Sᴀᴠᴇ Mᴇ / I·ᴍ Fɪɴᴇ • KTH ✔

•21•

  "Ah sonunda bütün işlerimiz bitti"Namjoon cümlesini koltuğa yaslanarak bitirirken Yoongi uzanarak cümlesi ile süslemişti. "Sonunda uyuyabileceğim!"tabi , tabi ne beklenirdi ki başka. Hafif kıkırdayıp bende koltuğa oturacak ve 1 haftanın verdiği yorgunluğu bitiecek, rahat edecektim ama bunu bozan telefonuma gelen mesaj sesi olmuştu.

   Adam: Süren doldu , ama görev olmadı?

   Mesaj ondan gelmişti, patronun sağ kolu. Doğruydu. Bana verilen 1 hafta süre bugün gece dolmuş olacaktı ve aslında akşam bile olmamıştı.

Yoona: Sanmıyorum.

   Kısa ve net bir cevap verdikten sonra dudağımın tek tarafını yukarıya kıvırarak histerik bir şekilde güldüm.

Adam: Ne demek istiyorsun?

Yoona:Bana verilen süre bu gece , gece yarısından sonra bitiyor. Ve yaklaşık 10 saatim var .

Adam: Umarım dalga geçmiyorsundur küçük hanım. Yoksa bunun  sonucunu biliyorsun.

Yoona:Tabi

Gelecek cevabı beklemeden telefonumu arka cebime koydum. Gözlerim Taehyung'a kaydığında Jungkook ile oyun oynadıklarını gördüm. Oldukça memnun ve mutlu gözüküyordu. Gülümseyip duvardaki saate baktım. 10 saat...fazla zamanım kalmadı. Bunu bugün halletmem lazımdı.

   "İşler bittiğine göre hala Hawaii'de mi kalacağız?" Dediğimde bütün gözler bana dönmüştü. Programları bitmişti ve onların tatil zamanıydı.

   "Artık comeback yapana kadar boşuz ve bu süreçte şimdilik ailelerimizi ziyaret etmeyi düşünüyoruz"beni bilgilendiren lidere karşı sıcak bir gülümseme yolladım. "Bu yüzden sen de aileni ziyaret etmeye gidebilirsin"dediğinde nasıl gülümsediysem bir anda kestim.  Kaşlarını kaldırıp bana baktığında bir sorun olduğunu fark ettiğini anladığımda başımı yere eğip gülümsemekle yetindim.

Ailem yok... diyebilirdim. Ama demek istemedim. Onlar şuan mutlu iken ben eğer ailemin olmadığını söylersem üzüleceklerinden eminim. Kısa süredir tanışıyor olsakta beni aralarına kabul ettiklerini samimiyetlerinden belli ediyorlardı.

   Gözlerim bana bakan Taehyung'a baktığıma burukça gülümsedim. O biliyordu... Ailemin olmadığını, o yüzden şuan gözlerinden 'sorun yok,sen iyisin' mesajları yolluyor teselli etmeye çalıştığı belli oluyordu. Başımı iki yana sallayıp hiçbir şey söylemeden oturduğum yerden kalktım ve odama doğru adımladım.

  Şuan konu Ailem değildi, benim ailem yoktu ve hiçbir zaman da olmayacaktı. Bunun için de üzülecek zamanım hiç olmayacaktı.

   Odama girdiğimde hemen cebimdeki telefonun çıkartıp çekmeceye attım ve Min Sung'un bana verdiği telefonu elime alarak mesaj attım.

  Yoona:Bu akşam, saat 22:00'da, aynı yerde.

Min Sung: Anlaşıldı.

   Aldığım cevap ile hemen vakit kaybetmeden üzerimdekleri çıkartıp düşünmek için duşa girip suyu açtım. Genellikle duş alırken başımdan aşağı doğru akan sıcak su , düşünme odağımı iyice genişletiyordu ve ben düşünmek için sadece duşu tercih ediyordum.

    Bugün önemli bir şey olacaktı... kararlaşan ölüm...

  ~

   "Hey" dedi yine yerden kalkıp üstünü çırparken. Cidden! Dikkat çekmemek için cidden saklandığını düşünüyordu yaprakların arasında. Gözlerimi devirsemde bu karanlıkta görrmediğini biliyordum.

   "Evet anlat bakalım planı " dediğinde kaşlarımı çattım.

  "Bir planın olacağını nereden biliyorsun?" Güldü ve tek kaşını kaldırıp bana baktı.

    "Çünkü geçenki buluşmaya göre bugün çok daha emin gibisin" dediğinde derin nefes aldım. Cevap vermediğimde yeniden konuştu. "Yanılıyor muyum?" Kafamı iki yana salladım.

    "Haklısın" dedim. Bugün herşeyden emindim.

    "Şimdi, Min Sung..."dedim beni dikkate almasını dileyerek ekimi de kaldırıp destekledim. "Şimdi diyeceklerimi iyi dinle, bir daha tekrar etmeyeceğim. Ve itiraz da istemiyorum. Anlaşıldı mı?" Dediğimde kaşlarını çattı ve ellerini cebiden çıkartıp gözlerimin içine baktı.

Hala sessiz kalmaya devam ediyorken sesini çıkartmaya çalıştım. "Anlaşıldı mı dedim?!"

Benim sesimle hızla kafasını aşağı yukarı sakladığında kaldırdığım elimi indirdim ve aldığım cevaptan memnun bir şekilde gülümsedim. Ve ağzımı aralayıp ilk cümlelerimi kurdum.

"Öldüreceğim"....