" Come And Find Me "
ခ်စ္ရသူသည္ အိပ္စက္ေနႏိုင္သည္ ။ သူ႔အနားမွာ
႐ွိေနရင္း ငုိမိျပန္သည္ ။မ်က္ရည္စက္တစ္စက္က
သူ႔လက္ဖမိုးေပၚက်သြားစဥ္ ကမန္းကတန္းအသာ
သုတ္ပစ္လိုက္ရသည္ ။
ဆယ္ဟြန္း ! မင္းသိလား ငါအခုစိတ္႐ွည္တတ္တဲ့
လူတေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ ။ မင္းမ်က္လံုးေတြဖြင့္လာမဲ့
အခ်ိန္ ၊မင္းမ်က္လံုးေတြကငါ့ကိုတည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး
'အခ်စ္´လ္ု႔ိေခၚလာမဲ့အခ်ိန္ကိုငါေစာင့္ေနႏိုင္တယ္။
ဆယ္ဟြန္း !! ငါ မင္းဒယ္ဒီရဲ႕ေ႐ွ႕မွာသတၱိ႐ွိ႐ွိေနႏိုင္
သြားၿပီ။ငါဂ႐ုမစ္ိုက္ေတာ့ဘူး။ဘာကိုမွအေရးမထား
ေတာ့ဘူး၊ငါတို႔ကိုေဝးေစမဲ့အရာေတြကို ငါေကာင္း
ေကာင္းႀကီးေက်ာ္ျဖတ္ပစ္ျပမယ္ ။ ဒါေပမဲ့မင္းနဲ႔တူတူ
ေလ။မင္းလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးမင္းနဲ႔တူတူေက်ာ္ျဖတ္
ခ်င္တာ ။
"မင္ေဆာ့ !! နားလိုက္ဦးေလ
မေန႔ညကလဲမအိပ္ဘူးမွတ္လား !"
အစ္မဂ်ီဟြန္းနဲ႔ဆယ္ဟြန္းမာမီ အခန္းထဲဝင္လာၾကတာ
မို႔ကျပာကယာမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ပစ္လိုက္သည္။
ဆယ္ဟြန္းမာမီကကြၽန္ေတာ့္အနားကိုမတ္တပ္လာ
ရပ္ကာပုခံုးကိုဖိဆုပ္ကိုင္ထားေပးသည္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကေလး !
သားကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့လို႔ "
ကြၽန္ေတာ္သည္ထိုစကားလံုးေတြေၾကာင့္ရင္ဘတ္မွာ
နာက်င္ေနရသည္ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ
ကိူျပန္သြားၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္သူ႔အေပၚေကာင္း
ေကာင္းကိုမဆက္ဆံခဲ့။ သူ႔ကိုဒုကၡေပးတတ္တဲ့လူ
တေယာက္အျဖစ္သာျမင္ခဲ့သည္ ။
" အား ! မ်က္ရည္ေတြကလဲ !!"
တေျဖးေျဖးခ်င္းမ်က္လံုးအိမ္ထဲျပည့္ကာလ်ံွက်လာသည့္
မ်က္ရည္စတို႔အားကြၽန္ေတာ္လက္ခံုနဲ႔ဖိသုတ္လိုက္
သည္။ထပ္ကာက်မလာေလေတာင္ေခါင္းကိုေမာ့ကာ
မ်က္ေတာင္ကိုပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ အံႀကိတ္ထား
မိသည္ ။
