Kiss me hard before you go.

Chapter 18

Α/Ν: Unedited.

Μας φιλοξένησαν μια βραδιά, έπρεπε να τους κάνω το τραπέζι για να νιώσω καλύτερα. Ήταν στο αίμα μου η ανταπόδοση και η γενναιοδωρία και δεν μπορώ να το σταματήσω αυτό. Οπότε αφού ξύπνησα, γύρισα σπίτι και άρχισα με τις μητέρες να προετοιμάζουμε το μεσημεριανό γεύμα.

Μ: « Τι ώρα θα έρθουν τα παλικάρια μας;» Ρώτησε ξαφνικά η Μαίρη, η μαμά της Σοφίας, καθώς έβγαλε μια κατσαρόλα από το ντουλάπι. Κοίταξα το ρολόι δίπλα από το ψυγείο. Ήταν μόλις 12.

Ε: « Θέλω να πιστεύω κατά τις 3. Δεν το διευκρινίσαμε.» Άρχισα να πλένω τα πιάτα ώστε να έχουμε ελεύθερο χώρο στον νεροχύτη.

Α: «Η Σοφία που είναι; Δεν ήσασταν μαζί;» Ρώτησε τώρα η δίκια μου μητέρα καθώς ήρθε δίπλα μου και έπλυνε 3 λαχανικά.

Ε: «Είπε ότι θα πεταχτεί κάπου πρώτα.» Και με αυτό συνεχίσαμε το μαγείρεμα συγκεντρωμένες και σχετικά σιωπηλές.

Μετά από λίγο, όταν βάλαμε τα μακαρόνια με την σάλτσα καρμπονάρα και μπόλικο τριμμένο τυρί στον φούρνο για να γίνουν πιο νόστιμα, αποφάσισα να πάω να αλλάξω, διότι ένιωθα βρώμικο τον εαυτό μου μετά από το μεθύσι. Και αφού θα έβγαινα από το μπάνιο θα έπαιρνα επιτέλους ντεπόν για να μου περάσει ο πονοκέφαλος. Μόλις ολοκλήρωσα την περιποίηση του εαυτού μου και έβαλα τις καυτές πιτζάμες μου με τα γατάκια επάνω, κατευθύνθηκα ξανά στην κουζίνα για να περιμένω να έρθουν. Όμως ο Jungkook ήταν ξανά πρώτος, στέκοντας όρθιος και μιλώντας με την κ. Μαίρη στην μέση του σπιτιού.

Ήμουν έτοιμη να βγω από τον διάδρομο όταν διαγώνια μου τους βρήκα να συζητάνε, ανάμεσα στην κουζίνα κακ στο καθιστικό. Έχοντας μου την πλάτη του γυρισμένη, οι αναμνήσεις από το χθεσινό βράδυ παρουσιάστηκαν σαν ταινία που έπαιζε σε αργή κίνηση, οι ήχοι καθαρότατοι και η φανταστική αφή τόσο αισθητή. Ζαρώνοντας με τα νύχια μου το παντελόνι μου, έχωσα στις χούφτες μεγάλη ποσότητα υφάσματος. Άφησα το κεφάλι μου να πέσει μπροστά και τα μάτια μου να κλείσουν. Δάγκωσα το κάτω χείλος μου δυνατά ώστε να μην βγάλω κανένα περίεργο ήχο. Απλά δεν το πιστεύω...

Μ: «Ελεωνόρα, είσαι καλά; Ακόμα να σε πιάσει το ντεπόν;» Η ανήσυχη φωνή της κ. Μαίρης ξέσχισε το νέφος των χαοτικών βογκητών που είχε πλάσει ο εγκέφαλος μου, διαπέρασε από κάθε φαντασία και καίγοντας τες, έφτασε στο στόχο της. Την κοίταξα νευρική.

Ε: «Απλά πεινάω.» Είπα κοφτά.

Μ: «Καλά αν είναι, πάω να σερβίρω σιγά-σιγά. Μιας και οι υπόλοιποι θα αργήσουν, ας φάμε λίγο εμείς.» Χαμογέλασε και με ένα απαλό χτύπημα στον ώμο του Jungkook έφυγε.