Unwanted Wife

Chapter 21.A: His Side (Ian's POV)

Chapter 21.A: His Side (Ian's POV)

Christian Angelo Recandego

"Hoy, Recandego! Lumapit ka nga rito!" Ernest, the most bad boy, but not handsome guy, in our school. He always makes fun of me. I want to fight him and his gang but I don't want my dad to be troubled. I know that he's busy with his real family while my mom is busy with her own family too.

Both of them don't have a time for me. Sino ba naman ako? Anak lang ako ni mommy sa pagkadalaga. Disgrasyada siya ng tatay kong naghahanap ng aliw noon dahil broken hearted sa asawa na niya ngayon. Magulo ba?

My mom, Jamie and my dad, John Nathan Recandego aren't married. Anak ako sa labas ng daddy ko. Anak ni mommy sa pagkadalaga.

They provide everything I need...but they forgot that I don't need all the material things in this world. What I need is them and their love...but they couldn't give it to me. Pero okay lang naman sa'kin. I am not complaining dahil wala akong karapatan.

Lumaki akong mag-isa. Never akong inalagaan ng mommy ko dahil galit nga siya sa Dad ko. While my dad, well, he never came to see me. Nagbibigay lang siya ng sustento but he never bonded with me.

Dati, si Tita Sky ang nag-aalaga sa'kin, kapatid ni mommy. Okay naman ako sa kanya. Wala siyang asawa at anak kasi baog siya. Masaya naman kaming dalawa. She gave and provided all the care and love I need and I've been longing for. Nagkasya ako sa ganun. She raised me, eventhough she's not my real mother, like her real child. Pinalaki niya rin ako ng mabuti. She taught me to be good, kind, thoughtful, forgiveful and she was always saying to me that I should not feel any hate or anger towards my parents.

Lumaki akong mabuting bata dahil sa kanya. The reason why I love her so much. Lumaki akong masiyahin pero mahiyain.

My life was fine...not until my Auntie died. She died because of colon cancer. I was 14 that time. Not yet legal but I can already handle myself so I decided to live on my own.

I asked a condo, car and money from my parents which they both gave. I never lack with money. But I was longing for belongingness and love. And no one is giving me that...

"Hoy, Nerd na Recandego! Bingi ka ba? Sabi ko lumapit ka 'di ba?" Napatigil ako sa paglalakad nang tumama sa ulo ko ang mabahong sapatos ni Ernest. Gusto kong magalit pero hindi ako ganoong klaseng tao kaya kumalma na lang ko.

Sabi ng Auntie Sky ko, lahat ng tao ay may taglay na kabaitan. Magaling lang magtago at magpanggap ang iba. Kaya dapat hindi ako manghusga at magalit agad sa kung sinuman.

Kahit nababahuan ako sa sapatos ni Ernest ay pinulot ko ito at ibinalik sa kanya. Nakayuko akong naglalakad.

Nagtawanan si Ernest at mga kabarkada niya. Nang tuluyan na akong makalapit ay bigla nilang hinablot ang bag ko. Kinalkal nila ito at kinuha ang Iphone at wallet ko na naglalaman ng sampung libong piso.

Hindi ito ang unang beses na ginawa nila sa akin ito. Naiinis ako pero wala naman akong magawa. Wala rin namang magtatanggol sa akin. Parang natutuwa pa nga ang lahat sa tuwing may bibubully na estudyante sina Ernest.

Hinayaan ko na lang sila. Aalis na dapat ako nang bigla akong hampasin ng kahoy sa likod noong isa sa mga kaibigan ni Ernest.

Napaluhod ako dahil sa sakit. Nanlabo ang paningin ko.

Tulong...Gusto kong humingi ng tulong pero walang gustong lumapit sa akin. Kung hindi natatakot ay natutuwa pa nga.

No one is willing to help me...or just I thought? Because someone actually came. Ernest was about to hit me again but that someone kick Ernest to his glory.