Our Promised Land (The Valdirrama's Series #1)

Chapter 1.

Owner

Matapos ang mag-isang pag-aaliw ko sa tabi ng dagat ay minabuti ko nang bumalik sa aking tinutuluyan at mag-ayos ng aking sarili para sa hapunan. Sigurado naman akong hindi na ako dadalhan pa ng pagkain dito ni Gypsy at Max dahil sinabi ko na sa kanila kaninang sa resto ako kakain.

Nagtungo ako sa resto ng resort at umupo sa bakanteng upuan. Actually, maraming bakanteng upuan. Siguro ang ibang guests ay mas piniling kumain sa may tabing dagat kasama ang pamilya nila at ang iba ay kasama ang mga mahal nila. Well, I love myself that's why I am contented even if I am alone.

Nakita kong papalapit na sa direksyon ko si Max habang abala naman si Gypsy sa may counter. Saglit syang sumulyap at ngumiti sa akin.

"What's your order, Ma'am?" Max asked in a very formal tone.

He's very serious. Maybe because I am one of their guests. And this is his work.

"I'd like Tahini Roasted Chicken. And Panna Cotta for my dessert." I said then smiled at him.

Isinulat nya sa puting papel ang aking inorder at tsaka muling bumaling sa akin.

"Is that all, Ma'am? What about your drinks?" he asked.

"Hmm, Pineapple juice nalang." sagot ko at agad din syang umalis upang asikasuhin ang order ko.

Habang nag-aantay sa aking pagkain ay nagulat ako sa biglaang paggalaw ng upuan sa harapan ko.

The same guy I saw on the seashore early this afternoon is in front of me, again.

He was sitting there calmly while looking at me with a ghost of smile in his face. I looked at him with curiosity.

"What do you think you're doing?" I asked him while looking directly in his eyes.

Kakaiba ang kanyang mga mata. Kapag titignan mo ay ikaw mismo ang kakawala. Manlalambot at manghihina ka sa kanyang titig. Para kang isang hayop na paaamuin gamit lamang ang kanyang titig.

"I just want to check on you." sagot nya habang tinitignan ako.

"And why do you need to check on me? I did not ask anyone to bring me someone who'll check on me." maarte kong sambit sa kanya habang nakataas ang isang kilay.

He just smirked.

"Are you stalking me? Kanina lang nilapitan mo ako sa tabing dagat..at n-ngayon narito ka na naman sa harapan ko." dagdag ko pa.

He chuckled in a very sexy way. Fck! Even his chuckles are so perfect.

"First, I will check whoever I want to because I can. Second, I don't do stalking. Kapag gusto ko, hindi na ako mag-aaksaya ng panahon sa kakasulyap lang kung pwede namang mapasaakin." he now said in a husky voice.

The way he said those words made me fucking crazy. Natulala ako sa sinabi nya. Punong puno ng awtoridad ang kanyang bawat pagsasalita tila isang batas na hindi pwedeng labagin dahil sa oras na magkamali kalang, pagsisisihan mo itong lahat.

Maya-maya pa ay dumating na ang aking pagkain. Nag-iwas ako ng tingin sa lalaking nasa aking harapan at bumaling sa kay Max na ngayon ay inaayos ang mga pagkain sa lamesa.

"Thank you, Max." pero nanatili parin syang nakatayo sa may gilid at bumaling sa lalaking kaharap ko.

"Anything you want to eat, Sir?" seryoso at pormal na tanong nito sa lalaking nasa harapan ko.

"You can go now." malamig na sambit nito kay Max.

He's rude. Pwede naman nyang sabihin ng maayos. Ts!