Unwanted Wife

Chapter 21.B: His Pain (Ian's POV)

Chapter 21.B: His Pain (Ian's POV)

Christian Angelo Recandego

"Hindi mo naman siya mahal, why would you still want to marry her?" I asked my half brother who's comfotably sitting in one of the school library's chair.

"It's none of your business already." He arrogantly said. Kinuyom ko ang mga kamao ko. I should hold my anger because it won't do any good.

"What the fuck, Kent? Is this how you get your revenge? Dahil ba hindi mo makuha si Shaina. Dahil si Shaina na siyang babaeng mahal mo ay babae rin ang gusto and that's Thiearra, right? The reason why you also courted her years ago. But sadly, she rejected you. So you changed yourself so that you can get her attention and get the revenge you want. You want to hurt her!" I lose my patience after saying those. Sinugod ko siya at hinawakan sa may kwelyo. But he just pushed me. Mabuti at hindi ako natumba.

"Alam mo naman pala. Bakit kailangan mo pa akong tanungin? Just get out of here. Hindi welcome ang mga bastardo rito." Tuluyan ng nagdilim ang paningin ko. I punched his face. Gumanti siya kaya nagpanambuno na kami sa sahig ng library. The librarian came kaya naawat kami. Pareho rin kaming na-OSASS dahil doon. OSASS is like the Guidance in High School.

Pinapunta ang mga magulang namin but I have no parents on my side so no one came for me. As for Kent, our mom came.

Parang pinipiga at tinatambol ang puso ko nang makita kong muli ang mama ko. Bata pa ako noong huli ko siyang makita kaya halos hindi ko na maalala ang mukha niya.

I am two years older than Kent pero late na akong nag-aral kaya pantay lang ang Year na tinatapos namin ni Kent. We are both Graduating this year.

"Kent, what happened to you? Are you just okay?" Our mom assisted Kent as usual. Hindi ko alam kung hindi niya lang ba talaga ako naaalala o nakikilala o baka sadyang inalis na niya talaga ako sa sistema niya ng tuluyan kaya wala siyang pakialam sa'kin. She even agreed na ma-expelled ako sa University. Mabuti at malaki ang utang na loob ng University na 'to sa Daddy ko kaya nabigyan na lamang ako ng one week leave at bawas sa final grade.

I tried to speak to mom but she ignored me. And she even spoke ill words to me when I tried to talk to her.

"Mom..." I called her. Hindi niya ako nilingon but she stopped.

"Stop calling me mom. Wala akong anak na tulad mo. Hindi kita anak. Stop messing with my son and my family. Binibigyan ka naman ng sustento 'di ba? Pero nagawa mo pang magpakita sa'kin at magpakilalang anak ko. Are you even aware that you almost broke my family? You are a worthless person. Hindi ka na dapat nabuhay."

I almost died right at that moment pero hindi ako nagpakita ng kahinaan. Nilunok ko ang lahat ng salitang iyon kahit sobrang sakit. Nangako rin ako sa sarili ko na hinding-hindi ko na sila guguluhin pa.

Hapo at halos walang buhay ako ng umuwi ako sa Condo Unit ko. Akala ko ay iyon na ang pinakamasakit at pinakamalalang pangyayari sa buhay ko pero meron pa pala.

Thiearra came into my condo. I am happy on our set-up. That friends with benefits thingy. It's fine for me. Iyong makasama lang siya, mahawakan, mahalikan, sobra-sobra na. But of course, I still want to win her pero alam kong imposible. Thiearra is deeply in love with my half brother, Kent.

Kinalimutan ko muna ang lungkot na nararamdaman ko at nagkunwaring masaya sa harap ni Thiearra.

"So, kailan na ang kasal nyo ulit?" I asked her. I am dumb, I know. Para akong naghuhukay ng sarili kong libingan.

"Next week na. Minadali na nila mom at dad eh. Laking gulat ko na lang, handa na ang lahat after kong lumabas ng hospital. Iyong gown ko na lang ang problema. Bukas pa ako susukatan. Naipadala na rin ang mga invitation cards. Matagal na pala kasi talaga nila itong pinagplanuhan. Planado na ang lahat. Date na lang daw talaga ang kulang." She answered. Umiwas ako ng tingin at iniba na lang ang topic. Sinaway ko siya dahil kumakain na naman siya ng junk food kahit bawal sa kanya.