halata pero pag nakikita ko siyang nasasaktan e nasasaktan rin ako kahit 2days palang kaming magkaibigan. Alam ko kasing totoo siya sakin and I do really like that kind of person.'

"Ok be careful" pinisil niya ang kamay ko bago binitawan ang naglakad paalis. "Bye ingat rin sa pagmamaneho" sambit ko. "Thanks." Sagot niya then she gone.

Kinuha ko ang phone ko sa bag para tawagan si papa. "Sabihin mo sasabay ka sakin. Ulit." Bulong sakin sa likod.

"What the!?" Naitapon ko sa ere ang CP ko nang dahil sa gulat buti na lamang ay nasalo niya. "What the Hell , Kenzie? Papatayin mo ba ako?" Galit kung sambit.

"Ohw, patay ba agad? Di ba pwedeng mahimatay ka muna, tapos... isusugod sa hospital at malalagay sa Critical na kundisyon tapos... di mo kakayanin at... dun ka na mamamatay." Paliwanag niya. "Grabe pwede kanang maging story maker." Puri ko.

"Sisikat ba?" Mayabang niyang tanong. "Oo, dahil dadami ang mga bashers mo." Natatawa kung sagot. "Duh. Hali ka na nga ihahatid na kita." Naiirita niyang sagot sabay hawak ng braso ko. 'Aray medyo mahigpit ang pagkakahawak niya.'

"Did I say Yes?" Tanong ko. "Yah" sabay ngiti at hinila na ako at naglakad. 'Ano bang ibig niyang sabihin?' Tinanggal ko ang pagkakahawak niya. "Wait. What?" Tanong ko. "Diba nagtanong ka kung omuo ka na ba? Diba may Yes dun sa tanong mo? So it means that you said yes." I understand what she talking about so I rise my eyebrow. 'She's really good,huh?'

"Disgusting, Kenzie." She just laugh. "Ok fine if you really don't want to come with me then do what you want but I just want to ask if you know who is Samantha A. Mesly?" Nakangiti niyang tanong.

"No." Sagot ko. "Ok. Look at your right the one who is sitting and staring at you at the fountain." Paliwanag niya. 'Yung mga tingin nang yung babae e parang nanghahamon ng away, samahan pa nang mga tingin nong apat niyang kasama.'

"And then?" Patapang kung sagot kahit sa totoo ay kinakabahan. "And then?!" Nagtataka niyang tanong. "Ohw ok you really don't know her. Pagnaniniwala ka sa mga sabi-sabi tungkol sa ugali ko na dapat mo naman rin talagang paniwalaan at alam mo na yung attitude na yun is like demon attitude pwes di lang ako ang ganon dito sa school. That girl was place as a second Devil Angles of this school." Dito na ako tuluyang kinabahan. Pero kahit papano e may part parin sakin na di naniniwala sa mga pinagsasabi niya. Malay mo panakot niya lang yun?

Di ako kumibo at tumitig lamang kay Samantha. "Ngayon na alam mo na e aalis na ako. Iiwan na kita dito sa mga to." Agad siyang lumakad papalayo. Ayaw kung sumunod dahil gusto kung patunayang mali siya at wala akong pakialam kung anong ugaling meron yang mukhang witch na Samanthang yan.