Our Promised Land (The Valdirrama's Series #1)

Chapter 2.

Friends

Kinaumagahan ay nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa aking bintana.

I prepared myself for this another day. Naligo ako pagkagising at nagsuot muli ng isang summer dress. There is no way that i'll waste my time here on my room. I need to do some other adventures here. I need to try different things.

Lumabas ako sa aking tinutuluyan at bumungad sa akin ang isang perpektong nilalang. Lucien on his board short and white tshirt is now sitting on the chair on my veranda. Nag-angat agad sya ng tingin ng mapansin ang paglabas ko. Hindi sya tumayo. Nanatili lang syang nakaupo at tila ineeksamina ang buong katawan ko.

Nakaramdam ako ng pag-init ng aking pisngi kaya agad kong ibinaling sa iba ang aking paningin.

"Checking on me, again?" I asked sarcastically. "Napaaga naman yata?" dugtong ko pa.

Sumilay ang ngisi sa kanyang mga labi bago tuluyang tumayo.

"Mas maaga, mas maganda. I don't want anybody to check on my guests. Ako lang dapat." sambit nya kasabay ang pagtitig sa aking mga mata.

Tinignan ko rin sya subalit hindi kayang tagalan ang pagkakatitig nya.

"Anong oras mo iche-check ang ibang guests kung ganoon?" tanong ko habang nakatingin kunyari sa ibang direksyon.

Lumapit sya ng kaunti malapit sa aking pwesto.

"Well, kaya naman ng mga empleyadong asikasuhin ang iba." kung ganoon bakit sya ang para sa akin?

Beige, dont assume too much. Pwedeng umasa pero 'wag kang masasaktan! And a man like him, mukhang laging may balak. Balak mag-paiyak ng kung sinong babae.

"Okay." tipid kong sagot.

"Do you have plans for today?" tanong nya kaya napabaling ako sa kanya.

He's looking at me now with cute smiles on his face.

Is he going to tell me that he'll  accompany me? Maybe no!

"Mamamasyal lang sa kung saan dito sa resort pagkatapos kumain-" sabay biglaang paghawak nya sa aking palapulsuhan at tsaka humakbang palayo.

Kusang sumunod ang aking mga paa sa bawat paghakbang nya. He's now holding my hands smoothly.

"T-teka...saan ba tayo p-punta? Can you please let go of my hand.." pagrereklamo ko kahit sa kalooban ko ay tuwang tuwa naman ako.

Bumagal ang kanyang mga hakbang at tsaka bumaling sa akin.

"We will eat..and after that, ililibot kita sa buong resort. Marami ka pang hindi nakikita at napupuntahan dito. One day isn't enough to enjoy this whole place." paliwanag nya.

Hindi na ako umangal pa. Sumama ako sa kanya sa resto at kumain. Habang kumakain ay nakangiting nakatingin sa akin si Gypsy na ngayon ay inaasikaso ang ibang guests. While Max is looking at us seriously at nang mapagtanto ang pagsulyap ko ay agad ding nag-iwas ng tingin at nagkunwaring may gagawin. Binalewala ko nalang iyon.

"Wala pa tayong pormal na pagkakakilanlan." panimula ko.

Napabaling sya sa akin.

"I just know that your the owner. But I didn't even know your name." pagsisinungaling ko kahit na alam ko na ang kanyang pangalan.

Umupo sya ng maayos at tumingin sa akin.

"Lucien. Just call me that way." sambit nya.

Even his name is so fucking different. Bagay na bagay sa kanya.